Απορρίφθηκε η προσφυγή του Δήμου Ρόδου κατά του Ελληνικού Δημοσίου για απόφαση που δικαίωσε υπερήλικη

Με την υπ’ αρίθμ. 96/2019 απόφαση, που εξέδωσε το 2ο Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου απορρίφθηκε η προσφυγή του Δήμου Ρόδου κατά του Ελληνικού Δημοσίου για την ακύρωση της 18/13-6-2014 απόφασης της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του ν. 3463/2006 της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου με την οποία είχε γίνει δεκτή η από 15 Απριλίου 2015 προσφυγή της Χαράς – Ευφροσύνης Γκίνερουπ κατά αποφάσεως του δημοτικού συμβουλίου, που επεδίωξε την αυτοδίκαιη άρση ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης.
Πιο συγκεκριμένα η προηγούμενη δημοτική αρχή Ρόδου είχε υποστεί αλλεπάλληλες ήττες στην ένδικη διαφορά της με την 78χρονη, τότε Χαρά Ευφροσύνη Γκίνερουπ για την πολύκροτη υπόθεση απαλλοτρίωσης ακινήτου στο Ροδίνι προ 40ετίας.
Η επιτροπή του άρθρου 152 της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου έκανε συγκεκριμένα δεκτή την αίτηση της 78χρονης και έκρινε ότι το δημοτικό συμβούλιο Ρόδου αναρμοδίως προέβη στην έκδοση διαπιστωτικής πράξης με την οποία ισχυρίστηκε ότι η επίδικη απαλλοτρίωση είναι αυτοδικαίως άκυρη.
Η επιτροπή του άρθρου 152 έκρινε συγκεκριμένα ότι τέτοια αρμοδιότητα δεν είχε καν το δημοτικό συμβούλιο Ρόδου!
Θυμίζουμε ότι το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου είχε κρίνει μάλιστα παράνομη την ίδια απόφαση.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου όχι μόνο απέρριψε και τις τρεις αιτήσεις αναστολών του Δήμου Ρόδου κατά της εκτέλεσης των καταδιωκτικών μέτρων που κίνησε η 78χρονη για να εισπράξει το τίμημα της απαλλοτρίωσης ακινήτου της στο Ροδίνι, που έχει κριθεί αμετακλήτως, αλλά έκρινε και παράνομη την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου με την οποία επιχειρήθηκε να ανακληθεί η συγκεκριμένη απαλλοτρίωση με επίκληση λόγων που δεν έχουν έρεισμα στο νόμο και τη νομολογία!
Η δικαστική απόφαση δημοσιεύθηκε μάλιστα λίγες ώρες μετά από τους δημόσιους ισχυρισμούς του πρώην δημάρχου Ρόδου περί “σκανδαλώδους είσπραξης του τιμήματος της απαλλοτρίωσης” παρότι δεν υπήρχε καμία νόμιμη αιτία (είχαν απορριφθεί και τα τρία αιτήματα του Δήμου για την έκδοση ισάριθμων προσωρινών διαταγών) για την εκτέλεση της κατάσχεσης.
Ο πρώην δήμαρχος Ρόδου επεδίωξε μάλιστα με τις δηλώσεις του να πείσει ότι η είσπραξη των χρημάτων τυγχάνει παράνομη και για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν κατατέθηκε από την 78χρονη ισόποση εγγυητική επιστολή παρότι είναι σε γνώση τόσο του ίδιου όσο και της νομικής του υπηρεσίας ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ΄αρίθμ. 9/2013 απόφασή του έχει κρίνει ότι η επίμαχη διάταξη αντίκειται στα άρθρα 94 παρ. 4 και 95 παρ. 5 του Συντάγματος, καθώς και στην αρχή της ισότητας των διαδίκων.
Ο Δήμος Ρόδου ισχυρίστηκε ότι, εφόσον έχει παρέλθει χρονικό διάστημα δέκα οκτώ μηνών από τη δημοσίευση της απόφασης προσωρινού καθορισμού τιμής μονάδας της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης και από τη δημοσίευση της απόφασης οριστικού καθορισμού τιμής μονάδας της ίδιας απαλλοτρίωσης, χωρίς να έχει καταβληθεί στη δικαιούχο και χωρίς να έχει κατατεθεί δημοσίως η αποζημίωση, η παραπάνω αναγκαστική απαλλοτρίωση έχει αυτοδικαίως αρθεί.
Ο ισχυρισμός αυτός του Δήμου Ρόδου κρίθηκε από το δικαστήριο “μη νόμιμος και, συνεπώς, απορριπτέος”.
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο με την απόφασή του απέρριψε τον ισχυρισμό του Δήμου Ρόδου ότι η ηλικιωμένη δεν είχε έννομο συμφέρον για την άσκηση της προσφυγής νομιμότητας, επειδή εισέπραξε, εν τω μεταξύ, την ορισθείσα με την απόφαση του Εφετείου για τον καθορισμό οριστικής τιμής μονάδας αποζημίωση κατόπιν έκδοσης διαταγής πληρωμής (07/16-01-2014), διότι άσκησε την 70/02-02-2012 αγωγή ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου με αίτημα την καταβολή σε αυτή της επιδικασθείσας με την ως άνω απόφαση του Εφετείου αποζημίωση και τέλος, διότι με την άρση της απαλλοτρίωσης η ανωτέρω αποκτά ελεύθερη και πλήρη κυριότητα του απαλλοτριωτέου.
Εκρινε ειδικότερα ότι η Χαρά – Ευφροσύνη Γκίνερουπ ως ιδιοκτήτρια του ρυμοτομούμενου ακινήτου είχε δικαίωμα αποζημίωσης λόγω της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης, προϋπόθεση της οποίας (αποζημίωσης) ήταν η διατήρηση της απαλλοτρίωσης και για το λόγο αυτό είχε έννομο συμφέρον να ασκήσει προσφυγή νομιμότητας κατά της πράξης του δημοτικού συμβουλίου του προσφεύγοντος Δήμου με την οποία βεβαιώθηκε η αυτοδίκαιη άρση της.