Στη δέσμευση των λογαριασμών που διατηρούν οφειλέτες στο εξωτερικό μπορούν να καταφύγουν οι τράπεζες σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό κανονισμό για την Ευρωπαϊκή Διαταγή Δέσμευσης Τραπεζικού Λογαριασμού, που ισχύει από τις 18 Ιανουαρίου του 2017.
της Ευγενίας Τζώρτζη
Πρόκειται για τον κανονισμό 655 βάσει του οποίου οι δανειστές μπορούν να επιτύχουν τη δέσμευση τραπεζικών καταθέσεων που διατηρεί ο οφειλέτης τους σε κράτη-μέλη της Ε.Ε. (εξαίρεση αποτελεί η Μ. Βρετανία και η Δανία).
Η νομοθεσία επιτρέπει π.χ. στον Α κάτοικο Ελλάδος, που έχει μια απαίτηση κατά του Β κατοίκου Ελλάδος και ο οποίος διατηρεί μια κατάθεση στη Γερμανία, να δρομολογήσει τη διαδικασία για τη δέσμευση του τραπεζικού λογαριασμού του. Η διαδικασία είναι μονομερής, δηλαδή για την έκδοσή της δεν καλείται προηγουμένως ο οφειλέτης, ο οποίος όμως μπορεί να αμυνθεί εκ των υστέρων μετά δηλαδή τη δέσμευση.
Ο κανονισμός ορίζει ότι κάθε κράτος-μέλος πρέπει να εγκαταστήσει μια κεντρική υπηρεσία η οποία είναι ο αποδέκτης εντολών για τη δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών, τις οποίες θα κοινοποιεί στα πιστωτικά ιδρύματα.
Δανειστές που δεν γνωρίζουν αν ο οφειλέτης τους έχει σε συγκεκριμένο κράτος-μέλος περιουσία, μπορούν να διατυπώσουν σχετικό αίτημα στην κεντρική υπηρεσία η οποία και θα τους ενημερώνει για το αν και πού ο οφειλέτης έχει τραπεζική κατάθεση.
Η παροχή πληροφοριών είναι ένα πολύ σημαντικό μέτρο για την ικανοποίηση αξιώσεων, στον βαθμό που επιτρέπει στον δανειστή να προχωρά στην κατάθεση αίτησης μόνο αν προηγουμένως έχει βεβαιώσει την ύπαρξη περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη σε συγκεκριμένη χώρα.
Οπως εξηγούν αρμόδια στελέχη, η δέσμευση λογαριασμών σε κράτος-μέλος της Ε.Ε. δεν είναι διατραπεζική υπόθεση, αφού προϋποθέτει δικαστική απόφαση. Στη χώρα μας αρμόδιος για την έγκριση του αιτήματος είναι ο ειρηνοδίκης ή ο πρωτοδίκης του τόπου έκδοσης της διαταγής δέσμευσης.
Το θέμα αγγίζει άμεσα αυτούς που θεωρούνται στρατηγικοί κακοπληρωτές, ενώ την ίδια στιγμή διατηρούν καταθέσεις στο εξωτερικό.
