Η προτεραιότητα δεν είναι απόλυτη, καθώς είναι προφανές ότι κάποτε δικαιούται να διέλθει από την διασταύρωση και ο μη έχων κατ’ αρχήν προτεραιότητα
Με την υπ’ αριθμ. 13/2019 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αμαρουσίου κρίθηκε ότι σε περίπτωση που δεν υπάρχει σήμανση σε διασταύρωση ισόπεδων οδών που διασταυρώνονται, η προτεραιότητα ανήκει στα εκ δεξιών ερχόμενα οχήματα, ωστόσο η προτεραιότητα αυτή δεν είναι απόλυτη, δηλαδή δεν του ανήκει σε οποιαδήποτε απόσταση από τη διασταύρωση και αν βρίσκεται την στιγμή της προβολής του άλλου εξερχομένου αυτοκινήτου.
Και αυτό γιατί είναι προφανές ότι κάποτε δικαιούται να διέλθει από την διασταύρωση και ο μη έχων κατ’ αρχήν προτεραιότητα (ο εξ αριστερών κινούμενος οδηγός), όταν δηλαδή, μετά από έλεγχο θα διαπιστώσει ότι η διασταύρωση είναι ελεύθερη.
Σύμφωνα με την απόφαση, ελεύθερη νοείται η διασταύρωση όταν τα εκ δεξιών κινούμενα οχήματα (ήτοι, τα έχοντα προτεραιότητα), βρίσκονται σε τέτοια απόσταση από αυτήν, που με το επιτρεπόμενο εκάστοτε ανώτατο όριο ταχύτητας να μην προλαβαίνουν να φθάσουν σε αυτήν, ενώ αντιθέτως, ο εξ αριστερών κινούμενος οδηγός να προλαβαίνει να διέλθει.
Απόσπασμα της απόφασης
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 26 του ΚΟΚ, ο οδηγός που πλησιάζει σε ισόπεδο οδικό κόμβο υποχρεούται να καταβάλει όλως ιδιαίτερη προσοχή για να μην προκαλέσει στον κόμβο κίνδυνο ή παρακώλυση της κυκλοφορίας, ιδίως ρυθμίζοντας την ταχύτητα του οχήματος του, ώστε να μπορεί να διακόψει την πορεία τούτου για να διέλθουν τα οχήματα που έχουν προτεραιότητα (§1). Εξάλλου, στους κόμβους, όπου δεν υφίσταται σχετική σήμανση, η προτεραιότητα κίνησης ανήκει σε αυτόν που έρχεται από δεξιά. Παραχώρηση προτεραιότητος είναι η υποχρέωση εκείνου που οδηγεί όχημα να μη συνεχίσει ή επαναλάβει την κίνηση, εάν με αυτόν τον τρόπο θα υποχρέωνε τους οδηγούς άλλων οχημάτων να μεταβάλουν αποτόμως την πορεία των οχημάτων τους.
Από τον συνδυασμό των διατάξεων αυτών σαφώς προκύπτει ότι, στην περίπτωση που σε ισόπεδο οδικό κόμβο (διασταύρωση οδών) δεν υπάρχει σχετική σήμανση που να ρυθμίζει την προτεραιότητα των οχημάτων, ισχύει ο κανόνας της εκ δεξιών προτεραιότητας, ενώ τόσο ό έχων όσο και ο μη έχων προτεραιότητα οδηγός, οφείλουν στο ως άνω σημείο, να κινηθούν προσεκτικά, ήτοι να ανακόψουν την ταχύτητα του οχήματος τους και να ελέγξουν την κίνηση των οχημάτων επί της διασταυρώσεως, προκειμένου να ρυθμίσουν την κίνηση των επ’ αυτής οχημάτων, σύμφωνα με τον κανόνα της εκ δεξιών προτεραιότητας, χωρίς να υποχρεούνται σε διακοπή της πορείας του, παρά μόνο όταν ο εκ δεξιών κινούμενος οδηγός διέρχεται της διασταυρώσεως.
Περαιτέρω, σχετικώς με την υπαιτιότητα επί ατυχήματος σε διασταύρωση οδών χωρίς σήμανση, είναι αληθές ότι ο οδηγός οφείλει να παραχωρεί προτεραιότητα στον εκ δεξιών κινούμενο οδηγό, αλλά η προτεραιότητα ανήκει σε οιαδήποτε απόσταση από της διασταυρώσεως και αν ευρίσκεται την στιγμή της προβολής του εξερχόμενου εκ της συμβαλλόμενης οδού αυτοκινήτου. Και τούτο γιατί είναι προφανές ότι κάποτε δικαιούται να διέλθει από τη διασταύρωση και ο μη έχων, καταρχήν, προτεραιότητα, ο εξ αριστερών κινούμενος οδηγός, όταν δηλαδή μετά από έλεγχο θα διαπιστώσει ότι η διασταύρωση είναι ελεύθερη.
Ελεύθερη νοείται η διασταύρωση όταν τα, εκ δεξιών κινούμενα οχήματα, (ήτοι τα έχοντα προτεραιότητα), βρίσκονται σε τέτοια απόσταση απ’ αυτήν, που με το επιτρεπόμενο εκάστοτε ανώτατο όριο ταχύτητος να μην προλαβαίνουν να φτάσουν σ’ αυτήν, ενώ αντιθέτως ο, εξ αριστερών κινούμενος οδηγός να προλαβαίνει να διέλθει (ΕΑ 12315/1988 ΕπΣυγκΔ 1991. 176 , ΕΑ 3622/1986 ΕπΣυγκΔ ΙΔ’. 217 – βλ. ομοίως την απόφαση του Τριμ.Πλημ.Ηλείας 337/1977 ΕπΣυγκΔ Ζ’. 321).
[…] Τέλος, η δεύτερη ενάγουσα της υπό στοιχεία β’ αγωγής δεν υπέστη κάποια ηθική βλάβη διότι δεν ήταν παρούσα στη σύγκρουση ενώ η στεναχώρια που της προκάλεσε η θέα του κτυπημένου της αυτοκινήτου απαλύνεται αρκούντως με την αποκατάσταση των ζημιών, μη δυνάμενη να αγγίξει τα όρια της ηθικής βλάβης, η οποία έχει έντονο το στοιχείο της ψυχολογικής καταβαράθρωσης, πράγμα που εντοπίζεται μονάχα στο πρόσωπο του πρώτου ενάγοντος στην ίδια ως άνω αγωγή και οδηγού λαμβανομένης υπόψη και της ταραχής που του προκάλεσε το γεγονός ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή του ατυχήματος στο αυτοκίνητο που οδηγούσε ο ίδιος επέβαινε και ο ανήλικος υιός του τον οποίο πήγαινε στο νηπιαγωγείο, και την οποία το παρόν Δικαστήριο αποτιμά στο ποσό των 150,00 ευρώ.
Δείτε αναλυτικά την απόφαση στο dsanet.gr
