Ακυρωτέα η διαταγή πληρωμής που εκδίδεται ενώ το δικαστήριο δεν έχει πρόσβαση στην τραπεζική σύμβαση από την οποία απορρέει το ένδικο χρέος.
Σύμφωνα με την διάταξη του ΔΕΕ επί της υποθέσεως C-632/17, της 28-11-2018, αντίκειται στο άρθρο 7 Οδηγίας 93/13/ΕΟΚ και το άρθρο 10 Οδηγίας 2008/48/ΕΚ εθνική ρύθμιση, η οποία επιτρέπει σε δικαστήριο να εκδώσει διαταγή πληρωμής για τραπεζικό χρέος καταναλωτή, έχοντας μόνον την υποχρέωση να ελέγξει την τυπική νομιμότητα του αποσπάσματος των λογιστικών βιβλίων της Τράπεζας και όχι την ουσία των όρων της τραπεζικής σύμβασης. Το σύστημα αυτό επικρατεί στην Πολωνία, απ’ όπου προήλθε το προδικαστικό ερώτημα.
Σύμφωνα με το Δικαστήριο, η δυνατότητα του καταναλωτή να ασκήσει ανακοπή, επικαλούμενος καταχρηστικότητα της σύμβασης που τον συνδέει με την τράπεζα και από την οποία προέκυψε το επιδικαζόμενο με τη διαταγή πληρωμής χρέος, δεν τον προστατεύει επαρκώς. Διότι μετακυλύει το βάρος απόδειξης της καταχρηστικότητας σε αυτον αποκλειστικά και τον επιφορτίζει με δικαστικά έξοδα.
Διαβάστε αναλυτικότερα, εδώ.
