Διοικ. Εφ. Αθηνών, αριθ. αποφ. 536/2018 (Τμήμα ΣΤ – Ακυρωτικός Σχηματισμός): Με αμετάκλητη ποινική απόφαση, αφενός παύθηκε υφ’ όρον η ποινική δίωξη του αιτούντος, για την κατηγορία ότι χωρίς να έχει αποκτήσει αυτός την έξη της χρήσης ναρκωτικών ουσιών, καταλήφθηκε να κατέχει ναρκωτική ουσία που προμηθεύτηκε από άγνωστο άτομο, σε ποσότητα που αποδεδειγμένα εξυπηρετούσε τις δικές του ανάγκες, αφετέρου κηρύχθηκε αυτός αθώος λόγω αμφιβολιών για την – συναφή προς την προαναφερόμενη– κατηγορία ότι καταλήφθηκε να οδηγεί την υπηρεσιακή του μοτοσικλέτα ευρισκόμενος υπό την επίδραση τοξικών ουσιών.
Η απόφαση αυτή, κατά το αθωωτικό της σκέλος, καθώς και κατά τις περιλαμβανόμενες στο σκέλος αυτό επιμέρους κρίσεις της, είναι δεσμευτική για το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο κατά τον καταλογισμό στον αιτούντα των πειθαρχικών παραπτωμάτων της παράβασης της νομοθεσίας περί ναρκωτικών και της χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
Τούτο διότι η επιβολή στον αιτούντα της πειθαρχικής ποινής της απόλυσης για τα εν λόγω πειθαρχικά παραπτώματα στηρίζεται στα ίδια ακριβώς πραγματικά περιστατικά, στα οποία έχει στηριχθεί και η ασκηθείσα σε βάρος του ποινική δίωξη, ενώ η δέσμευση αυτή του ως άνω πειθαρχικού οργάνου από το αθωωτικό σκέλος της αποφάσεως του ποινικού δικαστηρίου υφίσταται ανεξάρτητα από το εάν το ποινικό δικαστήριο εξέφρασε την εν λόγω αθωωτική του κρίση μετ’ αμφιβολιών.
Μη νομίμως το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο έκρινε αντίθετα με την προσβαλλόμενη απόφασή του, χωρίς να αναιρείται ή να επηρεάζεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο η ως άνω πλημμέλεια της αποφάσεως αυτής από το γεγονός ότι για την ποινική κατηγορία της χρήσης ναρκωτικών ουσιών δεν κρίθηκε από το ποινικό Δικαστήριο η ενοχή ή η αθωότητα του αιτούντος, αλλά επαύθη υφ’ όρον η ποινική του δίωξη. (adjustice.gr)
