Νόμιμη η άρνηση χορήγησης άδειας διαμονής λόγω μη πιστοποίησης ότι η αναπηρία αυτού ανάγεται σε χρονικό σημείο προγενέστερο της δημοσίευσης της 43574/2013 κ.υ.α. τουλάχιστον κατά ένα έτος
Νόμιμη η άρνηση χορήγησης άδειας διαμονής σε αλλοδαπό συνοδό Έλληνα αναπήρου λόγω μη πιστοποίησης ότι η αναπηρία αυτού ανάγεται σε χρονικό σημείο προγενέστερο της δημοσίευσης της 43574/2013 κ.υ.α. τουλάχιστον κατά ένα έτος.
ΔΠΑ 482/2019, 21ο Τμήμα
Με τις διατάξεις της 43574/2013 κ.υ.α., όπως ο σκοπός αυτών συνάγεται από τις ίδιες τις ρυθμίσεις που εισάγονται με αυτές, επιδιώχθηκε η οριστική εκκαθάριση του προβλήματος της νομιμοποίησης της διαμονής των αλλοδαπών υπηκόων στην Ελλάδα, οι οποίοι απασχολούνται από μακρού χρόνου ως συνοδοί Ελλήνων πολιτών με τετραπληγία, παραπληγία, νοητική στέρηση ή αναπηρία σε ποσοστό τουλάχιστον 80%.
Προς επίτευξη του ανωτέρω σκοπού αλλά και προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος καταστρατήγησης των διατάξεων με εικονική απασχόληση αλλοδαπών υπηκόων ως συνοδών των ανωτέρω αναπήρων, με τη ρύθμιση του άρθρου 1 της εν λόγω κ.υ.α., τέθηκε ως εύλογος χρονικός περιορισμός η κατ’ ελάχιστον (ένα έτος πριν από τη δημοσίευση της κ.υ.α.) αποδεδειγμένη απασχόληση των εν λόγω αλλοδαπών.
Βασική προϋπόθεση για τη χορήγηση της εν λόγω άδειας διαμονής σε υπήκοο τρίτης χώρας είναι να μπορεί να αναχθεί τόσο η τετραπληγία, παραπληγία, νοητική στέρηση ή αναπηρία σε ποσοστό τουλάχιστον 80% του Έλληνα πολίτη, ο οποίος απασχολεί τον αλλοδαπό υπήκοο, όσο και η απασχόληση του αλλοδαπού υπηκόου από τον Έλληνα πολίτη, ως συνοδού του, σε χρονικό σημείο προγενέστερο της δημοσίευσης της εν λόγω κ.υ.α. τουλάχιστον κατά ένα έτος.
Πρόσφορο μέσο για την απόδειξη του κρίσιμου ιατρικού ζητήματος (τετραπληγίας, παραπληγίας, νοητικής στέρησης ή αναπηρίας σε ποσοστό τουλάχιστον 80%) του Έλληνα πολίτη, τον οποίο ο αλλοδαπός υπήκοος φροντίζει, συνιστά είτε απόφαση πιστοποίησης της αναπηρίας αυτού από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας είτε απόφαση χορήγησης σε αυτόν εξωιδρυματικού επιδόματος παραπληγίας ή τετραπληγίας (α. 2 της 43574/2013 κ.υ.α.).
Τούτο δε, διότι για τη διάγνωση του εν λόγω ιατρικού ζητήματος απαιτούνται ειδικές γνώσεις ιατρικής επιστήμης, τις οποίες, εν προκειμένω, κατέχουν μόνο τα αρμόδια υγειονομικά όργανα.
