• Το προϊόν της εκκαθάρισης, στον βαθμό που υπερβαίνει το καταβεβλημένο κεφάλαιο, θεωρείται διανομή κέρδους και υπόκειται σε 10% παρακράτηση φόρου ως μέρισμα, για εισοδήματα που αποκτώνται κατά τα φορολογικά έτη που αρχίζουν από 1.1.2019 και εφεξής. Ο φόρος που παρακρατήθηκε αποδίδεται στο τέλος του δεύτερου μήνα από την καταβολή του προϊόντος της εκκαθάρισης.
• Δεν ισχύει η απαλλαγή από την παρακράτηση φόρου σε ενδοομιλικά μερίσματα που καταβάλλονται σε περίπτωση διανομής του προϊόντος της εκκαθάρισης. Η παραπάνω εξαίρεση προκύπτει ρητά από την οδηγία σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς μητρικών – θυγατρικών, με την επιφύλαξη των διατάξεων των ΣΑΔΦ.
• Και με έκτακτη Γ.Σ. είναι δυνατή η διανομή κερδών και προαιρετικών αποθεματικών, μετά την έγκριση του ισολογισμού από την τακτική Γ.Σ. (ν. 4548/2018). Με τη νέα αυτή ρύθμιση επιλύεται νομοθετικά το ζήτημα που είχε δημιουργηθεί και που ήθελε μια τέτοια απόφαση να λαμβάνεται μόνο από επόμενη τακτική Γ.Σ. Σημειωτέον ότι έως σήμερα γίνεται δεκτό από τη διοίκηση πως η έκτακτη Γ.Σ. δεν μπορεί να αποφασίσει τη διανομή έκτακτων αποθεματικών που έχουν σχηματιστεί στον ισολογισμό της κλειόμενης χρήσης, καθ’ όσον η διανομή αυτή συνεπάγεται τροποποίηση του ισολογισμού που έχει εγκριθεί από τακτική Γ.Σ., μπορεί όμως να αποφασίσει τη διανομή έκτακτων αποθεματικών παρελθουσών χρήσεων. Στην τελευταία περίπτωση δεν πρόκειται για τροποποίηση απόφασης τακτικής Γ.Σ., η οποία αποφάσισε τη διανομή κερδών, αλλά ορίζεται τρόπος περαιτέρω διάθεσης ήδη σχηματισθέντων αποθεματικών και μη διανεμηθέντων κερδών παρελθουσών χρήσεων (ΠΟΛ 1193/2013 & 1042/2015).
• Απαλλάσσονται από τον ΦΠΑ οι βραχυχρόνιες μισθώσεις καταλυμάτων που δεν περιλαμβάνουν άλλες υπηρεσίες εκτός από αλλαγή κλινοσκεπασμάτων. Οσον αφορά τις μακροχρόνιες μισθώσεις με παροχή επιπλέον υπηρεσιών, όπως ηλεκτρικό ρεύμα, ύδρευση, καθαρισμό κοινόχρηστων χώρων κ.λπ., από τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης προκύπτει ότι, εφόσον η υπηρεσία αυτή μπορεί να διαχωριστεί (π.χ. εφόσον υφίσταται ατομικός μετρητής και ξεχωριστή χρέωση), δεν αποτελεί ενιαία υπηρεσία με τη μίσθωση, η δε μίσθωση του ακινήτου ως αυτοτελής υπηρεσία καταρχήν απαλλάσσεται του ΦΠΑ στην Ελλάδα.
• Για σκοπούς ΦΠΑ, εφόσον ένα εκμισθωμένο ακίνητο συνιστά αντικειμενικά, από οικονομικής άποψης, ένα σύνολο μαζί με τις παροχές που το συνοδεύουν, οι παροχές αυτές μπορούν να λογίζονται ως μία ενιαία παροχή μαζί με τη μίσθωση. Αυτό μπορεί να συμβαίνει ιδίως για εκμισθώσεις γραφείων με όλες τις αναγκαίες για τη λειτουργία τους υπηρεσίες, τα οποία είναι έτοιμα να χρησιμοποιηθούν, εξασφαλιζομένων των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και ορισμένων άλλων παροχών, και προκειμένου περί εκμισθώσεως ακινήτων για μικρό χρονικό διάστημα, ιδίως για σκοπούς αναψυχής ή για επαγγελματικούς λόγους, όπου το εκμισθωνόμενο ακίνητο προσφέρεται προς μίσθωση περιλαμβανομένων των ως άνω παροχών, χωρίς αυτές να μπορούν να αποσπαστούν από τη μισθωτική σύμβαση. Σε τέτοιες περιπτώσεις μεικτών συμβάσεων δεν αποκλείεται να αμφισβητηθεί η δυνατότητα απαλλαγής από ΦΠΑ, ιδίως εφόσον ο λήπτης της υπηρεσίας αποβλέπει σε ένα σύνολο υπηρεσιών και όχι απλώς στην παραχώρηση της χρήσης του ακινήτου.
• Ως αποπληρωμή άτυπου δανείου επί του οποίου επιβάλλεται τέλος χαρτοσήμου θεωρήθηκαν οι καταθέσεις και οι μεταφορές χρηματικών ποσών στον τραπεζικό λογαριασμό φορολογούμενου από άλλο φυσικό πρόσωπο (ΔΕΔ Θ 259/2019). Σύμφωνα με την απόφαση, σε τραπεζικό λογαριασμό με μοναδικό δικαιούχο τον εν λόγω φορολογούμενο και προσφεύγοντα ενώπιον της ΔΕΔ πιστώθηκαν ή/και μεταφέρθηκαν, από τον κοινό λογαριασμό που διατηρούσαν τα δύο φυσικά πρόσωπα, χρηματικά ποσά που προέρχονταν από την επαγγελματική δραστηριότητα του δεύτερου προσώπου, σχετική με φωτοβολταϊκά πάρκα. Η φορολογική αρχή θεώρησε ότι τα εν λόγω ποσά, για τα οποία δεν δόθηκε κάποια εξήγηση, αποτελούσαν αποπληρωμή άτυπου δανείου που είχε δοθεί από τον προσφεύγοντα στο άλλο φυσικό πρόσωπο και η οποία ξεκίνησε τμηματικά όταν εμφανίστηκαν έσοδα από την εν λόγω επαγγελματική δραστηριότητα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αιτία του φορολογικού ελέγχου αποτέλεσε η διαπίστωση της φορολογικής αρχής ότι στη δήλωση φόρου εισοδήματος που υπέβαλε ο προσφεύγων, οι δηλωθέντες τόκοι καταθέσεων δεν μπορούσαν να δικαιολογηθούν από τα δηλωθέντα εισοδήματά του.
• Δεν αντιμετωπίζονται ασφαλιστικά ως μισθωτοί οι ελεύθεροι επαγγελματίες που παρέχουν τις υπηρεσίες τους με μπλοκάκι σε αλλοδαπό εργοδότη χωρίς εγκατάσταση στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, τα παραπάνω πρόσωπα καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές με ποσοστό 20,28% ως ελεύθεροι επαγγελματίες χωρίς συμμετοχή του εργοδότη. Αντιθέτως, από φορολογική σκοπιά, ελεύθεροι επαγγελματίες που παρέχουν τις υπηρεσίες τους και τιμολογούν αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο αλλοδαπή επιχείρηση φορολογούνται όπως οι μισθωτοί (ΠΟΛ 1029/2018).
