Με ποιον τρόπο δικαστές και εισαγγελείς προσπαθούν να «αλλάξουν» το πνεύμα του νόμου Παρασκευόπουλου που δίδει το δικαίωμα σε ισοβίτες – π.χ. περίπτωση Ξηρού – με προβλήματα αναπηρίας να αποφυλακιστούν στα 5 ή 10 χρόνια
Την νομοθεσία του 2015, που ψηφίστηκε επί υπουργίας Νίκου Παρασκευόπουλου, για τις αποφυλακίσεις με όρους κρατουμένων με προβλήματα υγείας, «ξηλώνουν» σταδιακά οι δικαστές των Δικαστικών Συμβουλίων που ασχολούνται με τέτοιες υποθέσεις. Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του πολυισοβίτη της 17Ν, Σάββα Ξηρού, στον οποίο οι δικαστές έκλεισαν την πόρτα της φυλακής παρότι έχει αναπηρία της τάξεως του 98% εφ’ όρου ζωής.
Μια από τις παρεμβάσεις του νόμου Παρασκευόπουλου ήταν ότι επέκτεινε την πάγια διάταξη του 110Α περί απόλυσης κρατουμένων με αναπηρία ουσιαστικά δια πάσα νόσο και κάθε αδίκημα. Σε αυτές τις μόνιμες ρυθμίσεις προσέθεσε και μια κατηγορία για τους ισοβίτες που πάσχουν από αναπηρία άνω του 80%. Για πολλούς η διάταξη ήταν «φωτογραφική» για τον Σάββα Ξηρό ή κάποιους επιχειρηματίες, φιλικούς προς την κυβέρνηση, με σοβαρά προβλήματα και υγείας και δικαστικά. Αναφέρει η διάταξη που προσέθεσε ο Παρασκευόπουλος:
«Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης ο κρατούμενος που έχει ποσοστό αναπηρίας ογδόντα τοις εκατό (80%) και άνω αν έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο πέντε (5) έτη στην περίπτωση που το έγκλημά του δεν ενέχει ανθρωποκτονία, ή δέκα (10) έτη σε κάθε άλλη περίπτωση, εκτίει το υπόλοιπο της ποινής του στην κατοικία του, με ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 56 παρ. 3. Στην περίπτωση αυτή δύναται να επιβληθεί ηλεκτρονική επιτήρηση, όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 283Α του Κώδικά Ποινικής Δικονομίας. Επίσης, είναι δυνατή η επιβολή όρων κατά ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 100 παράγραφοι 2 και 3 του Ποινικού Κώδικα».
Τότε και τώρα
Ο Σάββας Ξηρός την πρώτη φορά, το 2015, που προσπάθησε να αποφυλακιστεί με όρους φρόντισε να τινάξει ο ίδιος στον αέρα το ευεργέτημα, αφού αρνήθηκε, για θρησκευτικούς λόγους όπως είπε, να κάνει χρήση ηλεκτρονικής επιτήρησης (βραχιολάκι). Φαίνεται πως 3,5 χρόνια μετά πείστηκε να υποβάλει αίτηση αποφυλάκισης καθώς έχει εγνωσμένη αναπηρία σχεδόν 98%. Αυτή τη φορά ήταν οι δικαστές που αρνήθηκαν να του δώσουν εξιτήριο από τις φυλακές, όμως το σκεπτικό τους είναι αυτό που προκαλεί εντύπωση. Οι δικαστές του Συμβουλίου Εφετών είχαν μεν την ίδια άποψη με τον εισαγγελέα που επίσης ειχε προτείνει την απόρριψη του αιτήματος αλλά τη στήριξαν σε ένα τελείως διαφορετικό σκεπτικό, αποδομώντας με έναν τρόπο το σχετικό άρθρο του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (που θεσπίστηκε επί Παρασκευόπουλου) το οποίο αναφέρει σαφώς τα της αποφυλάκισης αναπήρων άνω του 80%.
Η προσπάθεια «ξηλώματος» της διάταξης στηρίζεται σε μια ερμηνεία των δικαστών: Σύμφωνα με πληροφορίες το Συμβούλιο έκρινε ότι ναι μεν η περίπτωσή του εμπίπτει στο συγκεκριμένο άρθρο (110 Α του Ποινικού Κώδικα), που προβλέπει πως σε περίπτωση ανθρωποκτονίας ο ισοβίτης βγαίνει στα 10 χρόνια, ωστόσο για τον Ξηρό που έχει καταδικαστεί σε πολλαπλές ισόβιες καθείρξεις (προφανώς και άλλες ανάλογες περιπτώσεις) θεωρούν πως θα πρέπει να εκτίσει 25 πραγματικά έτη από την ποινή του, πριν ανοίξει η πόρτα της φυλακής για αυτόν.
Τι λέει το άρθρο
Επί της ουσίας δηλαδή, οι δικαστές πατούν πάνω στην γραμματική διατύπωση του άρθρου που αναφέρει πως «σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης ο κρατούμενος που έχει ποσοστό αναπηρίας ογδόντα τοις εκατό (80%) και άνω αν έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο πέντε (5) έτη στην περίπτωση που το έγκλημά του δεν ενέχει ανθρωποκτονία, ή δέκα (10) έτη σε κάθε άλλη περίπτωση, εκτίει το υπόλοιπο της ποινής του στην κατοικία του», ερμηνεύοντας πως αυτό αφορά την μια φορά ισόβια και όχι τις πολλαπλές (5 φορές έχει ο Ξηρός).
Τι έλεγε ο εισαγγελέας
Αντιθέτως, ο Αντεισαγγελέας Εφετών Οδυσσέας Τσορμπατζόγλου, σημείωνε στην πρότασή του πως ο Ξηρός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να επικαλεστεί το εν λόγω άρθρο, καθώς κατά την άποψή του, ο νομοθέτης, δεν περιλαμβάνει όσους έχουν ποινές πολλαπλών ισοβίων όπως αυτός. Σημείωνε δε, ότι αν αφεθεί ελεύθερος με δεδομένη την προηγούμενη δράση του και το ότι δεν έχει μετανοήσει «καθόσον οι κατά καιρούς δηλώσεις από μέρους του, προσχηματικής και υποκριτικής συγγνώμης δεν πείθουν… θα καταστεί πόλος έλξεως, καθοδηγητής, αλλά και ιδεολογικός στρατολόγος».
