Η μεγαλύτερη ήττα της Ελλάδος ήταν ότι έχασε τον έλεγχο των τραπεζών και κυβέρνηση και ΤτΕ ήταν παρατηρητές σε αυτό το τραγικό λάθος.
Οικονομία χωρίς τράπεζες είναι κύτταρο χωρίς πυρήνα.
Καμία σοβαρή οικονομία του πλανήτη δεν έχει πετύχει χωρίς ισχυρό τραπεζικό σύστημα.
Στην Ελλάδα συνέβη κάτι το πρωτόγνωρο.
Αποφασίστηκε από εξωτερικά κέντρα, την ΕΚΤ, τον ESM, τον SSM και την Γερμανία η ριζική αλλαγή του οικονομικού μοντέλου της Ελλάδος.
Το 2008 όταν οι ελληνικές τράπεζες είχαν περιουσία 437,8 δισεκ. συνεισέφεραν στο εθνικό ΑΕΠ σχεδόν 60% ενώ τα νέα δάνεια αυξάνονταν κατά 20-25 δισεκ. σε ετήσια βάση.
Το 2018 οι ελληνικές τράπεζες έχουν συρρικνωθεί σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα στα 242,7 δισεκ.
Alpha bank 59,3 δισεκ.
Εθνική τράπεζα 61,55 δισεκ.
Eurobank 58,5 δισεκ.
Πειραιώς 63,5 δισεκ. ευρώ
Από τα κέντρα εξουσίας τι αποφασίστηκε στο παρελθόν1)Η Ελλάδα δεν χρειάζεται μεγάλες τράπεζες, που σημαίνει μεγάλος κίνδυνος για την συστημική ευστάθεια της οικονομίας.
Οι τράπεζες π.χ. η Εθνική είχε φθάσει κάποια στιγμή να έχει ενεργητικό 123 δισεκ. και έχει περιοριστεί στα 61 δισεκ.
Η επιθετική ανάπτυξη ήταν το μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας το διάστημα 2000 με 2008 -2009.2)Στο παρελθόν η μάχη των τραπεζών ήταν για το ποια θα γίνει η μεγαλύτερη, καθώς η ανάπτυξη, η κερδοφορία επιτυγχανόταν μέσω της αύξησης των ισολογισμών.
Η μάχη του σήμερα στις ελληνικές τράπεζες είναι ποια θα συρρικνωθεί περισσότερο.
Στο παρελθόν είχαμε πρώτη τράπεζα και οι άλλες που προσπαθούσαν να φθάσουν την πρώτη τράπεζα.
Σήμερα έχουμε ίσες τράπεζες και όλως τυχαίως έχουν σχεδόν ίδια περιουσία και οι 4 συστημικές τράπεζες πέριξ των 60 δισεκ.
Σε λίγο καιρό οι ελληνικές τράπεζες θα έχουν ενεργητικό 50 με 55 δισεκ. ευρώ δηλαδή κάθε συστημική τράπεζα θα αντιστοιχεί στο 30% του ΑΕΠ.
Ακόμη και εάν συγχωνευθούν δύο τράπεζες θα αντιστοιχούν στο 55% του ΑΕΠ της Ελλάδος.
3)Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι το μοναδικό στον κόσμο που δέχθηκε τόσο ριζικές αλλαγές και πειραματισμούς.
Οι ελληνικές τράπεζες είναι οι μόνες που στα διοικητικά τους συμβούλια δεν έχουν και άλλους παράγοντες της οικονομίας και του επιχειρείν.
Στην Ιταλία ή στις ΗΠΑ τα μισά μέλη των διοικητικών συμβουλίων των τραπεζών είναι επιχειρηματίες.
Στην Ελλάδα όλα τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων είναι τραπεζικά στελέχη και η πλειοψηφία ξένα στελέχη…αμφιβόλου αποτελεσματικότητας – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων –
4)ΕΚΤ και SSM σχεδίασαν ίσως το πιο ανθελληνικό σχέδιο ενάντια στα συμφέροντα της χώρας.
Επέβαλλαν τις ριζικές αλλαγές στα διοικητικά συμβούλια των τραπεζών.
Επέβαλλαν ριζικές και πολλές φορές ακατανόητες αλλαγές στις διοικήσεις των τραπεζών.
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων αυτοί που έρχονται είναι κατώτεροι από αυτούς που φεύγουν.
Διόρισαν CEO στο ΤΧΣ που διαχειρίζεται τα δάνεια των ελλήνων φορολογουμένων και είναι αυστριακός και μάλιστα προερχόμενος από τράπεζα στην Αυστρία του μεγέθους της πρώην Aspis Bank.
Επέβαλλαν ξένους στα διοικητικά συμβούλια τα οποία λειτουργούν είτε με μεταφραστικά τμήματα, είτε ομιλούν την αγγλική γλώσσα.
Όλα αυτά συνέβησαν με μηδενικό κόστος.
Ήλεγξαν τις ελληνικές τράπεζες η ΕΚΤ και ο SSM με το πρόσχημα ότι το παλαιό διοικητικό σύστημα ήταν κατεστημένο και πήραν τον έλεγχο των τραπεζών χωρίς ένα ευρώ.
Η ΤτΕ ήταν παρατηρητής πουλώντας εκδούλευση στον SSM “ότι θα αλλάξουν όλα στις τράπεζες, θα διώξουμε τους παλαιούς τραπεζίτες το κατεστημένο, θα φέρουμε νέους ανθρώπους”.
Συγκεκριμένοι στην ΤτΕ συκοφάντησαν κατάφορα τους έλληνες τραπεζίτες στον SSM, είχαν δόλο και σχέδιο.
Οι ίδιοι για να παραπλανήσουν έλεγαν ότι υπάρχουν οι γνωστοί άγνωστοι….που ενημερώνουν τον SSM φωτογραφίζοντας 2 συγκεκριμένους τραπεζίτες….ενώ στην πράξη αυτοί ήταν οι πληροφοριοδότες – συκοφάντες των ελλήνων τραπεζιτών στον Μόνιμο Εποπτικό Μηχανισμό των Τραπεζών.
Στο παρελθόν είχαμε τραπεζίτες…σήμερα έχουμε διαχειριστές της θλίψης πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που αξίζουν να ονομάζονται τραπεζίτες.
5)Η νέα τάση, ο ρόλος των διοικητικών συμβουλίων αναβαθμίζεται και ο ρόλος του διευθύνοντος συμβούλου υποβαθμίζεται.
Θέλουν managers πειθήνια όργανα των διοικητικών συμβουλίων και όχι τραπεζίτες, όχι αυτόνομες προσωπικότητες αλλά καθοδηγούμενες.
Είναι ελάχιστοι που αντιστέκονται στην παρακμή των ελληνικών τραπεζών.
6)Σκοπός αυτού του ελέγχου ήταν να τεθούν υπό πλήρη εποπτεία και περιορισμό οι ελληνικές τράπεζες.
Μικρότερες, πιο αδύναμες, με μικρότερη παρέμβαση και όλα αυτά δήθεν στο βωμό της εξυγίανσης.
Η Deutsche bank έχει το μαύρο της το χάλι και οι γερμανικές Landesbank είναι μαύρο κουτί….όμως η ΕΚΤ ασχολείται με τις 4 μικρές για τα ευρωπαικά δεδομένα ελληνικές τράπεζες.
Οι ελληνικές τράπεζες είναι χαριτωμένα zombie που δεν δαγκώνουν απλά υπάρχουν ενώ οι μέτοχοι τους νομίζουν ότι θα βγάλουν υπερκέρδη…ή κλαίνε την μοίρα τους.
Ας ληφθεί υπόψη ότι οι τράπεζες στο τέλος του 2015 υλοποίησαν αυξήσεις κεφαλαίου σε συγκεκριμένες τιμές και μετά από 3 χρόνια – Ιούνιος 2018 – δεν θέλουν να ξεκολλήσουν από αυτές τις τιμές.
Γιατί;
Πάντα υπάρχει λογική εξήγηση και αυτή δεν αρέσει σε κανένα ειδικά όταν τα προ προβλέψεων έσοδα μειώνονται….
Οι τράπεζες για να ορθοποδήσουν θα χρειαστεί να κλείσει το χάσμα δανείων προς καταθέσεις στα 10-15 δισεκ.
Σε σύνολο δανείων 195 δισεκ. ή μόνο επιχειρήσεων και νοικοκυριών 178 δισεκ. και 141 δισεκ. καταθέσεων ή μόνο επιχειρήσεων και νοικοκυριών 126,9 δισεκ. το συμπέρασμα είναι η επιθετική συρρίκνωση των δανείων.
Το χάσμα ρευστότητας έχει μειωθεί από 80 δισεκ. πριν λίγα χρόνια στα 55 δισεκ.
Οι τράπεζες θα μπορέσουν να συνεισφέρουν στην οικονομία μόνο όταν τα NPEs μειωθούν στα 20 δισεκ. από 95 δισ και το χάσμα δανείων προς καταθέσεις μειωθεί στα 10-15 δισεκ.
Μέχρι τότε υπομονή….
Υποσημείωση
Εάν θέλουμε ισχυρό μέλλον θα πρέπει να ξαναδούμε το παρελθόν είναι πολύ διδακτικό.
