Με το νέο ασφαλιστικό νόμο 4387/2016, -Κατρούγκαλου- θα υπάρξει ανατροπή στις συντάξεις του Δημοσίου.
Στο Δημόσιο, προβλέπεται η δυνατότητα αναγνώρισης έως και 12 πλασματικών ετών, ενώ στον ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μέχρι 7 χρόνια. Η αναγνώριση γίνεται με την καταβολή της εισφοράς που ισχύει κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης εξαγοράς για κάθε μήνα πλασματικού χρόνου. Η ως άνω εισφορά υπολογίζεται επί των αποδοχών του ασφαλισμένου κατά τον μήνα υποβολής της αίτησης εξαγοράς.
Με βάση τα παραπάνω, όσοι είναι ασφαλισμένοι στο Δημόσιο και θέλουν να κάνουν εξαγορά θα πρέπει να βιαστούν να καταθέσουν αίτηση εξαγοράς ενώπιον του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους μέχρι 31.12.2018.
Και αυτό για να πληρώσουν με ποσοστό 13,34 %, επί των μηνιαίων συντάξιμων αποδοχών τους και να αποφύγουν την αύξηση που θα επέλθει τα επόμενα χρόνια, καθώς η εξαγορά γίνεται πιο ακριβή. Το 2019 το ποσοστό γίνεται 16,67% και από το 2020 και μετά 20%.
Τα παραπάνω επισημαίνονται σε ανακοίνωση του Δικτύου Εργαζομένων ΟΤΑ, το οποίο σχολιάζει τα εξής:
«Με το νέο ασφαλιστικό νόμο 4387/2016 -Κατρούγκαλου διαμορφώνονται συντάξεις πείνας που δύσκολα θα βγαίνουν τα έξοδα του μήνα. Πρόκειται για ένα βαθιά ταξικό νόμο αφού η σύνταξη μετατρέπεται σε βοήθημα γήρατος και σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλίζει μια αξιοπρεπή ζωή και διαβίωση για ανθρώπους που εργάστηκαν ακόμη και 30-35-40 χρόνια.
Το δίκαιο μέτρο της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς και του επαναυπολογισμου για τους παλαιούς συνταξιούχους- δυστυχώς όχι μόνιμα-, δεν αναιρεί την συνεχίσει της βάρβαρης αντεργατικής πολίτικης για όσους συνταξιοδοτηθούν μετά το 2016. Αφού ο συντελεστής αναπλήρωσης είναι πολύ μικρός και δίνει σύνταξη πείνας και εξαθλίωσης.
Με τον αντιασφαλιστικό αυτό νόμο η σύνταξη πλέον αποτελείται από δυο πυλώνες Την Εθνική και την ανταποδοτική. Σύμφωνα με τα χρόνια ασφάλισης και το μέσο όρο των μισθών, που είναι ο άλλος παράγοντας υπολογισμού της σύνταξης. Άρα καθίσταται αναγκαία η ασφάλιση κοντά ή ακόμα καλυτέρα πάνω από τα 40 χρόνια ασφάλισης. Πράγμα σχεδόν αδύνατο όχι μόνο για τους νέους αλλά και μεγαλύτερους εργαζόμενους, λόγο της υψηλής ανεργίας και τις υποαπασχόλησης.
Αλλάζουν τα όρια ηλικίας για τη σύνταξη. Απαιτούνται 40 χρόνια εργασίας και να είσαι 62 χρονών. Διαφορετικά θα παραμένουμε στη δουλειά έως τα 67 χρόνια. Άραγε πόσα χρόνια ζωής θα απομένουν μετά;
Για αυτό, καθίσταται επιτακτική ανάγκη για κάθε εργαζόμενο-νη η συγκέντρωση περισσότερων χρόνων ασφάλισης, έτσι ώστε να προσεγγίσει ο ασφαλισμένος καλύτερο ποσοστό αναπλήρωσης για τον υπολογισμό της σύνταξης του και να αποχώρηση στα 62 χρόνια και όχι τα 67.
Πρώτα από όλα θα πρέπει να διεκδικεί και να μην ανέχεται να του κλέβουν κανένα ένσημο. Να συγκεντρώσει όσες περισσότερες ημέρες ασφαλισμένης εργασίας μπορεί. Να εξετάσει με ΠΡΟΣΟΧΗ εάν μπορεί και χρειάζεται να εξαγοράσει πλασματικά χρόνια ασφάλισης για να θεμελιώσει δικαίωμα με συγκεκριμένες ευνοϊκές διατάξεις ή για να προσαυξήσει την σύνταξή του και να κατάθεση αίτησης εξαγοράς ενώπιον του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους!»
