«Ὥσπερ πελεκὰν τετρωμένος τὴν πλευράν σου, Λόγε, σοὺς θανόντας παῖδας ἐζώωσας ἐπιστάξας ζωτικοὺς αὐτοῖς κρουνούς» (Ἐγκώμ. β΄ στάσις)
Κυριάκου Κόκκινου
Δικηγόρου-Προέδρου Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ-Αντιπροέδρου Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, φίλοι και συνοδοιπόροι στην περιπέτεια της ζωής, έφθασε για μια ακόμη χρονιά η ώρα των Παθών και της Ανάστασης. Μια μυστηριακή ανακύκλωση του μυστηρίου της Ζωής, που μας αποκαλύφθηκε με τραγικό και ηρωικό – θυσιαστικό τρόπο από τον Κύριο του Παντός, για να μας ανοίξει την πόρτα της ελπίδας, του αληθούς νοήματος της ζωής και να μας καταδείξει τη μόνη γνήσια και ασφαλή οδό σωτηρίας.
Έχουμε και φέτος την ευκαιρία να επικεντρωθούμε στα σωτήρια αποκαλυπτικά μηνύματα του Κυρίου και της Εκκλησίας των πιστών, με ανοιχτή την καρδιά και δεκτικό πνεύμα. Στη σημερινή υπέροχη ακολουθία του Επιταφίου θρήνου, θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε τα Εγκώμια, μία ωραία συλλογὴ τροπαρίων, που έχει ως θέμα την ταφὴ του Χριστού. Ο άγνωστος ποιητὴς των Εγκωμίων καλεί όλη τη φύση να δοξάσει το Χριστό· και τους ανθρώπους και τα άνθη καὶ τα φυτὰ και τα δένδρα και τα βουνὰ και τις πεδιάδες και τις θάλασσες και τις λίμνες και τα άστρα και τη σελήνη και τον ήλιο. Όλοι και όλα , ενωμένα σε ένα οργανικό σύνολο στο όνομά Του, καλούνται να τον υμνήσουν σε μία παναρμόνια συμφωνία. Στα Εγκώμια, η Εκκλησία πενθεί, αλλά δεν μεταδίδει φρίκη και σπαραγμό. Αποπνέει τη σιγουριά της Πίστης, μιας ανώτερης μορφής γνώσης και βίωσης της Αλήθειας κι εξ αυτής τη χαρά και την ελπίδα·, μεταδίδοντας το μήνυμα της γαλήνης εν παντί και το θρίαμβο του Κυρίου επί του άδη.
Απὸ τη συλλογὴ των Εγκωμίων ένα προκαλεί ιδιαίτερη συγκίνηση με τα νοήματά του:· «Ὥσπερ πελεκάν, τετρωμένος τὴν πλευράν σου, Λόγε, σοὺς θανόντας παῖδας ἐζώωσας, ἐπιστάξας ζωτικοὺς αὐτοῖς κρουνούς» (Ἐγκωμ. στάσις β΄), δηλαδή «με την πληγὴ στην πλευρά σου, Λόγε του Θεού, ζωογόνησες σαν πελεκάνος τα θανατωμένα παιδιά σου στάζοντάς τους ζωογόνους κρουνούς».
Γιατί στο εγκώμιο αυτὸ ο ποιητής επιλέγει να παρομοιάσει τον Κύριο με τον πελεκάνο; Οι πελεκάνοι φίλοι μου είναι πουλιά υδρόβια. Ζουν συνήθως κοντὰ σε λίμνες και ποτάμια, κυνηγούν και ψαρεύουν, ενώ είναι και άριστοι κολυμβητές· μέσα στις λίμνες . Είναι φιλόστοργα πουλιά , ενώ λόγω της αγάπης τους για τα μικρά τους στην αρχαία Ελλάδα ήταν σύμβολο της μητρικής αυτοθυσίας. Η παράδοση λέει ότι, όταν λείπει απὸ τη φωλιά του ο πελεκάνος, το φίδι, εξερχόμενο της χειμερίας νάρκης του, βρίσκει την ευκαιρία και σέρνεται ως εκεί, βρίσκει απροστάτευτα τα μικρὰ του, τα δαγκώνει, και αυτά δηλητηριασμένα απὸ το δηλητήριο ναρκώνονται και κινδυνεύουν να πεθάνουν . Όταν ο πελεκάνος επιστρέφει στη φωλιά του, το φίδι έχει φύγει και βρίσκει τα μικρά του ετοιμοθάνατα. Τότε με μία πράξη συγκινητικής αυτοθυσίας, μία ενέργεια, που με Θείο τρόπο μας παρουσιάζει μέσα από τα πρότυπα της φύσης, τη ζωογόνο δύναμη της αγάπης. τα επαναφέρει στη ζωή.
Σχίζει με το ράμφος το στήθος του , στάζει με το ράμφος του από το αίμα του στα ανοιχτά στόματα των μικρών του, που ανεπίγνωστα για τον κίνδυνο που διέτρεχαν, υπέστησαν τη δηλητηρίαση εκ του δήγματος του όφεως και αυτά ζωντανεύουν!
Τι εξαίσια εικόνα εκ της ίδιας της φύσεως, μια και τα πάντα εν Σοφία Εποίησε!
Όλοι φίλοι μου είμαστε σε αυτήν την κατηγορία, έναντι του Δημιουργού, μικρά, απροστάτευτα και αδύναμα πουλάκια. Μας χτυπούν οι αντιξοότητες και τα βάσανα της ζωής και δεν γνωρίζουμε πώς να προστατευθούμε. Κάνουμε απίστευτα πράγματα και δεν θέλουμε καν να σκεφτούμε τις συνέπειές τους σε εμάς και στους συνανθρώπους μας. Εγκληματούμε με επίγνωση και χωρίς και παρά το γεγονός ότι έχουμε πλούτο πλέον σοφίας και διδασκαλίας, ακόμη κι όταν τα δεινά επαναλαμβανόμενα μας πλήττουν, εμείς αρνούμαστε να λάβουμε το μήνυμα.
Στην τόσο συμπυκνωμένη περίοδο της φετινής Σαρακοστής, παρατηρούσα τα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας. Με θλίψη είδα παιδάκια την ημέρα της 25ης Μαρτίου να γιουχάρουν άλλα παιδάκια, γιατί ανήκουν σε άλλη αθλητική ομάδα της περιοχής μας και αυτό με συγκλόνισε. Κανείς δεν τα μάλωσε, κανείς δεν τους είπε ότι αυτό δεν είναι ορθό. Άλλα βλέπουν στην καθημερινότητά τους και απροστάτευτα πίνουν το δηλητήριο, που εμείς τους προσφέρουμε με το ανήθικο και βλαβερό παράδειγμά μας και αυτά, αθώα, απλά πεθαίνουν πνευματικά. Δηλητηριάζονται από πολιτικούς και επιφανείς προσωπικότητες του τόπου, που χρησιμοποιούν μεθόδους χειραγώγησης για ψήφους και μάλιστα το θεωρούν και κατόρθωμα, όταν διχάζουν με τέτοιο απαράδεκτο τρόπο την κοινωνία, φτιάχνοντας ομάδες για πολιτικές σκοπιμότητες, αντί για να ενώσουν τον κόσμο σε έναν καλό κοινό σκοπό! Δηλητηριάζονται από γονείς που αγνοούν πώς να τα αναθρέψουν, έχοντας απομακρυνθεί κι οι ίδιοι από τους ζωογόνους κρουνούς. Δηλητηριάζονται από ένα σχολείο που ανερμάτιστο και ακυβέρνητο περιστρέφεται στις τρικυμισμένες θάλασσες σκοτεινών και ψυχοφθόρων πειραματισμών!
Βλέπετε φίλοι μου ότι στην περίπτωση των ανθρώπων ο ΟΦΙΣ δεν έρχεται απέξω, αλλά από μέσα, όταν εμείς ανοίγουμε τη θύρα αντί στους ζωογόνους κρουνούς, στα πάσης φύσεως δηλητήρια, που μας φαίνονται ευχάριστα και χρήσιμα. Κάθε φορά που επιλέγουμε να πράττουμε με τρόπο ασύμβατο στις πνευματικές αρχές, που έχουμε όλοι διδαχθεί και γνωρίζουμε, χωρίς να χρειαζόμαστε κανέναν πλέον να μας τις υποδείξει, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας μας, μεγαλώνουμε την πληγή στην ανθρωπότητα και σπρώχνουμε το δηλητήριο για να πλήξει ακόμη περισσότερους.
Σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, είναι η ημέρα για να τα σκεφτούμε αυτά. Ακολουθώντας και συμμετέχοντας ενεργά, με σώμα, ψυχή και πνεύμα στην Επιτάφια Ακολουθία, μπορούμε να κλείσουμε την πληγή και να μην δεχθούμε, αλλά και να μην μεταδώσουμε οποιασδήποτε φύσης και έντασης δηλητήριο. Θα την κλείσουμε ανοίγοντας το στόμα διάπλατα, σαν τα μικρά πουλάκια, στους ζωογόνους κρουνούς Του!!!
Σας εύχομαι ολόψυχα Ευλογημένη Ανάσταση!
