Η ενηλικίωση ενός τέκνου δεν απαλλάσσει αυτόματα τον γονέα από την υποχρέωση καταβολής διατροφής. Αυτό προβλέπει ο νόμος και έχει καταστεί σαφές μέσα από αποφάσεις του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου, το οποίο απαρτίζουν δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Το θέμα απασχόλησε το Δικαστήριο. Σύμφωνα με τα γεγονότα, ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου προσέφυγε θυγατέρα καταχωρώντας σχετική αίτηση εναντίον του πατέρα της για συνέχιση της καταβολής διατροφής και μετά την ενηλικίωσή της, για τους σκοπούς της μόρφωσής της. Στο πλαίσιο της διαδικασίας εξασφάλισε διάταγμα με το οποίο ο πατέρας της υποχρεωνόταν να συνεχίσει να της καταβάλλει διατροφή ύψους 250 ευρώ κάθε μήνα. Ο πατέρας αντέδρασε και άσκησε έφεση, η οποία όμως δεν διαφοροποίησε τα δεδομένα. Το Εφετείο, παραθέτοντας τη σχετική πρόνοια της νομοθεσίας, υπέδειξε ότι «δίδεται η δυνατότητα να συνεχίσει η διατροφή μετά την ενηλικίωση του τέκνου σε περίπτωση όπου ειδικές περιστάσεις το επιβάλλουν, όπως, μεταξύ άλλων, σε περίπτωση φοίτησης του τέκνου σε εκπαιδευτικό ίδρυμα, όπως είναι η παρούσα περίπτωση». Το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο εξέτασε έναν προς έναν όλους τους λόγους που προέβαλε ο πατέρας και δεν εντόπισε οποιονδήποτε λόγο για ανατροπή της προσβαλλόμενης απόφασης. Χαρακτηριστική ήταν η επισήμανση του Εφετείου ότι «ο ισχυρισμός του πατέρα ότι η θυγατέρα του είναι αρραβωνιασμένη και ενδεχόμενα παντρεμένη, κάτι που δεν δικαιολογούσε την παροχή διατροφής, παρέμειναν υποθετικοί και αόριστοι και ορθά δεν διαδραμάτισαν οποιονδήποτε ρόλο στην απόφαση του Δικαστηρίου. Ούτε και οι ισχυρισμοί του ως προς τις σχέσεις της θυγατέρας του μαζί του μπορούν να έχουν οποιαδήποτε επίπτωση στην υπόθεση, ειδικότερα με τον γενικό τρόπο που τέθηκαν».
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα σε βάρος του πατέρα.
