Ποινή φυλάκισης 15 μηνών με 3ετή αναστολή επέβαλε προχθές το απόγευμα το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου σε ιατρό που κρίθηκε, όπως και πρωτοδίκως ένοχος με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, ανθρωποκτονίας από αμέλεια ενός πατέρα δύο παιδιών, µετά την υποβολή του σε λαπαροσκοπική επέµβαση στο στοµάχι.
Το πρωτόδικο δικαστήριο τον είχε καταδικάσει σε ποινή φυλάκισης 20 μηνών με 3ετή αναστολή.
Στον ιατρό έχει επιβληθεί εξάλλου πειθαρχική ποινή 6μηνης παύσεως ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος διότι, όπως κρίθηκε, επέδειξε αμέλεια στα καθήκοντά του.
Όπως έγραψε η “δημοκρατική” ο εκλιπών, που είχε δημιουργήσει δικό του εργοστάσιο επεξεργασίας µαρµάρων στο νησί, υπήρξε ιδιαίτερα δραστήριος επιχειρηµατικά και ένας καλός οικογενειάρχης µε σχέδια και όνειρα για το µέλλον, έχασε άδικα τη ζωή του σε ηλικία 60 ετών.
Υπήρξε υπέρβαρος και αντιµετώπιζε προβλήµατα στην υγεία του, έχοντας προβλήµατα σακχαρώδους διαβήτη και στεφανιαίας νόσου και πριν από 4 έτη είχε πραγµατοποιήσει λαπαροσκοπική επέµβαση για την τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου σε κλινική των Αθηνών.
Τον Φεβρουάριο του 2011 αποφάσισε να προχωρήσει σε επέµβαση αφαίρεσης του δακτυλίου και ο ιατρός στον οποίο απευθύνθηκε του πρότεινε να πραγµατοποιήσει ταυτόχρονα λαπαροσκοπική-γαστροπλαστική επέµβαση, γνωστή και ως “µανίκι”.
Αφού διενεργήθηκαν όλες οι προβλεπόµενες προεγχειρητικές εξετάσεις υποβλήθηκε στην επέµβαση την 2α Μαρτίου 2011 και όπως διατείνονται οι οικείοι του, ο ιατρός τους ενηµέρωσε µε το πέρας αυτής ότι υπήρχε µια µικρή τρυπίτσα διαφυγής στο στοµάχι του, µετά την αφαίρεση του δακτυλίου, διότι είχε προκαλέσει συµφύσεις. Φέρεται σύµφωνα µε την αγωγή να είχε διευκρινίσει ότι δεν είχε ράψει την “τρυπίτσα” διαφυγής γιατί το στοµάχι ήταν λεπτό και αδύνατο.
Στην πορεία ο 60χρονος αντιµετώπιζε πόνους και όπως διατείνονται οι συγγενείς του, ο ιατρός εµφανιζόταν καθησυχαστικός. Ανέβασε πυρετό, δεν µπορούσε να κοιµηθεί και αισθανόταν καταβεβληµένος.
Η κατάστασή του επιδεινώθηκε σταδιακά και την 12η Μαρτίου 2011 του χορηγήθηκαν παυσίπονα και στη συνέχεια µορφίνη.
Την 13η Μαρτίου 2011 πραγµατοποιήθηκε χειρουργείο για να κλειστεί η τρύπα στο στοµάχι του, αλλά κατά τη διάρκεια του ραψίµατος της τοµής φέρεται να υπέστη ισχαιµικό επεισόδιο µε αποτέλεσµα να διακοπεί η επέµβαση.
Ο ιατρός φέρεται να είχε πει σε οικείους του ότι η όλη “βλάβη” οφείλετο σε έναν µύκητα προερχόµενο από τον φάρυγγά του. Η κατάστασή του δεν βελτιώθηκε και υπέστη καρδιακό επεισόδιο στην εντατική µονάδα, όπου νοσηλευόταν. Το απόγευµα της 16ης Μαρτίου 2011 έπεσε σε βυθιότητα και κατέληξε την επόµενη ηµέρα.
Σύµφωνα µε έκθεση ιατροδικαστή, ο θάνατός του επήλθε συνεπεία περιτονίτιδας – σηψαιµίας, που αποδόθηκε στην οπή που υπήρχε στο στοµάχι του. Ο ιατρός κρίθηκε συγκεκριμένα ένοχος για το ό,τι ενώ ήταν ο θεράπων και χειρουργός ιατρός και ενώ τον χειρούργησε στις 02.3.2011 και εντόπισε κατά τη διάρκεια του χειρουργείου ότι υπήρχε διαφυγή από το στομάχι, από αμέλεια δεν εκτίμησε ορθά τις συνέπειες της υπάρξεως της διαφυγής αυτής και θεώρησε ότι αυτή ήταν ικανή αν επουλωθεί και να κλείσει μόνη της και έτσι δεν προσπάθησε κατά τη διάρκεια του χειρουργείου να την κλείσει ως ήταν ιατρικώς ορθόν.
Στη συνέχεια δε, αφαίρεσε πρόωρα το Levin (στις 03.03.2011) το οποίο θα άδειαζε το στομάχι μη επιτρέποντας να διαφύγουν ουσίες και κάνοντας ευκολότερη την επούλωση της διαφυγής, επέτρεψε (στις 05.03.2011) πρόωρα τη σίτιση του ασθενή από το στόμα, του έδωσε πρόωρα εξιτήριο (στις 06.03.2011) και ενώ ο ασθενής ήταν εμπύρετος και εξακολουθούσε να αποβάλλει υγρά από την παροχέτευση, πραγματοποίησε ταυτόχρονα (κατά το ίδιο χειρουργείο) αφαίρεση γαστρικού δακτυλίου και λαπαροσκοπική γαστροπλαστική επέμβαση (μανίκι).
Θα έπρεπε, όπως κρίθηκε, να είχε κάνει δύο ξεχωριστά διαδοχικά χειρουργεία και δεν προέβη, μετά την επανεξέταση του ασθενούς στις 11.3.2011 σε αξονική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας ή σε υπέρηχο άνω και κάτω κοιλίας οι οποίοι θα ήταν πιο εξειδικευμένοι και ακριβείς τρόποι για τη διάγνωση της απόρριψης λόγω σύγκλισης ή για την επιβεβαίωση μιας πιθανής διαφυγής παρά μόνο αρκέστηκε στην διενέργεια ακτινογραφίας σε όρθια θέση.
Επιπλέον δεν επανεισήγαγε εγκαίρως τον ασθενή στην κλινική όπου τον χειρούργησε παρά το γεγονός ότι είχε από τις 08.03.2011 – 11.03.2011 πολλά ανησυχητικά συμπτώματα (πυρετό, αδυναμία, αφυδάτωση) και ο ασθενής είχε ενημερώσει τον κατηγορούμενο περί αυτών παρά μόνο τον επανεισήγαγε στις 11.3.2011, συνέχιζε να τον σιτίζει στις 12.3.2011 από το στόμα παρά τα συμπτώματα που είχε κατά την εισαγωγή, δεν τον χειρούργησε άμεσα μετά από την επανεισαγωγή του αλλά ανέμεινε δύο μέρες, ήτοι μέχρι τις 13.3.2011 χάνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο.
Συνεπεία των ανωτέρω ενεργειών και παραλείψεων του κατηγορουμένου κατά παράβαση των γενικώς αναγνωρισμένων κανόνων της ιατρικής επιστήμης, λόγω της διαφυγής στομάχου, παρουσιάστηκε περιτονίτιδα και γενικευμένη σηψαιμία, η οποία οδήγησε στο θάνατο του ασθενή στις 17.03.2011.
Ο ίδιος απολογούμενος υποστήριξε ότι ο θάνατος επήλθε συνεπεία απρόβλεπτης επιπλοκής τονίζοντας ότι προέβη σε όλες τις ενδεδειγμένες ιατρικές ενέργειες κατά τη διάρκεια του χειρουργείου αλλά και μετεγχειρητικά.
Σημειώνεται ότι κατά την διάρκεια του δεύτερου χειρουργείου ο ασθενής υπέστη ισχαιμικό επεισόδιο.
Την πολιτική αγωγή εκπροσώπησαν οι δικηγόροι κ.κ. Τσαμπίκα Δουβή και Αλέξανδρος Ανδρουτσόπουλος και την υπεράσπιση ο δικηγόρος κ. Παναγιώτης Γκούσκος.
