Σύμφωνα με το έγγραφο Φ.80000/12148/273/2018 του Υπ. Εργασίας:
Με τις διατάξεις του άρθ. 12 του ν.4387/2016 ορίσθηκε ότι σε περίπτωση θανάτου, που επήλθε από 13.5.2016 και εφεξής, συνταξιούχου ή ασφαλισμένου, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει το χρόνο ασφάλισης που απαιτείται για τη συνταξιοδότησή του εξ ιδίου δικαιώματος ή ανικανότητας, τα δικαιοδόχα μέλη λαμβάνουν επιμερισμένο το ποσό σύνταξης που δικαιούται ή που έχει δικαιωθεί ο θανών εφαρμόζοντας τους κανόνες του ν.4387/2016. Καταργήθηκε, επομένως, κάθε άλλη καταστατική ή γενική διάταξη που ρυθμίζει το θέμα διαφορετικά για θάνατο από 13.5.2016 και εφεξής.
Ειδικά, στην περίπτωση θανάτου από 13.5.2016 και εφεξής, που οφείλεται σε εργατικό ατύχημα, ακόμη και αν αυτό έχει προκληθεί πριν τις 13.5.2016, εφαρμόζονται οι ρυθμίσεις των διατάξεων του άρθρου 31 του ν.4387/2016 περί ελάχιστης προστασίας των δικαιούχων επειδή η σύνταξη λόγω θανάτου θα υπολογιστεί εκ νέου σύμφωνα με τους κανόνες του ν.4387/2016. Εφαρμόζεται δηλαδή η παρ.2 του άρθρου 31, σύμφωνα με την οποία, σε καμία περίπτωση το ποσό της σύνταξης που επιμερίζεται μεταξύ των προσώπων που δικαιούνται σύνταξη λόγω θανάτου κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 12, δεν μπορεί να υπολείπεται του ποσού που αντιστοιχεί στο διπλάσιο ποσό της εθνικής σύνταξης για είκοσι (20) έτη ασφάλισης – σήμερα αντιστοιχεί σε 768 ευρώ.
