Μία παραλλαγή του ιρλανδικού μοντέλου για τα “ κόκκινα” στεγαστικά δάνεια που έχει ως βάση την εμπορική αξία του υποθηκευμένου ακινήτου, λανσάρουν το τελευταίο διάστημα οι τράπεζες.
Σύμφωνα με τις αρμόδιες πηγές, η νέα ρύθμιση διατηρεί το πνεύμα των προϊόντων τύπου των split (Balance και Freeze) τον διαχωρισμό, δηλαδή,της οφειλής σε δύο μέρη. Σε αντίθεση με όμως με αυτά τα haircut στο πρώτο τμήμα είναι μεγαλύτερο, ενώ το πρώτο “παγωμένο” κομμάτι επανεξετάζεται με κριτήριο την εμπορική αξία της εξασφάλισης.
“Μετά την πάροδο συνήθως της επταετίας τα ιδρύματα ζητούν την επανεκτίμηση του ακινήτου, προκειμένου να γίνει σύγκριση σε σχέση με την αρχική τιμή” τονίζουν στην εφημερίδα “Ελεύθερο Τύπο“.
Στην περίπτωση λοιπόν που η αγοραία τιμή είναι υψηλότερη, ο δανειολήπτης κινδυνεύει να απολέσει τη δυνατότητα τυχόν διαγραφής του υπολοίπου της οφειλής.
“Δεδομένου ότι τα περισσότερα στεγαστικά δάνεια δόθηκαν σε μια εποχή κατά τη οποία η κτηματαγορά βρισκόταν στα υψηλότερα επίπεδα, το επίμαχο σενάριο φαντάζει σήμερα απίθανο. Σε 7 χρόνια ωστόσο κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την ακριβή πορεία των τιμών των ακινήτων“, προσθέτουν .
Τι λένε οι τραπεζικές πηγές
Σύμφωνα με τις τραπεζικές πηγές , στην άλλη περίπτωση, κατά την οποία η εμπορική αξία είναι χαμηλότερη από όσο είχε εκτιμηθεί αρχικά, η τράπεζα ενδέχεται να προχωρήσει σε περαιτέρω “κούρεμα“ του υπολοίπου της οφειλής.
“ Όπως και να έχει πρόκειται για ένα ρίσκο που καλείται να πάρει ο οφειλέτης , ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά της επίμαχης ρύθμισης”, καταλήγουν.
Το SpritBalance
Υπενθυμίζεται ότι, το Split Balance προβλέπει τον διαχωρισμό της οφειλής σε δύο τμήματα (tranches):
1.Το τμήμα του δανείου , το οποίο ο δανειολήπτης εκτιμάται ότι μπορεί να αποπληρώνει, με βάση την υφιστάμενη και την εκτιμώμενη μελλοντική ικανότητα αποπληρωμής του.
Το υπόλοιπο τμήμα του δανείου, το οποίο τακτοποιείται μεταγενέστερα, με ρευστοποίηση περιουσίας ή άλλου είδους διευθέτηση η οποία συμφωνείται εξαρχής από τα δύο μέρη.
Το Split and Freeze
Όσον αφορά στο Split and Freeze, το μοντέλο ,δηλαδή που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στην ιρλανδική κρίση, η διαφορά του έγκειται στο γεγονός ότι το δεύτερο κομμάτι όχι μόνον “παγώνει” αλλά ταυτόχρονα , κουρεύεται σε ποσοστό ανάλογο με τη συνέπεια του δανειολήπτη.
