«Το Σύνταγμα (άρθρο 4 παρ. 2) προβλέπει ρητά την ισότητα μεταξύ των δυο φύλων (άνδρα και γυναίκα) και απαγορεύει τις υπέρ ή κατά του ενός ή του άλλου φύλου αυθαίρετες ευμενείς ή δυσμενείς νομοθετικές ή διοικητικές διακρίσεις στις εργασιακές και ασφαλιστικές σχέσεις» έκρινε ο Άρειος Πάγος και δικαίωσε τέσσερεις άνδρες υπαλλήλους του ΟΤΕ.
Παράλληλα, οι αρεοπαγίτες αποφάνθηκαν ότι απαγορεύεται κάθε διάκριση στην αμοιβή των εργαζομένων στον ίδιο εργοδότη, όταν παρέχουν την ίδια εργασία ή εργασία ίσης αξίας και προσθέτουν αυτό ισχύει, «όχι μόνον όταν η διάκριση αυτή στηρίζεται αμέσως στη διαφορά του φύλου ανάμεσα στους εργαζόμενους άνδρες και γυναίκες, αλλά και όταν η διαφορά φύλου χρησιμοποιείται στον νόμο, στη συλλογική σύμβαση εργασίας, στον κανονισμό εργασίας κ.λπ., ως στοιχείο προσδιοριστικό του ύψους ή της χρονικής διάρκειας της αμοιβής, στην οποία περιλαμβάνονται το ημερομίσθιο, καθώς και κάθε άλλο όφελος καταβαλλόμενο αμέσως ή εμμέσως, σε χρήμα ή σε είδος, από τον εργοδότη στον εργαζόμενο έναντι της απασχόλησής του»
Ακόμη, κρίθηκε από το Β/ΙΙ Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου ότι η διάταξη του άρθρου 19 παρ. 1 του προϊσχύσαντος Γενικού Κανονισμού Προσωπικού του Ο.Τ.Ε., κατά το μέρος που ορίζει ότι το θήλυ προσωπικό, μετά τη συμπλήρωση 25ετους πραγματικής υπηρεσίας από τον αρχικό διορισμό του στον Ο.Τ.Ε., μπορεί να συνταξιοδοτηθεί, ενώ το άρρεν προσωπικό μπορεί να συνταξιοδοτηθεί μετά τη συμπλήρωση 30ετους πραγματικής υπηρεσίας, αντίκειται στην αρχή της ισότητας των φύλων, όπως αυτή κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα και στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κατά συνέπεια σημειώνουν οι αρεοπαγίτες πρέπει, προς αποκατάσταση της επιβαλλόμενης συνταγματικής ίσης μεταχείρισης των δύο φύλων, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις, να τύχει επεκτατικής εφαρμογής και επί των ανδρών εργαζομένων στον εν λόγω Οργανισμό
Επίσης, ο Άρειος Πάγος επισημαίνει ότι συνταγματική διάταξη του άρθρου 22 καθιερώνει την αρχή της ίσης μεταχείρισης των εργαζομένων, «η οποία υποχρεώνει τον εργοδότη που χρησιμοποιεί, χωρίς διάκριση φύλου, περισσότερα έναντι αμοιβής πρόσωπα, τα οποία έχουν τα ίδια μεταξύ τους προσόντα και παρέχουν τις ίδιες υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση της ίδιας κατηγορίας αναγκών, ανεξάρτητα από το χρόνο και τον τρόπο με τον οποίο προσέλαβε καθένα από τα πρόσωπα αυτά, να τα μεταχειρίζεται, από πλευράς παροχών, ομοιόμορφα, εκτός αν δικαιολογείται η εξαίρεση ορισμένων έναντι των λοιπών εργαζομένων από ειδικό και σοβαρό, κατά αντικειμενική κρίση, λόγο».
Τέλος, ο Άρειος Πάγος αναίρεσε απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που είχε κρίνει τα αντίθετα και ανέπεμψε την υπόθεση, στο ίδιο δικαστήριο, για να κρίνει άλλα δευτερεύοντα νομικά ζητήματα.
