Μία ακόμη υπέροχη εκδήλωση της Κίνησης Οργανικότητας Κοσμόπολις, σε συνεργασία με το Σύλλογο Γυναικών Ιωνίδες, έλαβε χώρα την Κυριακή, 2/12/2018. Η Περιπατητική Φιλοσοφική Σχολή του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, τμήμα της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑΣ, προκάλεσε έναν ακόμη γόνιμο διάλογο, μεταξύ φίλων, , που άφησαν την οικιακή θαλπωρή για να μοιραστούν τα βιώματα, τα συναισθήματα και τη σοφία τους, πάνω σε θέματα που βασανίζουν και απασχολούν όλους μας. Πώς οι δοκιμασίες, που πλήττουν όλους μας μπορούν να αντιμετωπιστούν θετικά και να μετατραπούν σε ευκαιρίες, που μπορούν να προάγουν τον καθένα και όλους μας προς μία ποιοτικότερη και ουσιαστικότερη ζωή!
Πρώτα Θεία λειτουργία στο μοναδικό Ι.Ν. Αγίας Αικατερίνης στην Πλάκα, όπου γιορτάσαμε και τα 137 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας , με πλήθος Θεσσαλικών συλλόγων.
Προηγήθηκε η Θεία λειτουργία στο μοναδικό Ι.Ν. Αγίας Αικατερίνης στην Πλάκα, όπου γιορτάσαμε και τα 137 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας , με πλήθος Θεσσαλικών συλλόγων.
Στη συνέχεια Φιλοσοφικός Περίπατος στο Ναό του Ολυμπίου Διός, το μεγαλύτερο ναό της Ελληνικής αρχαιότητας, θεμελιωμένο προ αμνημονεύτων χρόνων από το γενάρχη μας Δευκαλίωνα. Μεγάλη συγκίνηση για όλους μας να περπατούμε στα ιερά αυτά χώματα μετά από χιλιάδες χρόνια, σε ένα μυστηριακό τριγωνισμό με τον έναντι λόφο της Ακροπόλεως και το εκεί ιερό της προστάτιδας της πόλης Αθηνάς παρθένου και τον Λυκαβηττό με το ιερό του Αγίου Γεωργίου !
Εξαιρετική η συναισθηματική φόρτιση που μεταφέρθηκε σε όλους τους τυχερούς παρευρισκομένους, που είχαν την ευτυχία να μεθέξουν των μυστικών βιωμάτων δύο φίλων Ιωνίδων, που με γενναιότητα άνοιξαν τις καρδιές τους και μοιράστηκαν το πώς οι ίδιες δέχθηκαν τις δοκιμασίες, που τους έτυχαν , κάνοντάς τις ευκαιρίες για να βρουν τους εαυτούς τους και να κάνουν τις ζωές τους ποιοτικότερες. Ευχαριστούμε Ανθούλα Βαμπουρέλλη και Μαρία Αποστολάκη.
Η συνάντηση στέφθηκε με εξαιρετική επιτυχία, αγγίζοντας ευαίσθητες χορδές όλων, καθώς αποκαλύφθηκε και ο λόγος του τίτλου της εκδήλωσης: Η ζωή ως βάσανος!
Πράγματι οι δοκιμασίες και αντιξοότητες, ο θάνατος, η αρρώστια , η ανέχεια, οι συγκρουσιακές σχέσεις, τα πάθη και εν γένει όλα όσα μας κατατρέχουν, αποτελούν τη ΒΑΣΑΝΟ του καθενός και όλης της ανθρωπότητας, η οποία ως γνωρίζουν, όσοι αναζητούν αλήθειες, δεν αποτελεί παρά το μέσο δοκιμασίας και ανάδειξης της γνησιότητας και της ΑΛΗΘΕΙΑΣ μας, το μέτρο της αυτογνωσίας και συνειδητότητάς μας, που αποτελεί και μέσο ταυτόχρονα ανακάλυψης της ουσίας της ζωής και βίωσης της πληρότητας ανεξάρτητα εν τέλει από όσα μας συμβαίνουν!
Άλλωστε όπως εύστοχα είχε διακηρύξει κι ο Επίκτητος οι άνθρωποι δεν ταράσσονται από τα όσα τους συμβαίνουν, αλλά από την δική τους άποψη γι’ αυτά!
Έτσι όπως η βάσανος , δηλαδή ο βασάλτης, που όπως η Λυδία λίθος δοκιμάζει με τριβή πάνω της τη γνησιότητα του χρυσού, έτσι κι οι δοκιμασίες της ζωής αποτελούν το πεδίο δοκιμασίας της δικής μας γνησιότητας. Το πεδίο εκπαίδευσής μας, όπου με άλλου είδους τριβή και πόνο, καλούμαστε να βρούμε τους εαυτούς μας και να διεκδικήσουμε την ευδαιμονία και ευτυχία , στρεφόμενοι σταθερά σε όσα έχουν αιώνια αξία!
Κάπως έτσι προσεγγίζοντας τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας, κατανοούμε τις αλληλεξαρτήσεις όλων μας, πόσο δηλαδή άρρηκτα δεμένοι είμαστε μεταξύ μας και άρα συνυπεύθυνοι για την ποιότητα της συλλογικής μας ζωής. Επίσης ότι και μέσω των σχέσεων αυτών, όλοι μας δοκιμαζόμαστε, για να αποκαλύψουμε το καθ’ ομοίωση από το κατ’ εικόνα, καθώς σχετιζόμενοι μεταξύ μας, βιώνουμε ποικίλα αισθήματα από τα πλέον θετικά ως τα αντίθετά τους.
Όσο δε αυξάνουμε την εσωτερική μας πνευματική θερμοχωρητικότητα, την αγαθή ενθαλπία, τόσο αποβάλλουμε την επίκτητη αρνητικότητα και οδηγούμαστε σε άλλα επίπεδα κατανόησης, συμπάθειας και αγάπης. Εκεί όπου ο πόνος μας στρέφει , ώστε από την κριτική των άλλων, να ανακάμπτουμε στον έσω κόσμο και σμιλεύοντας τα δικά μας “αγκάθια” , που πληγώνουν και εμάς και τους άλλους, να κάνουμε την κρίσιμη συνάντηση με τον Εαυτό μας!!!
Έτσι ανακαλύπτουμε εμάς , τη νέα κτίση , αλλά και τον ίδιο τον κόσμο, όπως πραγματικά είναι, σε μία συνεχή μεταβολή και στροφή προς την κοσμική τάξη. Και μόνον έτσι , με συνεχώς αυξανόμενη αγάπη προς όλους και όλα, γινόμαστε πλέον ικανοί να αισθανόμαστε τη μοναδική ευτυχία της εν Χριστώ χαρμολύπης, μέσα στην οποία ακόμη κι οι συμφορές μετατρέπονται σε δοξολογία!
Δόξα τω Θεώ για ΟΛΑ!
Κυριάκος Κόκκινος
