Άκυρη η απόφαση για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων
Το άρθρο 39 του κανονισμού 1260/1999, περί γενικών διατάξεων για τα διαρθρωτικά Ταμεία, ορίζει ότι τα κράτη μέλη φέρουν κατά πρώτο λόγο την ευθύνη για τη δίωξη των παρατυπιών, ενεργώντας κατόπιν αποδείξεων για οιαδήποτε μείζονα τροποποίηση επηρεάζει τη φύση ή τους όρους εφαρμογής ή ελέγχου μιας παρέμβασης, και πραγματοποιώντας τις αναγκαίες δημοσιονομικές διορθώσεις.
Αν η Επιτροπή διαπιστώνει ότι ένα κράτος μέλος δεν έχει συμμορφωθεί με αυτή την υποχρέωση, αναστέλλει τις σχετικές ενδιάμεσες πληρωμές και, αφού εκθέσει τους λόγους, ζητεί από το κράτος μέλος να υποβάλει τις παρατηρήσεις του και, αν απαιτείται, να προβεί σε διορθώσεις εντός τακτής προθεσμίας.
Το 2011, η Ελλάδα υπέβαλε στην Επιτροπή δήλωση περατώσεως του επιχειρησιακού προγράμματος Ανασυγκρότηση της Υπαίθρου για τα έτη 2000 έως 2006 η οποία συνοδευόταν από την τελική έκθεση εκτελέσεως του επίμαχου επιχειρησιακού προγράμματος. Το 2013, η Επιτροπή πρότεινε την εφαρμογή δημοσιονομικής διορθώσεως συνολικού ύψους 94 465 089,65 ευρώ, που αντιστοιχούσε στη διαφορά μεταξύ του ποσού των ενισχύσεων που καταβλήθηκαν στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ) και του ποσού της οφειλομένης συνεισφοράς όσον αφορά το επίμαχο επιχειρησιακό πρόγραμμα.
Οι ελληνικές αρχές υποστήριξαν ότι οι παρατυπίες που διαπιστώθηκαν είχαν ήδη αποτελέσει το αντικείμενο κατάλληλων διορθώσεων οι οποίες εκμηδένισαν τον κίνδυνο ζημίας για το ΕΓΤΠΕ, οπότε για τις παρατυπίες αυτές δεν θα μπορούσε να επιβληθεί νέα διόρθωση από την Επιτροπή.
Το 2015, κατόπιν ελέγχου των εγγράφων τα οποία είχαν προσκομίσει οι ελληνικές αρχές, η Επιτροπή γνωστοποίησε την τελική θέση της [εκτελεστική απόφαση C(2015) 1936 τελικό], ήτοι τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ένωσης στο πλαίσιο του ΕΓΤΠΕ ποσού ύψους 72 105 592,41 ευρώ.
H Ελλάδα κατέθεσε προσφυγή ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου με αντικείμενο την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής. Με απόφαση της 18ης Σεπτεμβρίου 2017 (υπόθεση Τ-327/15), το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε το αίτημά της.
Ενώπιον του Δικαστηρίου η Ελλάδα αιτήθηκε την αναίρεση της ανωτέρω αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου.
Προβάλλει πέντε λόγους, ο πρώτος εκ των οποίων αφορά εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των μεταβατικών διατάξεων των κανονισμών 1083/2006 και 1303/2013, σε συνδυασμό με τις διατάξεις του κανονισμού 1290/2005, πλάνη περί το δίκαιο καθώς και ανεπαρκή και πλημμελή αιτιολογία της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου.
Στη σημερινή του απόφαση, το Δικαστήριο εκτιμά ότι το Γενικό Δικαστήριο, κρίνοντας ότι η Επιτροπή μπορούσε ορθώς κατά νόμον να στηρίξει την απόφασή της στο άρθρο 39 του κανονισμού 1260/1999, όσον αφορά το χρονικό διάστημα των ετών από το 2000 έως και το 2006, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο.
Ως εκ τούτου, η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου πρέπει να αναιρεθεί, χωρίς να απαιτείται εξέταση των λοιπών λόγων αναιρέσεως.
Επιπλέον, το Δικαστήριο δέχεται ότι η απόφαση της Επιτροπής στερείται νομικής βάσεως και πρέπει, κατά συνέπεια, να ακυρωθεί, χωρίς να απαιτείται να εξετασθούν οι λοιποί λόγοι ακυρώσεως που προέβαλε η Ελλάδα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.
Για τον λόγο αυτό αποφασίζει:
1) Αναιρεί την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 19ης Σεπτεμβρίου 2017, Ελλάδα κατά Επιτροπής (T-327/15, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2017:631).
2) Ακυρώνει την εκτελεστική απόφαση C(2015) 1936 τελικό της Επιτροπής, της 25ης Μαρτίου 2015, για την εφαρμογή δημοσιονομικής διορθώσεως στη συνδρομή του ΕΓΤΠΕ – Τμήμα Προσανατολισμού, [που είχε χορηγηθεί στο πλαίσιο] του επιχειρησιακού προγράμματος CCI 2000GR061PO021 (Ελλάδα – Στόχος 1 – Ανασυγκρότηση της Υπαίθρου).
