Άρνηση χορήγησης θεώρησης εισόδου λόγω μη συμφωνίας μουσουλμανικού γάμου με τους κανόνες δημοσίας τάξης
ΔΠΑ 311/2019, 34ο Τμήμα
Η Διοίκηση, κατά την εξέταση αιτήματος χορηγήσεως θεωρήσεως εισόδου προς το σκοπό της οικογενειακής επανενώσεως, όχι μόνο δύναται, αλλά οφείλει να διερευνήσει με κάθε πρόσφορο μέσο την πλήρωση των ουσιαστικών προϋποθέσεων του τελεσθέντος στην αλλοδαπή γάμου και να εκφέρει ειδικώς αιτιολογημένη κρίση για τη συμφωνία του με τις εθνικές νομοθετικές ρυθμίσεις και την εγκυρότητα αυτού υπό το φως των κανόνων δημοσίας τάξεως.
Τούτο δε, δεν συνιστά υπέρβαση ή παράβαση των εκ του νόμου προβλεπόμενων αρμοδιοτήτων των οργάνων της Διοικήσεως, δοθέντος ότι ο επικαλούμενος γάμος με Έλληνα ή Ελληνίδα υπήκοο, ανεξαρτήτως της νομιμότητάς του βάσει του δικαίου του τόπου τελέσεώς του ή του δικαίου της ιθαγένειας του αλλοδαπού συζύγου, τελεί πάντοτε υπό την επιφύλαξη της συμφωνίας του με τις αναγκαστικού δικαίου διατάξεις του Αστικού Κώδικα, η δε ύπαρξη εγκύρου και νομίμου γάμου, κατά τις ανωτέρω διατάξεις, συνιστά αντικειμενική προϋπόθεση, τασσόμενη εκ του μεταναστευτικού νόμου, για την ικανοποίηση του υποβληθέντος αιτήματος.
Εξάλλου, στην περίπτωση αυτή, ήτοι στην περίπτωση κατά την οποία ο τελεσθείς στην αλλοδαπή γάμος δεν έχει ήδη αναγνωρισθεί με την επικύρωσή του από τα αρμόδια εθνικά διοικητικά όργανα, δεν δύναται να έχει προηγηθεί απόφαση πολιτικού δικαστηρίου περί ακυρώσεως ή λύσεως του γάμου, ώστε να νοηθεί υποκατάσταση της Διοικήσεως στο ρόλο της Δικαστικής εξουσίας.
