Η εισφορά ή το τέλος όπως το χαρακτηρίζουμε στην Ελλάδα, υπέρ της δημόσιας ραδιοτηλεοράσεως είναι απολύτως συμβατές υποχρεώσεις των πολιτών με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και με τη βούλα του Δικαστηρίου δηλαδή είναι νόμιμο και κοινοτικά εντός των νομίμων ορίων, το γεγονός ότι π.χ. στην Ελλάδα καταβάλλουμε τέλος για την ΕΡΤ.
Η κρίση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Απόφαση στην υπόθεση C-492/17 Südwestrundfunk κατά Tilo Rittinger κ.λπ) δεν αποτελεί βέβαια απόφαση επί της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου της Γερμανίας, αλλά απάντηση στην Γερμανική Δικαιοσύνη η οποία υπέβαλε προδικαστικό ερώτημα, που όμως, όπως αναφέρεται, δεσμεύει, ομοίως, άλλα εθνικά δικαστήρια ενώπιον των οποίων ανακύπτει παρόμοιο ζήτημα.
Προσφυγή γιατί δεν πλήρωνε
Στη Γερμανία, όπου ανέκυψε το πρόβλημα η δημόσια ραδιοτηλεόραση χρηματοδοτείται κυρίως μέσω της εισφοράς υπέρ της ραδιοτηλεοράσεως την οποία πρέπει να καταβάλλει κάθε ενήλικος που κατέχει σπίτι. Αυτή η εισφορά υπέρ της ραδιοτηλεοράσεως αντικατέστησε, από 1ης Ιανουαρίου 2013, το πρώην ραδιοτηλεοπτικό τέλος που οφειλόταν λόγω της κατοχής συσκευής οπτικοακουστικής λήψεως. Μάλιστα για την είσπραξη της εισφοράς υπέρ της ραδιοτηλεοράσεως, οι δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς έχουν ορισμένες εξουσίες (κατά παρέκκλιση από το κοινό δίκαιο), που τους επιτρέπουν να διενεργούν οι ίδιοι την αναγκαστική είσπραξη ανεξόφλητων απαιτήσεων από πολίτες. Αντίθετα στην Ελλάδα η καταβολή γίνεται μέσω των, λογαριασμών της ΔΕΗ.
Το 2015 και το 2016, ο ραδιοτηλεοπτικός περιφερειακός οργανισμός Südwestrundfunk (SWR) απηύθυνε σε πολίτες και ζήτησε δικαστικά να καταβάλουν τα οφειλόμενα.
Οι οφειλέτες προσέφυγαν στα Δικαστήρια τα οποία υπέβαλαν προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο.
Η απόφαση
Το δικαστήριο έκρινε:
- -Πως ότι η αντικατάσταση του ραδιοτηλεοπτικού τέλους (που οφειλόταν λόγω της κατοχής συσκευής οπτικοακουστικής λήψεως) από την εισφορά υπέρ της ραδιοτηλεοράσεως (που οφείλεται ιδίως λόγω της κατοχής οικίας ή επαγγελματικής εγκαταστάσεως) δεν συνιστά ουσιαστική τροποποίηση του καθεστώτος χρηματοδοτήσεως της δημόσιας ραδιοτηλεοράσεως στη Γερμανία. Δεν ήταν επομένως αναγκαίο να κοινοποιηθεί στην Επιτροπή ως τροποποίηση υφιστάμενης κρατικής ενισχύσεως (η οποία είχε κρίνει, το 2007, ότι το ραδιοτηλεοπτικό τέλος έπρεπε να χαρακτηρισθεί υφιστάμενη ενίσχυση).
- -Πως η τροποποίηση αυτή δεν οδήγησε σε σημαντική αύξηση της αντισταθμίσεως που εισπράττουν οι δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς για την κάλυψη των δαπανών που συνδέονται με τις αποστολές δημόσιας υπηρεσίας που τους έχουν ανατεθεί.
- -Πως οι κανόνες της Ένωσης περί κρατικών ενισχύσεων δεν απαγορεύουν σε δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό να απολαύσει ορισμένων εξουσιών κατά παρέκκλιση από το κοινό δίκαιο που του επιτρέπουν να διενεργεί ο ίδιος την αναγκαστική είσπραξη των απαιτήσεων από οφειλόμενες εισφορές υπέρ της ραδιοτηλεοράσεως.
