Από 1η Μαΐου οι Δήμοι καλούνται να εφαρμόσουν αναγκαστικά μέτρα σε όποιον οφείλει 500 ευρώ, σημείωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ κατά τη διάρκεια του πρόσφατου κοινού συνεδρίου ΕΝΠΕ-ΚΕΔΕ, ο δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης και προσέθεσε εμφατικά: Αναγκαστικά μέτρα είναι και οι πλειστηριασμοί.
Σε σχέση με το πολυαναμενόμενο σ/ν για την απλή αναλογική στις αυτοδιοικητικές εκλογές, δηλώνει ότι δεν είναι κατά της απλής αναλογικής, αλλά τη χρησιμοποιούν ως προπέτασμα καπνού.
Ακολουθεί η συνέντευξη του κ. Πελετίδη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τη δημοσιογράφο Μ. Δεληθανάση
Ερ: Ποια είναι η θέση σας απέναντι στη μεταρρύθμιση που προωθείται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Απ: Το θέμα της απλής αναλογικής είναι μακριά από τις αγωνίες του λαού μας. Μπορεί ως κύριο ζήτημα στο συνέδριο να αναδεικνύεται το εκλογικό σύστημα, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για άλλη μια αντιλαϊκή μεταρρύθμιση. Διότι το εκλογικό σύστημα δεν πάει να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες, αλλά να φορτώσει νέα βάρη στο λαό με τα ανταποδοτικά τέλη. Οι δήμοι και οι περιφέρειες κουμπώνουν με το κεντρικό κράτος κι όποιος έχει την εξουσία, θεσμοθετεί και ικανοποιεί τις δικές του ανάγκες. Αυτό έγινε και με τον Καλλικράτη και τον Καποδίστρια. Η ζωή απέδειξε και ήταν μεταρρυθμίσεις καλές για τους λίγους και κακές για τους πολλούς. Οι δήμοι είναι πλέον μεγάλοι. Διακινούν μεγάλα οικονομικά ποσά. Έχουν ακίνητη περιουσία. Τα χρήματα που συγκεντρώνονται από τις πόλεις, αντί να επιστρέφουν με έργα στο λαό, καταχωνιάζονται και πηγαίνουν, είτε στους δανειστές, είτε σε αυτούς που κατέχουν τον πλούτο. Δεν επιστρέφει τίποτα στους δήμους και οι δημότες αναγκάζονται να ξαναπληρώνουν για τη στοιχειώδη λειτουργία της πόλης τους.
Ερ: Τελικά είστε υπέρ ή κατά της απλής αναλογικής;
Απ: Εμείς είμαστε υπέρ της απλής αναλογικής, διότι λύνει θέματα δημοκρατικής λειτουργίας. Όμως, τη χρησιμοποιούν για να ικανοποιήσουν όσους κάνουν κουμάντο στην οικονομία. Όταν λένε ότι πρέπει να αναζητήσουμε επιπλέον πόρους, από που θα τους αναζητήσουμε; Αφού τα χρήματα που συγκεντρώνονται, δεν επιστρέφουν στους δήμους. Πως θα λειτουργήσουν οι δήμοι; Θα λειτουργήσουν με επιπλέον φόρους..
Από 1η Μαΐου οι δήμοι καλούνται, όπως το Δημόσιο και οι τράπεζες, να εφαρμόζουν αναγκαστικά μέτρα σε όποιον χρωστά πάνω από 500 ευρώ. Αναγκαστικά μέτρα είναι και οι πλειστηριασμοί. Τι θα κάνουν, λοιπόν, οι δήμοι από την 1η Μαΐου;
Εμείς, στο δημοτικό μας συμβούλιο, θα αποφασίσουμε να απαλλάξουμε όσους χρωστούν και είναι χαμηλού εισοδήματος. Σε άλλους θα αναστείλουμε την πληρωμή και σε άλλους θα κάνουμε διευκολύνσεις με πάρα πολλές δόσεις.
Όμως το θέμα αυτό δεν μπήκε στη συζήτηση. Ό,τι ακουμπά τον λαό και σε λίγες ημέρες θα το έχει μπροστά του, δεν ακουμπά το συνέδριο μας.
Δεν μας φοβίζει η απλή αναλογική. Εμείς απευθυνόμαστε στους δημότες και τους λέμε «πάρτε το κουμάντο στα χέρια σας. Ελάτε στο προσκήνιο». Διότι τότε το δημοτικό συμβούλιο θα παίρνει αποφάσεις επ’ ωφελείας τους. Εμείς θα αγωνισθούμε με τον λαό, για τα δικαιώματά του.
Ερ: Πως καταφέρατε να μειώσετε τόσο τα τέλη στην Πάτρα, όταν δημιουργήθηκε το πρόβλημα με τις τσούχτρες;
Απ: Όταν δημιουργήθηκε το πρόβλημα με τις τσούχτρες, είπαμε στους επαγγελματίες που έχουν καταλάβει δημόσιους χώρους ότι, εφόσον μειώθηκε η οικονομική δραστηριότητα, θα κάνουμε μια γενναία μείωση στα τέλη, για να μην έχουν και αυτόν τον βρόγχο στο λαιμό τους. Το ίδιο κάναμε και σε όλον τον πατραϊκό λαό.
Ερ: Με τις μειώσεις των τελών, δεν μειώθηκαν τα έσοδα του δήμου;
Απ: Ναι, αλλά αυτό που μέχρι σήμερα καταφέρνουμε και κάνουμε είναι να μειώνουμε πάρα πολύ τα έξοδα. Ως δήμαρχος δεν έχω οδηγό, δεν κάνω καμία κατανάλωση στο δήμο, δεν μου πληρώνει ο δήμος βενζίνη. Δεν επιβαρύνω. Το ίδιο κάνει όλη η δημοτική αρχή. Είμαστε εργάτες. Είμαστε οι τελευταίοι σε δικαιώματα και πρώτοι σε υποχρεώσεις. Αλλάξαμε την αντίληψη για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένας δήμος.
Κάνουμε έργα μόνοι μας. Για παράδειγμα, επιδιορθώσαμε παραλιακό δρόμο, σε σύντομο χρονικό διάστημα, με τους εργαζόμενους μας και πολύ μικρό κόστος. Τυπικά είμαστε παράνομοι. Αλλά γιατί πρέπει να κάνουμε δημοπρασία για να οικοδομήσουμε έναν δρόμο; Ας έρθουν να μας κυνηγήσουν..
Δεν μπορούμε να φτιάξουμε παιδικούς σταθμούς μόνοι μας σε έξι μήνες, αντί για τρία χρόνια; Πολλοί συνάδελφοι μάς κοροϊδεύουν στα συνέδρια. Όμως, η ίδια η ιστορία αποδεικνύει ότι αυτό που λέμε είναι δυνατόν να γίνει. Και θέτω το ερώτημα: Ποιος κερδίζει από τη νομοθετική ρύθμιση που ορίζει ότι πρέπει να κάνω τρία χρόνια για ένα έργο;
Εξοικονομούμε πόρους απ’ όπου μπορούμε. Κάνουμε το ένα ευρώ να αξίζει για 10 ευρώ. Κάνουμε αγώνα για να πιάνουν τόπο τα λίγα χρήματα που έχουμε. Και κάνουμε μια οριακή παρέμβαση. Δεν αλλάζουμε τα πράγματα. Ό,τι ισχύει σε όλη την Ελλάδα, ισχύει και στην πόλη μας. Η φτώχεια περισσεύει. Αλλά δίνουμε και την ψυχή μας, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε.
Εάν θέλουμε να κάνουμε συζήτηση για οριστική λύση, οριστική λύση είναι να αλλάξουμε αφεντικό στην οικονομία. Να γίνει αφέντης αυτός που ιδρώνει καθημερινά και είναι ο εργαζόμενος. Αυτός που κτίζει τη χώρα. Και έχουμε τρόπο να παράγουμε πολλά πράγματα. Όμως δεν τα παράγουμε, διότι η παραγωγή γίνεται εκεί που συμφέρει το κεφάλαιο και όχι εκεί που συμφέρει τον λαό.
Είναι κάτι δύσκολο, δεν είναι ορατό σήμερα, αλλά είναι μονόδρομος για να υπάρξει ανάταση στο λαό μας. Έτσι θα έρθει το χαμόγελο στον κόσμο.
