Απόφαση 345 / 2019 (Β2, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)
Περίληψη
Κατά τον καθορισμό, την έγκριση και την εκτέλεση δρομολογίων πρέπει να προνοείται από την αρμόδια υπηρεσία (του ΥΕΝΑΝΠ ή ΥΘΥΝΑΛ) και από τους πλοιοκτήτες η παραμονή των πλοίων στο λιμάνι αφετηρίας τουλάχιστον 6 ώρες πριν από τον απόπλου για το επόμενο δρομολόγιο, προκειμένου να παρασχεθεί στον πλοίαρχο και το πλήρωμα ο αναγκαίος χρόνος ανάπαυσης καθώς και προετοιμασίας του πλοίου για το επόμενο δρομολόγιο, εάν δε αυτό κατ` εξαίρεση δεν καθίσταται δυνατό, καταβάλλεται στον πλοίαρχο και το πλήρωμα πρόσθετη αμοιβή, όπως αυτή καθορίζεται στο άρθρο αυτό (§§1 και 2)- ως δρομολόγια, για τα οποία καταβάλλεται στον πλοίαρχο και το πλήρωμα η πρόσθετη αυτή αμοιβή, θεωρούνται εκείνα, για την εκτέλεση των οποίων το πλοίο αποπλέει από το λιμάνι αφετηρίας ή προορισμού, κατά περίπτωση, πριν περάσουν τουλάχιστον 6 ώρες από τον κατάπλου στο αντίστοιχο λιμάνι αφετηρίας ή προορισμού (§3, δρομολόγια εξπρές)
– η πρόσθετη αυτή αμοιβή προβλέπεται για όλα τα εξπρές δρομολόγια, με την παραπάνω έννοια, που αναφέρονται σε ακτοπλοϊκά – επιβατηγά πλοία που δεν έχουν τακτικές καθημερινές τουλάχιστον 6 αναχωρήσεις (δρομολόγια) την εβδομάδα από το λιμάνι αφετηρίας, και υπολογίζεται κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στις §§4 και 7, τακτικά δε θεωρούνται τα δρομολόγια εκείνα, κατά τα οποία το πλοίο αποπλέει από το λιμάνι αφετηρίας σε προκαθορισμένη κάθε ημέρα ώρα, έστω και αν η ώρα απόπλου δεν είναι η ίδια κάθε ημέρα, σε εκτέλεση τακτικού δρομολογίου
– ειδικά, προκειμένου περί πλοίων, τα οποία έχουν τακτικές καθημερινές αναχωρήσεις από το λιμάνι αφετηρίας, η πρόσθετη αυτή αμοιβή καταβάλλεται για τα πέραν των 5 δρομολόγια την εβδομάδα (§5, που αποτελεί διάταξη ειδικότερη εκείνης της §3), οι ναυτικοί δηλ. που εργάζονται σε ακτοπλοϊκά επιβατηγά πλοία που έχουν τακτικές καθημερινές αναχωρήσεις και εκτελούν περισσότερα από 5 κυκλικά δρομολόγια την εβδομάδα, είτε παραμένουν στο λιμάνι αφετηρίας 6 ώρες είτε όχι, λαμβάνουν την πρόσθετη αμοιβή που προβλέπεται στην προαναφερθείσα §7 του άρθρου αυτού, με την διαφορά ότι ο αριθμός των δρομολογίων εξπρές δεν υπολογίζεται κατά την §4 αλλά κατά τα οριζόμενα στην §5 του ίδιου άρθρου
– τέλος, κατ` εξαίρεση που εισάγεται με την §6 του αυτού άρθρου οι διατάξεις του δεν ισχύουν και δεν εφαρμόζονται, οι ναυτικοί δηλαδή δεν δικαιούνται την πρόσθετη αυτή αμοιβή για δρομολόγια εξπρές, σε ημερόπλοια δηλαδή τα πλοία που εκτελούν πλόες από 07.00` έως 23.00` και σε πλοία τοπικών γραμμών, εκτός εάν, κατ` εξαίρεση δηλαδή της εξαίρεσης αυτής (επάνοδο στον κανόνα) τα πλοία αυτά εκτελούν δρομολόγια ή επεκτείνουν τα δρομολόγιά τους τις νυκτερινές ώρες, δηλ. 23.00` μέχρι 07.00` ώρας (της επομένης ημέρας). (ΑΠ 259/2014).
Αριθμός 345/2019
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Β2′ Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Πηνελόπη Ζωντανού, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Δήμητρα Κοκοτίνη, Θεόδωρο Τζανάκη, Νικόλαο Πιπιλίγκα και Αντιγόνη Καραΐσκου – Παλόγου – Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο Κατάστημά του, στις 25 Σεπτεμβρίου 2018, με την παρουσία και της Γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Σ. Κ. του Ε., κατοίκου …, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Μικέ – Νομικό Κουντούρη, που κατέθεσε προτάσεις. Της αναιρεσίβλητης: εταιρείας με την επωνυμία “… Α.Ε.” (…), που εδρεύει στην …. και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Νομική Κυπραίου, με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. και κατέθεσε προτάσεις.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 12/12/2012 αγωγή του ήδη αναιρεσείοντος, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Κω. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: Κ 47/2013 του ίδιου Δικαστηρίου και 92/2015 του Μονομελούς Εφετείου Δωδεκανήσου. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 28/12/2016 αίτησή του. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αίτησης και την καταδίκη της αντιδίκου του στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
1. Με την από 28-12-2016 (με αριθμό κατάθεσης 35/2016) αίτηση αναίρεσης του αναιρεσείοντος-ενάγοντος κατά της αναιρεσίβλητης, πλήττεται η 92/2015 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Εφετείoυ Δωδεκανήσου, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων επί της ασκηθείσης από 2-8-2013(αριθ. κατ. 78/2013) έφεσης και του προσθέτου αυτής λόγου του ενάγοντος και της ασκηθείσης με τις προτάσεις αντέφεσης της εναγομένης, κατά της Κ47/2013 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κω, εκδοθείσης κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών, επί της από 21-12-2012 αγωγής. Με την προσβαλλομένη απόφαση το Εφετείο, αφού απέρριψε την αντέφεση και τον πρόσθετο λόγο έφεσης, δέχθηκε την έφεση του ενάγοντος και μετά από εξαφάνιση της πρωτοβάθμιας άνω απόφασης, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή και επεδίκασε στον ενάγοντα το ποσό των 24.730,65 ευρώ νομιμότοκα. Η αίτηση έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα(άρθρα 552,553,556,558,564 παρ. 3, 566 παρ. 1 και 144 ΚΠολΔ).
Συνεπώς είναι παραδεκτή(άρθρο 577 παρ. 1 ΚΠολΔ) και πρέπει να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της( άρθρο 577 παρ. 3 ΚΠολΔ). 2. Από τη διάταξη του άρθρου 33 της 31-3-2011 ΣΣΕ πληρωμάτων ακτοπλοϊκών επιβατηγών πλοίων που κυρώθηκε με την Υ.Α 3525.1.5.2/01/ 2011 (ΦΕΚ Β` 1070/31-5-2011), το οποίο τιτλοφορείται “Δρομολόγια Εξπρές”, προκύπτει ότι
(α) σε κάθε περίπτωση κατά τον καθορισμό, την έγκριση και την εκτέλεση δρομολογίων πρέπει να προνοείται από την αρμόδια υπηρεσία (του ΥΕΝΑΝΠ ή ΥΘΥΝΑΛ) και από τους πλοιοκτήτες η παραμονή των πλοίων στο λιμάνι αφετηρίας τουλάχιστον 6 ώρες πριν από τον απόπλου για το επόμενο δρομολόγιο, προκειμένου να παρασχεθεί στον πλοίαρχο και το πλήρωμα ο αναγκαίος χρόνος ανάπαυσης καθώς και προετοιμασίας του πλοίου για το επόμενο δρομολόγιο, εάν δε αυτό κατ` εξαίρεση δεν καθίσταται δυνατό, καταβάλλεται στον πλοίαρχο και το πλήρωμα πρόσθετη αμοιβή, όπως αυτή καθορίζεται στο άρθρο αυτό (§§1 και 2)
(β) ως δρομολόγια, για τα οποία καταβάλλεται στον πλοίαρχο και το πλήρωμα η πρόσθετη αυτή αμοιβή, θεωρούνται εκείνα, για την εκτέλεση των οποίων το πλοίο αποπλέει από το λιμάνι αφετηρίας ή προορισμού, κατά περίπτωση, πριν περάσουν τουλάχιστον 6 ώρες από τον κατάπλου στο αντίστοιχο λιμάνι αφετηρίας ή προορισμού (§3, δρομολόγια εξπρές)
(γ) η πρόσθετη αυτή αμοιβή προβλέπεται για όλα τα εξπρές δρομολόγια, με την παραπάνω έννοια, που αναφέρονται σε ακτοπλοϊκά – επιβατηγά πλοία που δεν έχουν τακτικές καθημερινές τουλάχιστον 6 αναχωρήσεις (δρομολόγια) την εβδομάδα από το λιμάνι αφετηρίας, και υπολογίζεται κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στις §§4 και 7, τακτικά δε θεωρούνται τα δρομολόγια εκείνα, κατά τα οποία το πλοίο αποπλέει από το λιμάνι αφετηρίας σε προκαθορισμένη κάθε ημέρα ώρα, έστω και αν η ώρα απόπλου δεν είναι η ίδια κάθε ημέρα, σε εκτέλεση τακτικού δρομολογίου
(δ) ειδικά, προκειμένου περί πλοίων, τα οποία έχουν τακτικές καθημερινές αναχωρήσεις από το λιμάνι αφετηρίας, η πρόσθετη αυτή αμοιβή καταβάλλεται για τα πέραν των 5 δρομολόγια την εβδομάδα (§5, που αποτελεί διάταξη ειδικότερη εκείνης της §3), οι ναυτικοί δηλ. που εργάζονται σε ακτοπλοϊκά επιβατηγά πλοία που έχουν τακτικές καθημερινές αναχωρήσεις και εκτελούν περισσότερα από 5 κυκλικά δρομολόγια την εβδομάδα, είτε παραμένουν στο λιμάνι αφετηρίας 6 ώρες είτε όχι, λαμβάνουν την πρόσθετη αμοιβή που προβλέπεται στην προαναφερθείσα §7 του άρθρου αυτού, με την διαφορά ότι ο αριθμός των δρομολογίων εξπρές δεν υπολογίζεται κατά την §4 αλλά κατά τα οριζόμενα στην §5 του ίδιου άρθρου
(ε) τέλος, κατ` εξαίρεση που εισάγεται με την §6 του αυτού άρθρου οι διατάξεις του δεν ισχύουν και δεν εφαρμόζονται, οι ναυτικοί δηλαδή δεν δικαιούνται την πρόσθετη αυτή αμοιβή για δρομολόγια εξπρές, σε ημερόπλοια δηλαδή τα πλοία που εκτελούν πλόες από 07.00` έως 23.00` και σε πλοία τοπικών γραμμών, εκτός εάν, κατ` εξαίρεση δηλαδή της εξαίρεσης αυτής (επάνοδο στον κανόνα) τα πλοία αυτά εκτελούν δρομολόγια ή επεκτείνουν τα δρομολόγιά τους τις νυκτερινές ώρες, δηλ. 23.00` μέχρι 07.00` ώρας (της επομένης ημέρας). (ΑΠ 259/2014).
Τέλος κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αρ.1 εδ. α’ ΚΠολΔ, ιδρύεται λόγος αναίρεσης αν παραβιάστηκε κανόνας ουσιαστικού δικαίου. Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται αν δεν εφαρμοστεί, ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ή αν εφαρμοστεί, ενώ δεν έπρεπε, καθώς και αν εφαρμοστεί εσφαλμένα(Ολ. ΑΠ 4/2005), η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή. Και κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αρ.19 ΚΠολΔ, ιδρύεται λόγος αναίρεσης αν η απόφαση του δικαστηρίου της ουσίας δεν έχει νόμιμη βάση, πράγμα που συμβαίνει όταν στις αιτιολογίες, που συνιστούν την ελάσσονα πρόταση του δικανικού συλλογισμού, δεν αναφέρονται διόλου ή αναφέρονται ανεπαρκώς ή αντιφατικώς τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία το δικαστήριο της ουσίας στήριξε την κρίση του επί ζητήματος με ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης και, έτσι, δεν μπορεί να ελεγχθεί αν στη συγκεκριμένη περίπτωση συνέτρεχαν οι όροι του κανόνα ουσιαστικού δικαίου που εφαρμόστηκε ή δεν συνέτρεχαν οι όροι εκείνου που δεν εφαρμόστηκε. Αντιθέτως, η απόφαση δεν στερείται από νόμιμη βάση όταν οι ανωτέρω ελλείψεις αφορούν στα νομικά ή πραγματικά επιχειρήματα των διαδίκων ή του δικαστηρίου ή ανάγονται στην αναιρετικώς ανέλεγκτη εκτίμηση των αποδείξεων (ΚΠολΔ 561 παρ.1) και ειδικότερα στην ανάλυση και αιτιολόγηση του αποδεικτικού πορίσματος, αρκεί τούτο να εκτίθεται στην απόφαση σαφώς.
3. Στην προκειμένη περίπτωση με την ένδικη αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (άρθ. 561 § 2 ΚΠολΔ) ο ήδη αναιρεσείων εξέθεσε, μεταξύ άλλων, ότι με σύμβαση ναυτικής εργασίας που κατάρτισε την 23-11-2010 στην … με την εναγομένη, ήδη αναιρεσίβλητη ναυτιλιακή ανώνυμη εταιρεία, προσλήφθηκε απ` αυτήν και απασχολήθηκε με την ειδικότητα του Μηχανοδηγού Α’ Τάξεως στο με ελληνική σημαία επιβατηγό – οχηματαγωγό πλοίο ” …”, πλοιοκτησίας αυτής όπου και εργάστηκε μέχρι 1-10-2012, όταν και απολύθηκε από την εναγομένη. Ότι το ως άνω πλοίο της εναγομένης καθόλο το χρονικό διάστημα της υπηρεσίας του ενάγοντος, πραγματοποιούσε τακτικά καθημερινά δρομολόγια αναχωρώντας από το λιμάνι αφετηρίας, την …., προς τα νησιά των … και το …. της …, και επιστρέφοντας σ` αυτήν, κατά τα εκεί αναλυτικά εκτιθέμενα, και συνολικά εκτελούσε 7 κυκλικά δρομολόγια την εβδομάδα, και ότι κατά το χρονικό διάστημα από 7-3-2012 έως 1-10-2012 δύο από τα εβδομαδιαία αυτά δρομολόγια, επεκτείνονταν και κατά τις νυκτερινές ώρες (δηλ. μετά την 23.00 μέχρι την 07.00), και θεωρούνται δρομολόγια εξπρές, διότι ξεκινούσαν 5,30 το πρωΐ, για κάθε ένα από τα οποία δικαιούται (σύμφωνα με το άρθ. 33 §§ 5 και 7 της οικείας ΣΣΕ) ως αμοιβή το 1/30 των συνολικών μηνιαίων αποδοχών του και συνολικά ως διαφορά για την αιτία αυτή, ήτοι για 59,70 εξπρές δρομολόγια του χρονικού αυτού διαστήματος, το ποσό των 9.482,75 ευρώ, το οποίο ζήτησε, μαζί με άλλες αξιώσεις του από διαφορετικές αιτίες, να υποχρεωθεί να του καταβάλει η εναγομένη. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η Κ47/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κω, η οποία απέρριψε το σχετικό κονδύλιο της αγωγής ως ουσιαστικά αβάσιμο. Μετά την άσκηση έφεσης εκ μέρους του ενάγοντος και αντέφεσης(με τις προτάσεις) της εναγομένης, το Εφετείο Δωδεκανήσου με την προσβαλλομένη 92/2015 απόφασή του και όπως προκύπτει απ` αυτήν δέχθηκε, μεταξύ άλλων που δεν ενδιαφέρουν στο σημείο αυτό, ότι : Ο αναιρεσείων-ενάγων απασχολήθηκε με σύμβαση ναυτικής εργασίας αορίστου χρόνου από 23-11-2010 μέχρι 1-10-2012, που απολύθηκε, ως μηχανοδηγός τάξεως Α’ στο επιβατηγό – οχηματαγωγό πλοίο “…”, πλοιοκτησίας της αναιρεσίβλητης εναγομένης, το οποίο είχε δρομολογηθεί προς εξυπηρέτηση δρομολογιακών γραμμών με αφετήριο τον λιμένα της Κ. προς τις νήσους του Β.Σ. Δ. και προς το Κ. Α. μέχρι τη Σ, στη χαρακτηριζομένη “άγονη γραμμή”. Καθόλο το χρονικό διάστημα της υπηρεσίας του ενάγοντος, οι πλόες του πλοίου αυτού ήταν κατά κύριο λόγο ημερινοί, κυκλικά ως εξής: κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Σάββατο από ώρα 07.00’έως ώρα 13,45 της ίδιας ημέρας, κάθε Τρίτη και Παρασκευή από ώρα 05,30’έως 22,10’της ίδιας ημέρας, και κάθε Πέμπτη και Κυριακή από ώρα 07.00’έως ώρα 22.05′ της ίδιας ημέρας και επομένως το ως άνω πλοίο ως ημερόπλοιο εξαιρείτο από την εφαρμογή των περί δρομολογίων “εξπρές” διατάξεων, καθόσον δεν εκτελούσε δρομολόγια που επεκτείνονταν και κατά τις νυχτερινές ώρες από 23.00′-07.00′, αλλά αντίθετα οι πλόες του ήσαν κατά κύριο λόγο την ημέρα (07.00′-23.00), και τα δρομολόγια της Τρίτης και Παρασκευής από 05.30 έως τις 22.10’και 22.05′ αντίστοιχα, συνεπώς δεν επεκτείνονταν κατά τις νυχτερινές ώρες και ως εκ τούτου εξαιρείται από την εφαρμογή των περί δρομολογίων “ΕΞΠΡΕΣ” διατάξεων της από 2011 ΣΣ ναυτικής εργασίας και ο ενάγων δεν δικαιούται αμοιβή για την αιτία αυτή. Με τη κρίση του το Εφετείο, ότι το πλοίο της εναγομένης, έχοντας δρομολογηθεί προς εξυπηρέτηση των δρομολογιακών γραμμών προς τις νήσους του Β. Σ. Δ. και στο Κ. Α. μέχρι τη Σ., στη χαρακτηριζόμενη “άγονη γραμμή”, με αφετηρία τον λιμένα της Καλύμνου με τακτικές καθημερινές αναχωρήσεις από τον λιμένα αυτόν, ότι κυκλικά εκτελούσε πλόες που διαρκούσαν από 07.00′ μέχρι την 13.45′ τις τρεις ημέρες, και από 07.00’μέχρι 22.05′ τις δύο ημέρες και από 05.30’μέχρι 22.10’τις άλλες δύο ημέρες, και ως εκ τούτου ότι οι πλόες του πλοίου αυτού καθόλο το χρονικό διάστημα της υπηρεσίας του ενάγοντος ήταν κατά κύριο λόγο ημερινοί, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε την διάταξη του άρθρου 33 παρ. 6 περίοδο 1 της προαναφερθείσας ΣΣ ναυτικής εργασίας και με επάρκεια και πληρότητα, χωρίς αντιφάσεις αναφέρονται τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε και στήριξε την κρίση επί του άνω ζητήματος αυτού, με ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης, κατά τρόπον ώστε να μπορεί να ελεγχθεί αν στη συγκεκριμένη περίπτωση συνέτρεχαν οι όροι του άνω κανόνα ουσιαστικού δικαίου που εφάρμοσε. Με την παραδοχή του όμως ότι και οι προαναφερθέντες πλόες της Τρίτης και Παρασκευής κάθε εβδομάδας(του χρονικού διαστήματος που αναφέρεται στην αγωγή) που είχαν ώρα έναρξης από 05.30’μέχρι 22.10′, ότι δεν επεκτείνονταν κατά τις νυχτερινές ώρες και στην συνέχεια έκρινε ότι ο ενάγων δεν δικαιούται αμοιβή για 2 ημερολόγια εξπρές την εβδομάδα, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τη διάταξη του άρθρου 33 και δη την παρ. 6 περίοδο 2 της άνω ΣΣ ναυτικής εργασίας, καθόσον από την γραμματική διατύπωση και μόνο της άνω διάταξης σαφώς προκύπτει, ότι οποιαδήποτε επέκταση εντός των άνω ωρών δρομολογίου πλοίου έστω και των ημερόπλοιων, ήτοι από 23:00 βραδυνή έως 07:00 πρωϊνή, θεωρείται επέκταση κατά τις νυχτερινές ώρες, και επομένως εσφαλμένα υπήγαγε τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε, στην άνω ουσιαστικού δικαίου διάταξη, επίσης στέρησε την προσβαλλομένη από την νόμιμη βάση, καθόσον με ανεπαρκείς και αντιφατικές αιτιολογίες στην ελάσσονα πρόταση του δικανικού συλλογισμού της αναφέρονται τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στήριξε την κρίση του επί του ουσιώδους άνω ζητήματος.
Ειδικότερα, καίτοι κατά τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε, ότι δηλαδή κατά τις άνω ημέρες εβδομαδιαίως, η έναρξη των δρομολογίων του εν λόγω πλοίου γινόταν στις 05:30, ήτοι κατά 1,30 ώρα προ της 07:00 πρωϊνής, εντούτοις εσφαλμένα υπήγαγε αυτά στην άνω διάταξη, και στέρησε την απόφαση από την νόμιμη βάση, αφού έκρινε ότι δεν υπάρχει επέκταση αυτών των δρομολογίων κατά τις νυχτερινές ώρες ούτε κατά τις ημέρες αυτές, και επέκεινα ότι ο ενάγων, ήδη αναιρεσείων δεν δικαιούται το εν λόγω επίδομα για 2 δρομολόγια εξπρές εβδομαδιαίως και για όσο χρονικό διάστημα διήρκεσαν αυτά. Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος ο μοναδικός λόγος αναίρεσης κατά τα δύο μέρη του, από το άρθ. 559 αριθ. 1 και 19 ΚΠολΔ αντίστοιχα.
4. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος αναίρεσης, πρέπει κατά παραδοχή του πρώτου λόγου της αίτησης κατά τα δύο μέρη του, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση κατά το κεφάλαιό της, που αφορά την μη επιδίκαση στον ενάγοντα-αναιρεσείοντα, πρόσθετης αμοιβής για τα εκτελούμενα από το πλοίο της εναγομένης-αναιρεσίβλητης “…” δρομολόγια εξπρές κατά τις ημέρες Τρίτη και Παρασκευή εβδομαδιαίως, κατά τις οποίες επεκτείνονταν τα δρομολόγια κατά 1,30 ώρα τις νυχτερινές ώρες και για όσο διάστημα εκτελούντο τα δρομολόγια αυτά, (αμοιβή την οποία επίσης δεν συμπεριέλαβε στις μηνιαίες αποδοχές του ενάγοντα για τον υπολογισμό της αναλογίας των επιδομάτων εορτών Πάσχα 2012 και Χριστουγέννων 2012) και να παραπεμφθεί η υπόθεση, προς περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλο δικαστή εκτός από εκείνον, που εξέδωσε την αναιρούμενη απόφαση, κατά το άρθρο 580 παρ. 3 ΚΠολΔ, καθόσον η υπόθεση χρειάζεται περαιτέρω διευκρίνηση.
Τέλος, πρέπει η αναιρεσίβλητη ως ηττημένη να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσείοντος, που κατέθεσε προτάσεις κατά το νόμιμο και βάσιμο αίτημα αυτού(άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την 92/2015 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Δωδεκανήσου, κατά το κεφάλαιο που αναφέρεται στο σκεπτικό.
Παραπέμπει την υπόθεση κατά το κεφάλαιό της αυτό προς περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλο δικαστή.
Καταδικάζει την αναιρεσίβλητη σε δύο χιλιάδες τριακόσια(2.300) ευρώ, για δικαστικά έξοδα του αναιρεσείοντος.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 12 Φεβρουαρίου 2019.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 26 Μαρτίου 2019.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
