Ολική διαγραφή των χρεών οφειλέτη, συνολικού ύψους 124.000 ευρώ, αποφάσισε το Ειρηνοδικείο Φλώρινας. Πρόκειται για μια πρωτοφανή απόφαση στα χρονικά εφαρμογής νόμου Κατσέλη. Οι οφειλέτες είχαν ήδη μια αποτυχημένη υπαγωγής τους στο Ν. 3869/2010 το 2013, η οποία είχε απορριφθεί για τυπικούς λόγους, αλλά προσπάθησαν ξανά και αυτή τη φορά πέτυχαν. Αρχικά πέτυχαν με προσωρινή διαταγή να οριστούν μηδενικές καταβολές μέχρι την οριστική εκδίκαση, κάτι που συνεχίστηκε και με την και διατηρήθηκαν με την υπ’ αρ. 44/2018 οριστική απόφαση.
Ο σύζυγος δούλευε ως οδηγός φορτηγού σε κατασκευαστική εταιρεία, που λόγω κρίσης περιόρισε πολύ τις δραστηριότητές της και τον απέλυσε. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να βρει άλλη δουλειά, λόγω ηλικίας (ήταν άνω των 50 ετών) και περιορισμένων δεξιοτήτων, ενώ στη συνέχεια αντιμετώπισε πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Η σύζυγος δουλεύει με μερική απασχόληση και ο ίδιος όποτε βρει μεροκάματο, με αποτέλεσμα το εισόδημά τους να μην ξεπερνά τα 700-800 ευρώ το μήνα. Σε αυτές τις συνθήκες το ζευγάρι έπρεπε να καλύψει τα έξοδα για τις σπουδές των τριών παιδιών τους. Το μόνο τους περιουσιακό στοιχείο ήταν μια ισόγεια κατοικία 120 τμ σε χωριό.
Έτσι, το δικαστήριο έκανε δεκτό ότι δεν διαφαίνεται προοπτική βελτίωσης της ήδη κακής οικονομικής κατάστασης που επικαλέστηκε το ζευγάρι, καθώς η αδυναμία εξεύρεσης εργασίας τους σε συνδυασμό με τον ισχυρό κλονισμό της υγείας του ενός εκ των δύο, δημιουργεί πλήρη αδυναμία εξυπηρέτησης των μηνιαίων δαπανών τους. Το δικαστήριο μάλιστα διαπίστωσε ότι «τα παραπάνω εκτεθέντα πραγματικά περιστατικά, δεν επιτρέπουν οποιαδήποτε σκέψη για προσδιορισμό μηνιαίων καταβολών για το υπόλοιπο του χρόνου που απομένει, μέχρι τη συμπλήρωση του ορίου των μηνιαίων καταβολών του άρθρου 8 παρ. 2 Ν 3869/2010 (τριετία)» και «…η κύρια κατοικία του (οφειλέτη) θα πρέπει να εξαιρεθεί χωρίς ταυτόχρονα να υποχρεωθεί να ικανοποιήσει τους καθ’ ων με την καταβολή χρηματικού ποσού κατ’ άρθρο 9 παρ. 2 Ν. 3869/2010».
Επιτεύχθηκε με αυτόν τον τρόπο πλήρης απαλλαγή του αιτούμενου και της συζύγου του από τα χρέη, αφού το δικαστήριο όρισε τελικά μηδενικές καταβολές τόσο για το χρονικό διάστημα των τριών ετών που ακολουθεί μετά τη δημοσίευση της απόφασης (αρ. 8 παρ. 2 Ν. 3869/2010) όσο και για το χρόνο μέσα στον οποίο θα γινόταν η αποπληρωμή των δανείων που αφορούν την κύρια κατοικία (αρ. 9 παρ. 2 Ν. 3869/2010).
«Η απόφαση αυτή αποτελεί μια αχτίδα φωτός, σε μια εποχή όπου πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο οι απορριπτικές αποφάσεις επί αιτήσεων οφειλετών, οι οποίοι επιθυμούν να ενταχθούν στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του Νόμου Κατσέλη (Ν. 3869/2010). Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι και συνάμα περήφανοι στη NEWLAW που μπορέσαμε να βοηθήσουμε μια ακόμη οικογένεια να υπαχθεί στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του Ν. 3869/2010 (Νόμος Κατσέλη). Η υπ’ αρ. 44/2018 απόφαση του Ειρηνοδικείου Φλώρινας, προχωρεί με εμπεριστατωμένη αιτιολογία και ρηξικέλευθη νομική προσέγγιση ουσιαστικά σε ολική διαγραφή των οφειλών των αιτούμενων, συνολικού ύψους 124.000 ευρώ, καθώς και στην προστασία της πρώτης κατοικίας τους. Είναι απ’ όσο γνωρίζουμε η μοναδική δικαστική απόφαση που έχει δημοσιευθεί ως σήμερα με τη συγκεκριμένη νομική προσέγγιση και αιτιολογία. Ιδιαιτέρως σημαντικό επίσης είναι ότι η απόφαση αυτή είναι πλέον αμετάκλητη, αφού έχει παρέλθει ο χρόνος άσκησης της έφεσης. Συνεπώς μπορεί να αλλάξει μόνο εφόσον συντρέξουν νέες εξαιρετικές συνθήκες στη ζωή των αιτούμενων τα επόμενα τρία χρόνια: π.χ. αν κερδίσουν το Λόττο μέσα στο παραπάνω χρονικό διάστημα, τότε θα πρέπει να ενημερώσουν σχετικά το Δικαστήριο, έτσι ώστε να αναπροσαρμοστεί η απόφαση με βάση τα νέα οικονομικά τους δεδομένα. Αν όμως κερδίσουν μετά από 5 χρόνια δέκα παιχνίδια στο Στοίχημα όχι!» αναφέρει ο δικηγόρος Βίκτωρ Τσιλώνης της δικηγορικής εταιρείας «Τσιλώνης – Βογιατζόγλου» New Law που χειρίστηκε την υπόθεση .
Η απόφαση του Ειρηνοδικείου Φλώρινας μνημονεύοντας στο σκεπτικό της τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 Συντάγματος για το σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου ως πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας, επισημαίνει πως το Σύνταγμα θέτει ως όριο τη διατήρηση εκείνων των συνθηκών που θα επιτρέπουν στους πολίτες να ζουν με αξιοπρέπεια. Έτσι, σύμφωνα με την απόφαση, «…εάν το δικαστήριο στερήσει αυτή τη δυνατότητα στους αιτούντες, τότε προκρίνει έναντι της αξίας του ανθρώπου, την ικανοποίηση περιουσιακών δικαιωμάτων, σε αντίθεση με την ως άνω θεμελιώδη συνταγματική διάταξη που πρέπει να διαπνέει το δίκαιο και την ερμηνεία του».
