Η ενημέρωση του κοινού για δημόσια και ιδιωτικά έργα που επηρεάζουν το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των πολιτών πρέπει να είναι ουσιαστική και όχι προσχηματική, ώστε οι πολίτες μπορούν να προσφύγουν σε ένδικα μέσα, πέραν των καθορισμένων προθεσμιών.
ενημέρωση του κοινού για δημόσια και ιδιωτικά έργα που επηρεάζουν το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των πολιτών πρέπει να είναι ουσιαστική και όχι προσχηματική. Η γενική εισαγγελέας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυρία Ζουλιάν Κοκότ στις προτάσεις της προς το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), αναφέρει ότι, η οδηγία 2011/92/ΕΕ απαιτεί να παρέχεται στο κοινό που επηρεάζεται από ένα έργο, δυνατότητα έγκαιρης πληροφόρησης σχετικά με τη διαδικασία λήψεως αποφάσεων που αφορούν σχεδιαζόμενες δραστηριότητες, καθώς και ενημέρωση για τις δυνατότητες συμμετοχής του στη διαδικασία αυτή.
Επιπλέον, στις προτάσεις της επισημαίνεται χαρακτηριστικά ότι, δεν μπορεί το Δημόσιο να εμποδίζει την άσκηση ένδικου δικαιώματος, επειδή ο πολίτες δεν ενημερώθηκαν εγκαίρως. Ειδικότερα, η κυρία Κοκότ αναφέρει ότι αντίκειται στην οδηγία 2011/92 «να αντιτάσσεται έναντι μελών του ενδιαφερόμενου κοινού που δεν έλαβαν πραγματική γνώση της αδειοδοτήσεως έργου προθεσμία για την άσκηση ενδίκου βοηθήματος που αρχίζει να τρέχει από την ανάρτηση της άδειας στο διαδίκτυο, σε περίπτωση που δεν τους έχει δοθεί προηγουμένως εύλογη δυνατότητα να ενημερωθούν».
Η ιστορία ξεκίνησε όταν 11 πολίτες προσέφυγαν στο ΣτΕ ζητώντας ακύρωση αποφάσεως, με την οποία εγκρίθηκαν η δημιουργία σύνθετου τουριστικού καταλύματος στην Ίο και οι περιβαλλοντικοί όροι. Στις 2 Αυγούστου 2013 δημοσιεύτηκε σε τοπική εφημερίδα της Σύρου (απέχει 55 ναυτικά μίλια από την Ίο), πρόσκληση προς κάθε ενδιαφερόμενο, προκειμένου να λάβει γνώση και να διατυπώσει απόψεις επί της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η οποία αφορούσε μεγάλη τουριστική επένδυση (249 κλινών, τουριστικές κατοικίες κλπ) που συνεπάγεται κατάληψη αιγιαλού, παραλίας και θαλάσσιας έκτασης. Η πρόσκληση αναρτήθηκε ταυτόχρονα στα γραφεία της Περιφέρειας, επίσης στη Σύρο, όπου τηρείται ο φάκελος της μελέτης και διενεργήθηκε η διαβούλευση.
Η επίδικη απόφαση τελικά εκδόθηκε Αύγουστο του 2014 και αναρτήθηκε στη Διαύγεια. Η αίτηση ακυρώσεως ασκήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2016, ήτοι 18 μήνες μετά. Οι αιτούντες ισχυρίζονται ότι έλαβαν γνώση τον Δεκέμβριο του 2015, όταν παρατήρησαν ότι εκτελούνταν εργασίες στην προς αξιοποίηση έκταση.
Από την πλευρά της, η επενδυτική εταιρεία υποστηρίζει ότι η αίτηση ακυρώσεως είναι εκπρόθεσμη, καθόσον ασκήθηκε μετά την πάροδο 60 ημερών από την ανάρτηση της απόφασης. Έτσι, οι ανώτατοι δικαστές του ΣτΕ ζήτησαν από το ευρωδικαστήριο να διευκρινίσει εάν η διαδικασία συμμετοχής του κοινού κατά τη χορήγηση της άδειας ήταν συμβατή με τις απαιτήσεις της κοινοτικής νομοθεσίας και κατά πόσον η προθεσμία για την άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως κατά της άδειας άρχιζε από την ανάρτηση της τελευταίας σε δικτυακό τόπο.
