Κέρδισε τη νομική της, μάχη απέναντι στο Ιρλανδικό Κράτος.
Κακοποιήθηκε σεξουαλικά όταν ήταν μόλις 8 ετών, μαθήτρια του δημοτικού Dunderrow National School, τη δεκαετία του 1970.
Η 50χρονη σήμερα Λουίζ Ο’ Κίφ (Louise O’Keeffe) έζησε τον «εφιάλτη» στα χέρια του διευθυντή του σχολείου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας όπου πήγαινε, στο Cork, τη δεύτερη σε πληθυσμό μεγαλύτερη πόλη στην Ιρλανδία.
Ακόμη 21 κορίτσια θύματα σεξουαλικής κακοποίησης
Χρειάστηκε να περάσουν 15 ολόκληρα χρόνια για να μιλήσει, αφού, μέχρι τότε είχε θάψει βαθιά μέσα της όσα έζησε. Και μόνο όταν το 1995 άρχισαν να πέφτουν «βροχή» οι καταγγελίες σε βάρος του διευθυντή του σχολείου για σεξουαλική κακοποίηση άλλων 21 κοριτσιών, άρχισε να ανασύρει από τη μνήμη της όλα όσα είχε προσπαθήσει να ξεχάσει.
«Μιλούσαν την ιστορία μου»
Ακούγοντας στο δικαστήριο, τις μαρτυρίες των υπόλοιπων κοριτσιών που υπέστησαν την ίδια κακοποίηση, η Λουίζ συνειδητοποίησε τις επιπτώσεις που υπήρχαν πια στη δική της ζωή και ένοιωσε πως δεν είναι μόνη της. . «Μιλούσαν την ιστορία μου», δήλωσε, αποφασίζοντας πια να μην αφήσει κανένα άλλο παιδί να βιώσει αυτά που η ίδια πέρασε, στα 8της χρόνια.
Ο τιτάνιος δικαστικός αγώνας έως τη δικαίωση
Ο διευθυντής του σχολείου καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών για άσεμνες επιθέσεις σε βάρος 21 κοριτσιών, για περίπου 10 χρόνια, από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 έως τη δεκαετία του 1970.
Μετά την απόφαση αυτή, ξεκίνησε το δικό της δικαστικό αγώνα η Λουίζ προκειμένου να καταδείξει τις ευθύνες του Ιρλανδικού Κράτους που δεν προστάτευσε ούτε εκείνη ούτε τα υπόλοιπα κορίτσια του σχολείου.
Πρώτη της κίνηση ήταν να στραφεί με αγωγή της σε βάρος του καταδικασθέντος διευθυντή αλλά του τότε Υπουργού Παιδείας, της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας και του Γενικού Εισαγγελέα, ζητώντας αποζημίωση για τους «τραύματα» που προκάλεσε στην ψυχή και το σώμα τους η σεξουαλική κακοποίηση. Στην αγωγή της ,καταλόγισε στο Ιρλανδικό κράτος πως αν και ήταν υπεύθυνο, δεν παρείχε καμία εγγύηση για την αποτροπή της καταχρηστικής συμπεριφοράς του διευθυντή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιρλανδίας υποχρέωσε τον καταδικασθέντα διευθυντή του σχολείου να αποζημιώσει την Λουίζ με ποσό 300.000 ευρώ ως αποζημίωση, αλλά απέρριψε την αξιώσεις της κατά του Δημοσίου, με το σκεπτικό ότι το κράτος δεν ήταν υπεύθυνο επειδή επρόκειτο για τοπικό σχολείο το οποίο διαχειριζόταν η Καθολική Εκκλησία.
ΕΔΔΑ: Υπεύθυνο το Ιρλανδικό Κράτος
Παρά την απογοήτευσή της, η Λουίζ δεν το έβαλε κάτω. Προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το οποίο και αποφάνθηκε πως το Ιρλανδικό Κράτος έφερε ευθύνη για τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη. Το Δικαστήριο του Στρασβούργου απέρριψε τους ισχυρισμούς της Ιρλανδικής κυβέρνησης για τις δυνατότητες ελέγχου στο εκπαιδευτικό σύστημα, κρίνοντας πως θα έπρεπε να υπάρχουν διασφαλίσεις για την προστασία των παιδιών από τη σεξουαλική κακοποίηση και για την αναφορά τέτοιων περιστατικών στις αρχές,.
«Η απόφαση ελήφθη έτσι ώστε να μην έχει κανένα άλλο παιδί την παιδική ηλικία που είχε η Λουίζ», δήλωσαν οι δικηγόροι της.
Η μακρόχρονη νομική μάχη της Λουίζ με το Ιρλανδικό Κράτος για την απόδοση Δικαιοσύνη, τη θωράκισε μέσα της και της επέτρεψε να συμβιβαστεί με το παρελθόν της και να βγει πιο δυνατή. «Είμαι τώρα γυναίκα 50 ετών, αλλά τότε που συνέβη αυτό ήμουν παιδί. Ένα 8χρονο παιδί που πάλεψε για να ακουστεί επί 15 χρόνια. «
