Αν κατορθώσεις να φτάσεις ώς τα 105, μετά μειώνονται οι πιθανότητες να πεθάνεις. Η συσχέτιση της ηλικίας με τη θνησιμότητα είναι ίδια με τη σχέση της ορειβασίας με τη σωματική καταπόνηση. Μόλις σκαρφαλώσεις στο «υψίπεδο» των 105 ετών, η ζωή γίνεται περίπατος. Εχεις τις ίδιες πιθανότητες να αποχαιρετήσεις τον μάταιο κόσμο στα 106 ή στα 116. Χρωστάμε την ελπιδοφόρο αυτή ανακάλυψη στην Ιταλίδα ειδική επί των δημογραφικών Ελιζαμπέτα Μπάρμπι.
Τα άσχημα νέα είναι ότι δεν θα υπάρχει ίχνος κεφαλαίων για να υποστηρίξουν αξιοπρεπείς συντάξεις σε οποιαδήποτε ηλικία. Σύμφωνα με σχετική έρευνα του ΟΟΣΑ, εάν υπολογιστεί η σχέση κεφαλαίων και μελλοντικών υποχρεώσεων στα ασφαλιστικά συστήματα των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου, τότε προκύπτει έλλειμμα 78 τρισ. δολ., σχεδόν δύο φορές το σημερινό δημόσιο χρέος των χωρών αυτών. Με άλλα λόγια, το προσδόκιμο επιβίωσης αυξάνεται, την ίδια ώρα που αποστραγγίζονται οι πόροι για την υποστήριξη των συστημάτων ασφάλισης και κοινωνικής πρόνοιας. Κάπως έτσι, μοιάζει ανούσιο το παιχνίδι της κολοκυθιάς που Ελληνες και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι παίζουν σχετικά με το αν θα μειωθούν ή όχι οι συντάξεις πριν από το 2019 για να μη διαταραχθεί το εκλογικό μας κέφι. Η ουσία είναι ότι ζούμε το παράδοξο, βάσει του οποίου η εξέλιξη της επιστήμης μάς υπόσχεται ότι θα μπορούμε να φτάνουμε σε μεγάλες ηλικίες, αλλά το τίμημα θα είναι ότι θα πρέπει να εργαζόμαστε μέχρι τέλους προκειμένου να εξασφαλίζουμε τα αυξημένα κεφάλαια που θα απαιτεί η παράταση της ζωής μας. Κι αυτό γιατί παρά τις προσπάθειες τόσων αριστερών κομμάτων διεθνώς, δεν έχει βρεθεί ακόμα τρόπος για τον πολλαπλασιασμό των ιχθύων. Βεβαίως, μετά τα 105, θα μπορούμε να διεκδικούμε μια σύνταξη που μάλλον θα τη διατηρούμε ώς το «ηλιοβασίλεμα» των 115-120 ετών.
Σύμφωνα με το αμερικανικό Gerontology Research Group, ήδη ζουν σήμερα σε όλον τον κόσμο 35 υπεραιωνόβιοι (δηλαδή άνθρωποι ηλικίας άνω των 110 ετών). Στην εποχή του #MeToo ίσως δεν θα πρέπει να σχολιάσουμε ότι μόνο δύο από αυτούς είναι άνδρες. Ας επικεντρωθούμε στο γεγονός ότι οι 14 ζουν στην Ιαπωνία, συμπεριλαμβανομένου του γηραιότερου, που είναι μια γυναίκα 117 ετών. Η κυρία αυτή, όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ήδη 39 ετών. Οι επιστήμονες ομονοούν ότι η επιτυχία των ανθρώπων αυτών να παραμένουν ζωντανοί δεν οφείλεται στον ενθουσιασμό τους για τη ζωή στη Γη, αλλά σε μοναδικούς συνδυασμούς κληρονομικότητας που εξασφαλίζουν ανοσία απέναντι στις περισσότερες εκφυλιστικές ασθένειες.
Ολα αυτά δεν είναι επιστημονική φαντασία. Αν διαβάσουμε την πιο «πεζή» πρόσφατη έρευνα για τη γήρανση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα διαπιστώσουμε ότι το 2070 το ποσοστό των Ελλήνων που θα είναι πάνω από 80 ετών θα έχει εκτοξευθεί στο 16,6% του πληθυσμού (από το 6,6% που είναι σήμερα). Δεν είναι απίθανο, λοιπόν, μέσα στα επόμενα 50 χρόνια να είναι τέτοια η εξέλιξη που να πούμε ότι η ζωή (και η σύνταξη) αρχίζει στα 105.
