Άνοιξε ο «κύκλος της προσευχής» στη δίκη των υποβρυχίων, με την απολογία του Γιάννη Μπέλτσιου, πρώην στενού συνεργάτη του Άκη Τσοχατζόπουλου, ο οποίος φέρεται να είχε κεντρικό ρόλο στη διακίνηση «ωφέλιμων αμοιβών» στην υπόθεση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, καθώς κατηγορείται ότι ανήκε στην ομάδα των προσώπων που λάμβανε και διένειμε χρήματα.
Της Πωλίνας Βασιλοπούλου
Η ομάδα αυτή, που έγινε γνωστή και ως ο «κύκλος της προσευχής», φέρεται ότι μοίραζε τα χρήματα από τις κατασκευάστριες εταιρείες όπλων σε πρόσωπα, που λόγω των ιδιοτήτων και των θέσεων που κατείχαν εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά τους τόσο στην επιλογή όπλων όσο και στην ταχύτερη σύναψη συμβάσεων του Ελληνικού Δημοσίου για τις προμήθειες.
Σύμφωνα με στοιχεία της δικογραφίας, πρώην στελέχη της Ferrostaal μεταξύ άλλων αναφέρουν ότι «τον Γιάννη Μπέλτσιο συνέστησε ως χρήσιμο άνθρωπο ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ότι αυτός ήταν ο σύνδεσμος της εταιρείας με τον υπουργό, ότι αυτός ήταν παρών σε συναντήσεις των προσώπων του κύκλου προσευχής, στον οποίο ανήκε και ο ίδιος, στη Βιέννη και αλλού, όπου συζητήθηκε και αποφασίστηκε ο τρόπος καταβολής των παράνομων πληρωμών».
Η απολογία
Ο κατηγορούμενος, ο οποίος είχε διατελέσει γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών, επί θητείας Τσοχατζόπουλου και νομάρχης Καβάλας αρνήθηκε τα περί μίζας και είπε μεταξύ άλλων στην απολογία του ότι μετά τις σπουδές του και αφού είχε προϋπάρξει εργοταξιάρχης σε έργο στον Παρνασσό τού προτάθηκε από τον Κώστα Ζήγρα θέση στο υπουργείο Δημοσίων Έργων (1982-1985).
«Στο υπουργείο Εσωτερικών πήγα το 1987 μέχρι το 1989. Παράλληλα ήμουν νομάρχης στην Καβάλα. Ο λόγος, που ο Τσοχατζόπουλος μου πρότεινε θέση γενικού γραμματέα στο υπουργείο Εσωτερικών το 1987, ήταν ακριβώς αυτός, δηλαδή το καλό μου έργο. Είχα καλή εικόνα. Ήταν φυσιολογικό να μου ζητήσουν να αναλάβω αυτή τη θέση», είπε ο Γ. Μπέλτσιος και στη συνέχεια αναφέρθηκε στη σχέση του με τον Άκη Τσοχατζόπουλο λέγοντας τα εξής:
«Δούλεψα καλά με τον Τσοχατζόπουλο. Σίγουρα υπήρχαν διαφορές γιατί ήταν δύσκολη εποχή. Με παρουσίασαν από τα ΜΜΕ ότι ήμουν ο άνθρωπος που κρατούσε την τσάντα του Τσοχατζόπουλου. Δεν ήταν έτσι. Με ταύτισαν με τον Τσοχατζόπουλο, εξαιτίας της θέσης μου σε εκείνο το υπουργείο. Δεν είχαμε άλλη σχέση μεταξύ μας. Το 1990 ήρθε άλλη κυβέρνηση. Τότε άνοιξα το γραφείο μου και εργάστηκα εκεί. Ασχολήθηκα μόνο με τη δουλειά μου. Το 1995 δέχτηκα μια δουλειά, να τοποθετήσω κολώνες στα πεζοδρόμια της Αθήνας. Ήταν πρωτοποριακό έργο».
Πρόεδρος: «Ποια ήταν η εταιρεία σας;»
Kατηγορούμενος: «Η εταιρεία μου ονομάζεται Urbanica. H έδρα της τότε ήταν στο Παγκράτι. Από το 1990 ασχολήθηκα με τις υποδομές – κατασκευές. Αναλάμβανα ιδιωτικά έργα. Δεν ασχολήθηκα ποτέ εγώ ο ίδιος εξ ολοκλήρου με δημόσια έργα. Δεν ήθελα να νομίζουν ότι εξαργυρώνω την πολιτική μου πορεία. Θα μπορούσα, εάν ήθελα να το κάνω…»
Πρόεδρος: «Δεν έχετε δουλέψει σε δημόσια έργα;»
Κατηγορούμενος: «Σε δημόσια έργα έχω δουλέψει ως υπεργολάβος. Συμμετείχα με απευθείας διαγωνισμούς. Ποτέ με απευθείας ανάθεση. Συνεργαζόμασταν με πολλές ξένες εταιρείες, οι οποίες είχαν προϊόντα που εισάγαμε και τοποθετούσαμε σε έργα».
Πρόεδρος: «Πείτε μας για τη Ferrostal».
Κατηγορούμενος: «To 1998 δέχτηκα τηλεφώνημα από Γερμανό μηχανικό. Ήρθε ο μηχανικός αυτός της Ferrostal, η οποία προσπαθούσε να πάρει το έργο στο ελληνικό αεροδρόμιο. Πήγαν στην Ολυμπιακή και της είπαν να της κατασκευάσουν το έργο, για να βάλει τα αεροπλάνα. Ο μηχανικός αυτός έψαχνε μηχανικό γερμανομαθή, για να κατασκευάσουν έργο. Ήθελαν κάποιον τοπικό για να οργανώσει τη δουλειά και να μπορεί ο Γερμανός να συνεννοηθεί μαζί του».
Πρόεδρος: «Eίχατε από πριν σχέση μαζί του;»
Kατηγορούμενος: «Όχι. Πιο πριν δεν είχαμε σχέση με αυτήν την εταιρεία. Δεν γνώριζα καν την εταιρεία».
Πρόεδρος: «Πως σας ήξεραν;».
Kατηγορούμενος: «Έδωσε το τηλέφωνό μου μηχανικός υπηρεσίας της Ολυμπιακής μαζί με τηλέφωνα άλλων μηχανικών. Ήμουν στο συμβούλιο της Αττικό Μετρό μέχρι το 2004. Ήμουν γνωστός στον χώρο. Μετά δέχτηκα τηλεφώνημα από άλλον Γερμανό. Ήρθαν στο γραφείο μου ο Χάουν και ο Μίλενμπεκ. Μου είπαν ότι τους είχε μιλήσει ο μηχανικός. Μου είπαν ότι έχουν πολλές μηχανικές εταιρείες, που δεν έχουν δραστηριότητα στην Ελλάδα, και έψαχναν για να συνεργαστούν. Μου πρότειναν να πάω στο Έσσεν, για να συζητήσω τη συνεργασία με τις θυγατρικές τους, που είχαν ενασχόληση με διάφορα αντικείμενα. Πήγα και ο Χάουν με σύστησε σε στελέχη. Κατέληξα να διαλέξω 4 εταιρείες που με ενδιέφεραν (διαμόρφωση δομικού σιδήρου, οικοδομικούς γερανούς, θέρμανση ψύξη σε κτίρια, μεταλλικές κατασκευές). Αυτές οι εταιρείες δεν υπήρχαν στην ελληνική αγορά. Τότε αποφάσισα να ασχοληθώ με την τελευταία, την DSD, που ασχολείτο με μεταλλικές κατασκευές. Δεν υπήρχε τότε καλή υποδομή. Θα αναλαμβάναμε να χτίσουμε κτίρια ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων».
Πρόεδρος: «Συμμετείχαν άλλες εταιρείες;»
Kατηγορούμενος: «Στους διαγωνισμούς συμμετείχαν μεγάλες εταιρείες που αναλάμβαναν τα πάντα. Εμείς από αυτά θα κάναμε μεταλλική κατασκευή ως υπεργολάβοι των μεγάλων ελληνικών εταιρειών. Όταν το είπα στον Χάουν, μου είπε εντάξει, αλλά μου πρότεινε να ενημερώνομαι από τις δικές τους υπηρεσίες και εάν προέκυπτε κάτι για να προχωρήσουν, θα το προχωρούσαν. Με πληροφόρησε ότι ανάμεσα στις μεταλλικές κατασκευές θα γινόταν και μεταλλική κατασκευή για να μπουν υποβρύχια».
«Δεν ασχολήθηκα ποτέ με τη σύμβαση των υποβρυχίων»
Σε άλλο σημείο της απολογίας του, είπε:
«Η DSD έχει κάνει πολλές κατασκευές. Τα τελευταία χρόνια είχαν οικονομικά προβλήματα οπότε ήθελαν να βρουν αντικείμενο. Αυτό θα ήταν επωφελές και για εμάς. Δεν το είδα μόνο ως συνεργασία για κατασκευές, θέλαμε να κάνουμε και την υποδομή να κατασκευάζονται τα υλικά εδώ. Μέχρι τότε τα μετέφεραν έτοιμα εδώ. Βρήκα τον χώρο και άρεσε στους Γερμανούς. Με την DSD συνεργάστηκα για όλα τα ολυμπιακά έργα. Η συνεργασία ήταν να δουλεύουμε μαζί για να δώσουμε προσφορά, για να πάρουμε έργο και να το κάνουμε μαζί. Από 1998 μέχρι 2003 δούλεψα πάρα πολύ, για να φτιάχνουμε φακέλους και να δίνουμε προσφορές. Τελικά δεν έγινε τίποτα».
Πρόεδρος: «Γιατί;»
Kατηγορούμενος: «Δώσαμε προσφορά στην εταιρεία που κατασκεύαζε τη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου. Ήμασταν ανάμεσα στις 2 επικρατέστερες. Τελικά, δεν κατακυρώθηκε το έργο σε εμάς».
Πρόεδρος: «Πόσο διήρκεσε η συνεργασία σας με την DSD;»
Kατηγορούμενος: «Από το 1998 μέχρι το 2003 κράτησε η συνεργασία μου με την DSD. Είχαμε συχνές συναντήσεις με τους Γερμανούς και εδώ και στο εξωτερικό. Στις συναντήσεις αυτές φέρονται να συμμετέχουν άτομα που δεν συμμετείχαν. Αυτά φαίνονται στα εξοδολόγια».
Πρόεδρος: «Ανήκατε στην ομάδα “Κύκλος της προσευχής”;»
Kατηγορούμενος: «Δεν ανήκα ποτέ σε καμία ομάδα. Ενημερώθηκα για το υπόστεγο των Υποβρυχίων. Υπέγραψαν σύμβαση οι Γερμανοί για τα Υποβρύχια. Περίμενα μετά την υπογραφή της σύμβασης με την DSD να με καλέσουν, για τις λεπτομέρειες του έργου. Δεν ασχολήθηκα ποτέ με τη σύμβαση των ΥΒ. Όταν συναντούσα τους Γερμανούς ρωτούσα για την πορεία της σύμβασης των ΥΒ, επειδή ενδιαφερόμουν για το υπόστεγο. Ήξεραν την πορεία μου στα υπουργεία. Δεν με είχαν συνδέσει με τον Τσοχατζόπουλο. Δεν μου μίλησαν ποτέ για τον Τσοχατζόπουλο. Άκουσα ότι πηγαινοέρχονταν στο υπουργείο, για να συζητήσουν για τη σύμβαση, και έβλεπαν και τον Τσοχατζόπουλο οι ίδιοι. Αυτό μου το ανέφεραν εκείνοι. Το θεωρούσα δεδομένο ότι θα αναλάμβανα το υπόστεγο και μου έλεγαν και ο Χάουν και ο Μίλενμπεκ και η DSD ότι θα το αναλάμβανε η DSD. Το 2000 υπέγραψα σύμβαση με DSD ότι θα συνεργαστούμε για τα ολυμπιακά έργα και ότι για το έργο του υποστέγου θα ήμουν εγώ αποκλειστικός υπεργολάβος.
Πρόεδρος: «Είπε όμως ο μάρτυρας του Ματαντού (o Μπλανκ) ότι δεν θα κατασκευάζατε εσείς το υπόστεγο…»
Kατηγορούμενος: «Λάθος. Είπε ακριβώς το αντίθετο. Στη σύμβαση αυτή ζήτησα από τον Χάουν να πάρω το πράσινο φως για να προχωρήσουμε. Δεν κάναμε πάρα πολλές συναντήσεις (μελέτησα τα εξοδολόγια). Περίπου 10 συναντήσεις στα πέντε χρόνια, δύο φορές τον χρόνο».
Πρόεδρος: «Πώς και πηγαίνατε και σε άλλα μέρη και όχι στα γραφεία τους;»
Kατηγορούμενος: «Και μένα με παραξένεψε. Το σύνηθες είναι η επίσκεψη στα γραφεία. Νοίκιαζαν μία μικρή αίθουσα σε ένα ξενοδοχείο και κάνανε τις συναντήσεις. Διάλεγαν πόλη με αεροδρόμιο, για να μπορούν να φύγουν κατευθείαν. Ήταν το μοντέλο τους. Μου είπαν να πάω στη Βιέννη. Ζήτησα να έρθει ο Ματαντός, ο οποίος ήταν ο εκπρόσωπος της Ferrostal στην Ελλάδα και υπεύθυνος για τα Αντισταθμιστικά Ωφέλη. Όταν μου είπαν ότι ήταν αρμόδιος για τα αντισταθμιστικά οφέλη, ήθελα να είναι και εκείνος παρών για να βγει αποτέλεσμα από τη συζήτηση. Μετά την πρώτη συνομιλία μας, ο Ματαντός ήρθε στο γραφείο μου για να με γνωρίσει . Αυτό έγινε στο Μαρούσι. Το 1998 τον γνώρισα. Από την αρχή τού εξήγησα το έργο μου και πώς σκέφτομαι για το συγκεκριμένο έργο».
Πρόεδρος: «Δεν αρκούσαν τα εύσημα των Γερμανών, έπρεπε να έχει γνώμη και ο ίδιος;»
Kατηγορούμενος: «Λόγω της αρμοδιότητας που είχε ενδιαφερόταν. Θα τον ρωτούσαν σίγουρα επειδή ήταν εκπρόσωπος. Η συνάντηση στη Βιέννη ήταν περίπου το 2000. Αντικείμενο της συζήτησης ήταν το υπόστεγο. Ήταν το πράσινο φως για την ανάθεση. Στο ξενοδοχείο Ιμπέριαλ. Ήταν ο Χάουν, ο Μίλενμπεκ και ο Ματαντός. Τους βρήκα και τους 3 εκεί. Τους είπα τι πρότεινα. Είπαν κι εκείνοι τις απόψεις τους. Δεν καταλήξαμε σε κάποιο αποτέλεσμα. Με έζωναν τα φίδια ότι κάτι γινόταν. Μετά από 2,5 ώρες ακόμα μιλούσαμε. Υπήρχαν κάποια ερωτηματικά, εάν θα ήμασταν εμείς φορέας του έργου ή τα ναυπηγεία. Έλεγαν πολλά και δεν έλεγαν τίποτα».
Πρόεδρος: «Ποιος πλήρωνε τα ταξίδια σας;»
Kατηγορούμενος: «Τα ταξίδια μου τα πλήρωνα μόνος μου».
Οι δύο πονηρές… αλεπούδες
Πρόεδρος: «Τι έγινε στη συνάντηση;»
Kατηγορούμενος: «Από τη συνάντηση έφυγα πρώτος εγώ. Μου είπαν ότι θα το δουν. Δεν πήρα καμία απολύτως απάντηση. Αναρωτιόμουν γιατί με κάλεσαν. Δεν ασχοληθήκαμε με κανένα άλλο θέμα. Στις συναντήσεις δεν ήταν ούτε ο Αβατάγγελος, ούτε ο Φιλιππίδης. Το ότι ο Αβατάγγελος ασχολείται με την υπόθεση των υποβρυχίων, το έμαθα μετά. Όταν βγήκε στη φόρα η υπόθεση. Τον Φιλιππίδη δεν τον ήξερα καθόλου. Εμένα με ενδιέφερε το έργο. Δεν συζήτησα κανένα άλλο θέμα. Έμεινα σε ένα μικρό ξενοδοχείο και την άλλη μέρα έφυγα. Τον Σεπτέμβριο του 2000 μου είπαν ότι το έργο θα το δώσουν σε μία άλλη εταιρεία. Δεν μου είχαν πει τίποτα άλλο. Με κορόιδεψαν με τον φθηνότερο τρόπο. Τη θυγατρική τους εταιρεία δεν την έβαλαν καν στο έργο για να μη συνεργαστούν με εμένα».
Πρόεδρος: «Συνέβη κάτι;»
Kατηγορούμενος: «Έχω σκεφτεί πολύ το γιατί. Διαβάζοντας τη δικογραφία κατάλαβα ότι οι δύο αυτοί άνθρωποι δούλευαν για τον εαυτό τους. Είχαν στήσει μία ιστορία, για να γυρίζουν τα χρήματα σε αυτούς. Πολύ πιθανό να ήθελαν να δώσουν χρήματα και σε άλλα άτομα. Δεν έχω προσωπική πληροφορία – γνώση. Από την πρώτη στιγμή έχω ζητήσει να ανοίξουν οι λογαριασμοί μου να φανεί η ροή των χρημάτων μου».
Πρόεδρος: «Γιατί σας κορόιδεψαν έτσι; Γιατί σας ενέπλεξαν με τα έργα τους;»
Kατηγορούμενος: «Νομίζω, συμπεραίνω ότι από την αρχή με χρησιμοποίησαν ως το πρόσωπο στην εταιρεία τους, για να δικαιολογούν μεγαλύτερα ποσοστά προμήθειας και λόγω της προηγούμενης σχέσης μου με τον Τσοχατζόπουλο. Ήταν δύο πονηρές αλεπούδες. Στις 16 Μαρτίου, δέκα ημέρες νωρίτερα από τη συνάντηση, ο αρμόδιος αξιωματικός έστειλε ειδοποίηση στην τράπεζα να εκταμιεύσει την προκαταβολή. Αυτό κοινοποιήθηκε στον Μπλανκ. Υπάρχει σύμπραξη – συμπαιγνία. Επιβεβαιώνουν ψεύδη στις καταθέσεις τους οι Γερμανοί».
Πρόεδρος: «Κάποιον άλλον ξέρετε;»
Kατηγορούμενος: «Τον Πούκλερ όχι, τον Ντερμιτζιάν όχι, τον Φιλιππίδη εδώ τον γνώρισα. Τον Αβατάγγελο τον γνώρισα το 1993 όταν εργαζόμουν για την εταιρεία με παρκόμετρα, θυγατρική γαλλική. Ο αδερφός του εργάστηκε εκεί (κατά τη σύστασή της) και μέσω του αδερφού του τον γνώρισα. Τότε ήταν στο εξωτερικό και επισκέφτηκε τα γραφεία μου στην Ελλάδα. Είχε επαφές με την εταιρεία εκείνη με τα παρκόμετρα. Ήρθε από ενδιαφέρον από τη στιγμή που μου προξένεψε αυτήν την εταιρεία, για να κάνει αυτήν τη δουλειά. Ήθελε να δει πώς λειτουργεί. Όταν έφυγα από την εταιρεία αυτή, μου είπε ότι η εταιρεία αυτή έχει άλλες θυγατρικές, που μπορεί να με ενδιέφεραν. Είχε κάποιες γνωριμίες και ενδιαφερόταν. Εγώ το σκέφτηκα και δεν με ενδιέφερε, και σταμάτησε εκεί. Δεν ήξερα ότι γνωρίζει και συνεργάζεται με τους Γερμανούς. Δεν μου το είπε ούτε εκείνος ούτε οι Γερμανοί».
Πρόεδρος: «Tι περιμένατε να κάνουν;»
Kατηγορούμενος: «Περιμένω ο Αβατάγγελος να πει την αλήθεια, ποιος του είπε να τα πει αυτά για μένα. Στη Γερμανία τα είπε αυτά σε μία μυστική διαδικασία με βεβαιότητα ότι αυτά δεν θα τα μάθαινα ποτέ. Ότι ο καθένας θα έλεγε ό,τι ήθελε. Αυτά που λέει εδώ είναι ένα βήμα προς την αλήθεια. Είπε για δύο εμβάσματα. Λέει στα δύο τελευταία απολογητικά του υπομνήματα ότι, του υπέδειξε η Ferrostal, όχι εγώ όπως έλεγε στην αρχή. Είναι βήμα προς την κατεύθυνση της αλήθειας. Κάποιοι άλλοι του είπαν κάποια πράγματα.
»Δεν είχα καμία σχέση με κανέναν λογαριασμό, με καμία τράπεζα κ.λπ. Δεν είχα σχέση με τράπεζα UBS. Aρχικά, στην απολογία του στη Γερμανία ο Αβατάγγελος είπε ότι ο Ματαντός ήθελε να πληρώσει 2,5 εκατ. ευρώ το 2003 και μου τα έφερε. Στην απολογία, που έδωσε εδώ, στον ανακριτή, είπε ότι δεν μου τα έφερε. Ότι τα κράτησε. Ανέθεσα σε ορκωτό ελεγκτή να μελετήσει τους λογαριασμούς του Ματαντού, για να δει πόσα χρήματα βγήκαν από λογαριασμούς του, και από τον έλεγχο δεν προκύπτει να βγαίνει αυτό το ποσό, για να το δώσει σε κάποιον. Αρνούμαι ότι υπέδειξα λογαριασμό στον Αβατάγγελο για να μπουν χρήματα. Αποτελεί απλώς έναν ισχυρισμό του. Αλλά δεν υπάρχει στοιχείο που να το αποδεικνύει».
Πρόεδρος: «Έχετε ακούσει την Asian Middle Eastern;»
Kατηγορούμενος: «Όχι. Δεν έχω ακούσει ποτέ για Asian Middle Eastern εταιρεία, ούτε άλλες εταιρείες, που αναφέρονται».
Πρόεδρος: «Πότε συναντηθήκατε με τον Αβατάγγελο;»
Kατηγορούμενος: «Ελάχιστες ήταν οι συναντήσεις μας με τον Αβατάγγελο. Συνάντηση με τον Αβατάγγελο και τους Γερμανούς μαζί δεν έγινε ποτέ. Δεν αναφέρθηκαν ούτε καν τα ονόματα του Φιλιππίδη, του Αβατάγγελου, του Πούκλερ και του Ντερμιτζιάν. Εάν έγιναν οι συναντήσεις αυτές γιατί δεν υπάρχει εξοδολόγιο που να αναφέρει αυτά τα ονόματα;
»Πλήρωνα το εισιτήριό μου, αλλά τον καφέ κ.λπ. τα πλήρωναν εκείνοι. Στα εξοδολόγια φαίνομαι μόνον εγώ και μάλιστα και σε ημερομηνίες που εγώ δεν μπορούσα να παρίσταμαι. Ήμουν στο Δ.Σ. της Αττικό Μετρό και μάλιστα υπάρχουν και πρακτικά που φαίνεται αυτό. Αυτό κάτι σημαίνει».
Πρόεδρος: «Γιατί ονομάστηκε έτσι η “Ομάδα προσευχής”;»
Kατηγορούμενος: «Αυτή είναι μία λογοπλασία του Χάουν. Του άρεσε να αναφέρεται σε μία μυστηριώδη ομάδα. Του άρεσε να δείχνει ότι έχει πολλές γνωριμίες. Αυτό φαίνεται από τις καταθέσεις στο εξωτερικό».
Η συνέχιση της απολογίας του Γιάννη Μπέλτσιου είναι προγραμματισμένη για τη Δευτέρα 7 Μαΐου.
