Ομολογία ενοχής έκανε στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας ο πρώην αναπληρωτής διευθυντής Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών επί υπουργίας Άκη Τσοχατζόπουλου στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, Αντώνης Κάντας.
Της Πωλίνας Βασιλοπούλου
Απολογούμενος για την υπόθεση του σκανδάλου με τις χρυσές μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων, παραδέχτηκε ότι «εάν δεν καταβάλλονταν ωφέλιμες πληρωμές, το τίμημα να ήταν μικρότερο»!
To πρώην ισχυρό στέλεχος του υπουργείου Άμυνας επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ενώ παραδέχτηκε ότι εισέπραξε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για τα εξοπλιστικά, αρνήθηκε τη συνεργασία και τη σχέση με τον Άκη Τσοχατζόπουλο, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Δεν ήμουν συνεργάτης του Τσοχατζόπουλου. Ούτε καν της εμπιστοσύνης του. Αυτά που είπε ο Ζήγρας δεν είναι αληθή. Πρώτη φορά τον Τσοχατζόπουλο τον είδα στο δικαστήριο».
Ερωτώμενος σχετικά από τον πρόεδρο του δικαστηρίου, ο Αντ. Κάντας είπε ότι οι αρμοδιότητές του στο ΥΠΕΘΑ (σ.σ. δήλωσε ότι έφυγε από αυτό τον Απρίλιο του 2002) ήταν πολύ περιορισμένες.
«Ήμουν σύμβουλος του γενικού διευθυντή και τον αναπλήρωνα. Δεν επικοινωνούσαν μαζί μου οι διοικήσεις αλλά με τον γενικό διευθυντή. Η Διεύθυνση Προγραμμάτων Εξοπλισμού ήταν αρμόδια για όλα. Το γενικό επιτελείο είχε εκτελεστικές αρμοδιότητες. Όριζε τα μέλη των επιτροπών τα οποία ενημέρωναν την ηγεσία τους», είπε χαρακτηριστικά, συνομολογώντας την κατηγορία που του αποδίδεται, αλλά αρνούμενος ότι γνώριζε τον Ματαντό.
Επίσης ο Αντ. Κάντας ισχυρίστηκε ότι τον προσέγγισε αυτοβούλως ο Ευσταθίου για να μην κάνει κάποια παρατήρηση και καθυστερήσει το πρόγραμμα. «Αυτή η παρατήρηση που τυχόν θα έκανα», είπε ο Κάντας, «θα μπορούσε να πάει πίσω το πρόγραμμα. Αυτό θα είχε μεγάλη σημασία, ειδικά για τη HDW. Η HDW όταν πήρε το πρόγραμμα ήταν χρεωκοπημένη. Το 2004 σώθηκε με παρέμβαση της γερμανικής κυβέρνησης η οποία οδήγησε στην εξαγορά της από την Τίσεν».
Παράνομες πληρωμές!
Ο Κάντας παραδέχτηκε εξάλλου, ότι «όλες οι πληρωμές, που γίνονταν σε λογαριασμούς του εξωτερικού μέσω του Λιγυνού ήταν παράνομες», και τόνισε: «Δεν υπήρχε λόγος να κατατίθενται χρήματα σε ξένους λογαριασμούς. Οι χρηματικές ροές ήταν ελεύθερες. Δεν υπήρχαν περιορισμοί».
Σε άλλο σημείο της απολογίας του, μιλώντας για τα συστήματα ASRAD, είπε: «Γι’ αυτά υπήρξε διεθνής μειοδοτικός διαγωνισμός, που συμμετείχαν τέσσερεις εταιρείες. Όχι. Δεν έγινε απευθείας ανάθεση. Το σύστημα αυτό υπερείχε τεχνικά και οικονομικά. Τα συστήματα που προμηθεύτηκαν ήταν τα καλύτερα στην αγορά. Πληρούσαν τις προϋποθέσεις, που είχε θέσει το ΓΕΣ. Το 2002 διαπιστώθηκε η αγωνία των Γερμανών, γιατί βρίσκονταν σε κατάσταση πτώχευσης».
Και συνέχισε:
«Ήθελα να μεταφέρω τα χρήματα από τις off shore στο ελληνικό Δημόσιο (το 2013, που με οδήγησαν στον ανακριτή). Ωστόσο δεν είχα προετοιμάσει τη σύζυγό μου, που είχε πάει σε ψυχιατρική κλινική».
Πρόεδρος: «Ο συγκατηγορούμενος σας Μεταξάς ποια εμπλοκή είχε;»
Κάντας: «O Μεταξάς είχε πλήρη διαχείριση. Με καθοδηγούσε. Τα χρήματα ήταν στα χέρια του Μεταξά (τα διαχειριζόταν πλήρως)».
Κουράστηκε να… ψάχνει!
Στη συνέχεια, ο Αντ. Κάντας υποστήριξε ότι… κουράστηκε για να βρει όλους τους λογαριασμούς του με τις μίζες, σε τράπεζες του εξωτερικού και να επιστρέψει όλα τα χρήματα:
«Βρήκα τα στοιχεία των λογαριασμών και επέστρεψα όλα τα χρήματα (11,4 εκατ. ευρώ). Ήταν δύσκολη η εύρεση των λογαριασμών μου, καθώς πολλοί δεν ήταν καν στο όνομά μου και όλοι ήταν στο εξωτερικό. Εμπνευστής του σχεδίου των λογαριασμών ήταν ο Μεταξάς».
Πρόεδρος: «Μέχρι πότε συνεχίστηκαν οι καταβολές;»
Κάντας: «Οι καταβολές γίνονταν μέχρι το 2005. Διευκόλυνα τις δικαστικές Αρχές της Ελλάδας, να βρουν τους λογαριασμούς μου. Εάν δεν βοηθούσα, δεν θα τους έβρισκαν ποτέ».
Πρόεδρος: «Εάν δεν καταβάλλονταν οι ωφέλιμες πληρωμές, θα πληρώναμε λιγότερα για τα εξοπλιστικά;»
Κάντας: «Ίσως εάν δεν καταβάλλονταν ωφέλιμες πληρωμές, το τίμημα να ήταν μικρότερο. Ίσως όμως και όχι. Όμως πιστεύω ότι αυτές (οι πληρωμές) επιβάρυναν το τίμημα».
ΑΛ. ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ:
«Οι Γερμανοί ήθελαν πάση θυσία τη δουλειά»
Ο επιχειρηματίας Αλέξανδρος Φιλιππίδης, ο οποίος απολογήθηκε στη συνέχεια, περιέγραψε πώς ενεπλάκη στην υπόθεση: «Μετά τις σπουδές μου ενεργοποιήθηκα στη Σαουδική Αραβία. Ασχολούμην με οικονομικά έργα, λιμάνια, κ.λπ., ήμουν όχι τεχνικός αλλά σύμβουλος στην κατασκευή τέτοιων έργων. Είμαι οικονομολόγος και έχω σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων. Τον Ντερμιτζιάν τον γνώριζα από παιδί. Μετά τις σπουδές μου τον βρήκα ξανά στη Σαουδική Αραβία και δούλευε με κάποιον Γερμανό, τον Πούκλερ. Ο Πούκλερ ήταν ιδιώτης, συνεργαζόταν με τον Ντερμιτζιάν. Ο Πούκλερ έμαθα αργότερα ότι με τον Ντερμιτζιάν προσπαθούσαν να πωλήσουν Υποβρύχια γερμανικά στη Σαουδική Αραβία. Ο Πούκλερ προωθούσε τη γερμανική βιομηχανία. Συνεργαζόταν με τη γερμανική εταιρεία που ασχολείτο με Υποβρύχια. Με τον Ντερμιτζιάν κάναμε 2-3 δουλειές. Με τον Πούκλερ προσπαθήσαμε να κάνουμε δουλειές, αλλά αυτές τελικά δεν έγιναν. Το 1996 ο Ντερμιτζιάν με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να με συναντήσει στο Λονδίνο. Εκεί ξαναείδα τον Πούκλερ. Μου είπαν ότι θα ήθελαν να συζητήσουμε για την Ελλάδα και ότι υπάρχει ενδιαφέρον να μπουν στην ελληνική αγορά. Μου είπαν ότι υπήρχε άνθρωπος που συνεργαζόταν με τη γαλλική εταιρεία και ήταν ανταγωνιστής, αυτός ήταν, όπως μου είπαν, ο Αβατάγγελος. Ο Ντερμιτζιάν γνώρισε τον Αβατάγγελο το 1991 μέσω εμού. Δεν γνωρίζω εάν είχαν συνεργαστεί έπειτα και επαγγελματικά».
Πρόεδρος: «Tι ήθελε ο Πούκλερ;»
Φιλιππίδης: «Ενδιαφερόταν να μπει και στην ελληνική αγορά η γερμανική εταιρεία».
Πρόεδρος: «Kι εσείς τι κάνατε;»
Φιλιππίδης: «Μου είπαν να βοηθήσω, να βολιδοσκοπήσω την κατάσταση με τον Αβατάγγελο, να δω εάν έχει κλείσει με τους Γάλλους ή ενδιαφέρεται να συνεργαστεί με τους Γερμανούς (…) Μου είπε ότι δεν είχε κλείσει με τους Γάλλους».
Kαι συνέχισε ο Αλ. Φιλιππίδης:
«Ήθελαν τον Αβατάγγελο, γιατί ήθελαν πάση θυσία αυτή τη δουλειά. Οι Γάλλοι είχαν βάλει δυνατά μέσα να υπερισχύσουν στην αγορά. Ο Αβατάγγελος μπορούσε να δώσει πληροφορίες από τους Γάλλους που θα τους βοηθούσαν να πάρουν το έργο. Με κάλεσαν γιατί ήμουν φίλος με τον Αβατάγγελο και υπήρχε εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Ο Αβατάγγελος μου έδινε κάποιες συμβουλές και εγώ τις μετέφερα στους Γερμανούς. Έφερνα σε επαφή τον Αβατάγγελο με τους Γερμανούς. Ήθελα να τον βοηθήσω γιατί με είχε βοηθήσει και εκείνος».
Πρόεδρος: «Τι σχέση είχατε με τον Ντερμιτζιάν;»
Φιλιππίδης: «Το 1996 είχα μικρή επιχειρηματική δραστηριότητα. Ήμουν ενδιάμεσος μεταξύ Ντερμιτζιάν και Αβατάγγελου. Ο Ντερμιτζιάν είχε επαφή με τους Γερμανούς. Μετέφερα κάποια μηνύματα σημαντικά και εμπιστευτικά. Αφορούσαν σημαντικά θέματα. Για να βγάλουν έξω τους Γάλλους, έπρεπε να φέρουν την τεχνογνωσία εδώ στην Ελλάδα, το οποίο δεν ήταν πρόθυμοι οι Γάλλοι να το κάνουν».
Πρόεδρος: «Δεν υπήρχε άλλος τρόπος;»
Φιλιππίδης: «Υπήρχε κι άλλος δίαυλος με τους Γερμανούς, άλλος ένας φίλος του».
Πρόεδρος: «Ποια ήταν η αμοιβή σας;»
Φιλιππίδης: «Δεν έπαιρνα κάποια αμοιβή για τη μεταφορά των μηνυμάτων. Ο Αβατάγγελος μου έδωσε μία επιταγή μετά από τη διαιτησία το 2008».
Πρόεδρος: «Γνωρίζατε τους Γερμανούς;»
Φιλιππίδης: «Τους Χάουν και Μίλενμπεκ τους γνώρισα. Μετά τη συνάντηση στην οποία ο Αβατάγγελος δέχτηκε τη συνεργασία με τους Γερμανούς, ο Ντερμιτζιάν μου ζήτησε να γνωρίσω τους Γερμανούς. Έγινε μία συνάντηση στη Ζυρίχη με τους Χάουν, Μίλενμπεκ, Πούκλερ και Ντερμιτζιάν. Αυτοί γνωρίζονταν ήδη μεταξύ τους. Εγώ τους γνώρισα τότε, σε εκείνη τη συνάντηση».
Πρόεδρος: «Σε ποιον μεταφέρατε τα μηνύματα;»
Φιλιππίδης: «Τα μηνύματα τα μετέφερα προφορικά στον Αβατάγγελο και εκείνος μου έλεγε τι να πω στους Γερμανούς. (…) Ανάμεσα σε αυτά τα σημαντικά μηνύματα ήταν και το αίτημα του Αβατάγγελου που αφορούσε ένα συγκεκριμένο ποσοστό από τους Γερμανούς για να συνεργαστεί μαζί τους. Από το 2000 μέχρι το 2004 δεν ασχολήθηκα με αυτήν την υπόθεση. Δεν μιλούσα με τον Αβατάγγελο για τη δουλειά του με τους Γερμανούς. Η τελευταία συνάντηση για να μεταφέρω μήνυμα στους Γερμανούς ήταν όταν ο Αβατάγγελος μου είπε να μεταφέρω στους Γερμανούς ότι ήθελε ένα ποσοστό για τον εκσυγχρονισμό των ΥΒ. Το 2004 ο Αβατάγγελος μου είπε ότι σταμάτησαν να τον πληρώνουν και ήθελε να τον βοηθήσω».
Πρόεδρος: «Tι βοήθεια ζήτησε;»
Φιλιππίδης: «Για το καινούργιο έργο, τον εκσυγχρονισμό, ο Αβατάγγελος ζήτησε ένα ποσοστό, αυτό το αίτημα το μετέφερα στους Γερμανούς».
Πρόεδρος: «Συναντηθήκατε ξανά με τους Γερμανούς;»
Φιλιππίδης: «Παρευρέθηκα σε άλλη μία συνάντηση στη Βιέννη με τους Χάουν και Μίλενμπεκ, Πούκλερ και Ντερμιτζιάν. Ο Αβατάγγελος ήθελε να τους μιλήσει. Έτσι άρχισε η δουλειά του 2004. Τους είπε ότι δεν τον έχουν πληρώσει. Με τον Αβατάγγελο είμαστε φίλοι. Το 2004 μετά από αυτήν τη συνάντηση που ο Αβατάγγελος παραπονέθηκε ότι δεν τον πληρώνουν, εκείνοι του είπαν ότι από το 2003 δεν ήταν ενεργοί σε εκείνη την εταιρεία και δεν ήταν τα κατάλληλα άτομα για να επιλύσουν το ζήτημα που τον αφορούσε. Έπειτα έγιναν συναντήσεις με τον διάδοχό τους, τον Βερετέκι».
Πρόεδρος: «Ποιοι συμμετείχαν;»
Φιλιππίδης: «Στις συναντήσεις με τον Βερετέκι ήμουν παρών ως μεταφραστής. Ο Αβατάγγελος δεν μιλάει καλά αγγλικά. Με χρειαζόταν. Ούτε οι Χάουν και Μίλενμπεκ μιλούσαν γαλλικά».
Πρόεδρος: «Είναι λογικό, όταν άλλαξε η διοίκηση ο Αβατάγγελος να χρειάζεται μεταφραστή, ενώ μέχρι τότε δεν χρειαζόταν;»
Φιλιππίδης: «Ναι, είναι λογικό. Ήμουν μεταφραστής στις συναντήσεις με τον Βερετέκι. Ο Βερετέκι έλεγε ό,τι να ’ναι και ο Αβατάγγελος κατάλαβε ότι τον κορόιδευαν και ότι δεν θα πληρωνόταν. Μετά γίνονταν συναντήσεις με άλλους δύο που πήραν τη θέση του Βερετέκι. Ο Χένινγκ, ένας εκ των δύο, μιλούσε καλά γαλλικά και δεν με χρειαζόταν ως μεταφραστή. Μετά αυτοί προσπαθούσαν να βρουν μία λύση για την αμοιβή. Το 2006-2007 ο Αβατάγγελος αποφάσισε να τους πάει στο δικαστήριο και έκανε την αγωγή.
»Μου ζήτησε να πάω στο δικηγορικό γραφείο στο οποίο απευθύνθηκε, ως μεταφραστής. Η αμοιβή του Αβατάγγελου αφορούσε τη συνεργασία τους μαζί του. Ήθελαν τον Αβατάγγελο γιατί δούλευε με τους Γάλλους και ήξερε γι’ αυτούς. Ο Αβατάγγελος τελικά συνεργάστηκε με τους Γερμανούς. Ήταν ανεκτίμητη η προσφορά του. Έφερε πληροφορίες που επέτρεψαν στους Γερμανούς να πάρουν τη δουλειά των ΥΒ. Δεν ειπώθηκε ποτέ τίποτα άλλο περαιτέρω ως προς τη συνεργασία στις συναντήσεις».
Και βιομηχανική κατασκοπεία
Για τον συγκατηγορούμενο του Μπέλτσιο ο Φιλιππίδης είπε: «Το όνομα Μπέλτσιος ακούστηκε το 2004 στο δικηγορικό γραφείο. Ήταν φίλος του Αβατάγγελου, ο οποίος ήταν γερμανόφωνος μηχανικός που θα συνεργαζόταν στο τεχνικό κομμάτι. Δεν ξέρω κάτι άλλο. Δεν συναντήθηκα μαζί του ποτέ».
Πρόεδρος: «Οι Χάουν και Μίλενμπεκ γιατί ανέφεραν στη γερμανική δικογραφία ότι ήσασταν εκπρόσωπος του Αβατάγγελου;»
Φιλιππίδης: «Δεν γνωρίζω. Εγώ 3-4 φορές μετέφερα μηνύματα στους Γερμανούς από τον Αβατάγγελο. Στο δικηγορικό γραφείο το 2004 ο Αβατάγγελος ανέφερε το ιστορικό της δουλειάς. Ο δικηγόρος μιλούσε καλά γαλλικά και δεν με ξανακάλεσε ξανά εκεί».
Πρόεδρος: «Δεν πήρατε χρήματα;»
Φιλιππίδης: «Τελικά έλαβα 250.000 ευρώ, τα οποία τα έβαλα στην τράπεζά μου στην Ελλάδα. Μου τα έδωσε όταν τελείωσε η διαιτησία. Τα ταξίδια μου δεν μου τα είχε καλύψει εξ αρχής. Το 2008 καλύφθηκαν. Τα περισσότερα ταξίδια μου έγιναν από το 2004 και μετά».
Συμπλήρωσε δε:
«Mετέφερα μηνύματα 3 με 4 φορές τον μήνα. Ως προς τα θέματα της βιομηχανικής κατασκοπείας, μετέφερα το σημαντικό θέμα που αφορούσε τη μεταφορά τεχνογνωσίας. Αυτό μου το είπε ο Αβατάγγελος να το μεταφέρω. Η πληροφορία ήταν άκρως απόρρητη. Οι Γερμανοί στην αρχή δεν ήθελαν να μεταφέρουν την τεχνογνωσία εδώ, επειδή η Ελλάδα με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε στη συνέχεια να πουλάει η ίδια ΥΒ σε άλλες χώρες.
»Πείστηκαν να μεταφέρουν την τεχνογνωσία στην Ελλάδα τελικά. Οι Γάλλοι δεν ήταν έτοιμοι να το κάνουν αυτό. Από τον Αβατάγγελο πείστηκαν. Αυτός έδωσε τη συμβουλή. Στη συνεννόησή του με τους Γερμανούς δεν με χρησιμοποίησε. Είχα τη δουλειά μου. Δεν ξέρω ποιος χρησιμοποιήθηκε για αυτόν τον σκοπό. Δεν είχα κάποιο ρόλο σε αυτήν τη δουλειά των ΥΒ. Είχα τις δουλειές μου στη Σαουδική Αραβία».
Στην ερώτηση του προέδρου του δικαστηρίου για το αν ο κατηγορούμενος έβγαλε χρήματα, ο Φιλιππίδης απάντησε ότι είχε υποχρέωση απέναντι στον Αβατάγγελο καθώς ο τελευταίος τον είχε συστήσει σε εταιρείες από τις οποίες έβγαλε χρήματα. Συμπλήρωσε, δε, ότι ο Αβατάγγελος του είχε πει ότι «οι Γάλλοι χρησιμοποιούσαν ακόμα και τον Σαρκοζί προκειμένου να πάρουν τη δουλειά, ενώ οι Γερμανοί είχαν μείνει πίσω».
Πρόεδρος: «Πόσα χρήματα δόθηκαν για το έργο;»
Φιλιππίδης: «Δεν άκουσα κάτι ως προς τα χρήματα που δόθηκαν για αυτό το έργο. Δεν ξέρω τι γίνεται στην Ελλάδα. Δεν έμαθα κάτι από τον Αβατάγγελο. Eπίσης δεν έμαθα τι έγινε με τον Μπέλτσιο τελικά. Εάν έκλεισε κάποιο έργο. Η πρώτη συνάντησή μας στο Λονδίνο ήταν με τους Πούκλερ, Ντερμιτζιάν. Σκοπός ήταν να μου πουν ότι υπήρχε ο Αβατάγγελος και τον ήθελαν να τους βοηθήσει. Μετά τη συνάντηση του Λονδίνου, μου ζητήθηκε από τους Ντερμιτζιάν και Πούκλερ να βολιδοσκοπήσω τι συμβαίνει με τον Αβατάγγελο. Ο Πούκλερ αντιπροσώπευε τους Γερμανούς και μου ζήτησε να ρωτήσω τον Αβατάγγελο εάν εκείνος ήθελε να συνεργαστεί μαζί τους. Ο Ντερμιτζιάν ήταν φίλος μου. Είχα υποχρέωση απέναντί του».
Πρόεδρος: «Εσείς πόσα χρήματα πήρατε;»
Φιλιππίδης: «Πήρα τελικά €250.000. Τα 75.000 για τα έξοδά μου, τα 25.000 αφορούσαν ένα δάνειο που μου είχε ζητήσει ο Αβατάγγελος το 2006 στη Βηρυττό, ωστόσο δεν μου είπε πότε θα μου επέστρεφε αυτά τα χρήματα, τα υπόλοιπα χρήματα, υπέθεσα, αφορούσαν ένα ποσό που είχα επενδύσει στην εταιρεία του αδελφού του, το οποίο έχασα».
Πρόεδρος: «Στην Ελλάδα έγιναν συναντήσεις Αβατάγγελου με Γερμανούς για την υπόθεση;»
Φιλιππίδης: «Όχι. Ποτέ. Στο εξωτερικό έγιναν όλες. Δεν κλήθηκα ποτέ από τις αρχές της Γερμανίας, να καταθέσω ή να απολογηθώ».
