Mια απίστευτη ένδικη διαφορά μεταξύ ενός ζευγαριού Γερμανών και μεσιτικού γραφείου, απασχόλησε χθες το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρόδου.
Το δικαστήριο επέβαλε ποινή φυλάκισης 12 μηνών με 3ετή αναστολή στο ζευγάρι των αλλοδαπών, που κρίθηκαν ένοχοι ψευδούς καταμήνυσης μεσίτη.
Η ίδια υπόθεση έχει απασχολήσει και τα αστικά δικαστήρια που δικαίωσαν τον μεσίτη και το γραφείο του.
Η αντιδικία αφορά στην αγοραπωλησία ενός ακινήτου στη συνοικία του Αγίου Φανουρίου στη Μεσαιωνική Πόλη, κοντά στους οίκους ανοχής.
Οι Γερμανοί, που αγόρασαν το ακίνητο με τη μεσολάβηση του Ροδίτη από ένα ζευγάρι Βρετανών, 3 χρόνια μετά την αγορά, ήγηραν αξιώσεις διότι, όπως ισχυρίστηκαν, εξαπατήθηκαν καθώς είχαν σχηματίσει την εντύπωση ότι επρόκειτο για μια ήσυχη συνοικία χωρίς να έχουν ενημερωθεί ότι εκεί ήταν εγκατεστημένοι οι οίκοι ανοχής του νησιού!
Ο Ροδίτης, με πολλές περγαμηνές στο αντικείμενό του, απάντησε με μήνυση για ψευδή καταμήνυση, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων ότι το ζευγάρι των Γερμανών είχε καταλύσει πριν την επίδικη αγορά σε ενοικιαζόμενα δωμάτια με την επωνυμία «Pink Elephant» (ροζ ελέφαντας) στην ίδια συνοικία, πολύ κοντά από το ακίνητο που αγόρασαν και δεν δικαιολογείται να μην είχαν γνώση του τι συνέβαινε στην περιοχή…
Υπάλληλος του εναγόμενου επιχειρηματία είχε δείξει στους Γερμανούς φωτογραφίες διαφόρων σπιτιών της Μεσαιωνικής Πόλης και εκείνοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον για ένα διώροφο σπίτι, που βρίσκεται στην οδό Ηροδότου και ζήτησαν να το επισκεφθούν για να αποφασίσουν αν θα προέβαιναν στην αγορά του.
Συναντήθηκαν με την υπάλληλο στην ως άνω πανσιόν, η οποία βρίσκεται σχεδόν απέναντι από το επίδικο σπίτι, το επισκέφθηκαν, έλεγξαν τη θέση του και την ποιότητα της κατασκευής του, έμειναν ενθουσιασμένοι και αποφάσισαν να το αγοράσουν.
Για τον σκοπό αυτό επισκέφθηκαν άλλη μια φορά το σπίτι και αφού το φωτογράφησαν, την 31η Ιουλίου το αγόρασαν από του Βρετανούς ιδιοκτήτες του.
Οι Γερμανοί δήλωσαν δήθεν εξαπατημένοι και πέραν της μηνύσεως τους υπέβαλαν και αγωγή η οποία απορρίφθηκε κρίνοντας ότι ουδέν πταίσμα μπορεί να αποδοθεί στην μεσιτική εταιρεία, η οποία ενήργησε εντός των ορίων της εντολής που της ανατέθηκε από τους ενάγοντες.
Τονίζεται μάλιστα ότι στην υπογραφή του συμβολαίου εκπροσωπήθηκαν από δικό τους δικηγόρο και δεν εξαπατήθηκαν.
Οι Γερμανοί υποστήριξαν ότι είχαν αποφασίσει να επενδύσουν τις οικονομίες τους στην αγορά ενός σπιτιού στη Μεσαιωνική Πόλη, το οποίο θα χρησιμοποιούσαν τόσο για τις δικές τους διακοπές όσο και για εκμίσθωση του σε τουρίστες, μέσω του διαδικτύου, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτόν ένα επιπλέον εισόδημα.
Διατείνονται ότι πείστηκαν ότι το σπίτι βρισκόταν σ’ ένα εξαιρετικά ήσυχο σημείο στην καρδιά της Μεσαιωνικής Πόλης, σε μια πραγματικά αξιοζήλευτη θέση και ότι αποτελούσε μια πραγματικά μοναδική επενδυτική ευκαιρία.
Το σπίτι -είχε αναπαλαιωθεί με μεγάλη προσοχή και φροντίδα από τους πωλητές, το δε τίμημα, που ανερχόταν στο ποσό των 360.000 ευρώ, ήταν εξαιρετικά χαμηλό, λαμβανομένου υπόψη και του ό,τι το σπίτι θα παραδιδόταν στον αγοραστή με τον εξοπλισμό του, εκτός από κάποια αντικείμενα, τα οποία οι πωλητές επιθυμούσαν να πάρουν μαζί τους.
Διαπίστωσαν, όπως ισχυρίστηκαν ότι, τα στενά δρομάκια που οδηγούσαν στο σπίτι δεν επέτρεπαν την κυκλοφορία αυτοκινήτων, επί πλέον δε από τα γειτονικά σπίτια δεν ακουγόταν ο παραμικρός θόρυβος παρ’ όλο που ήταν σχεδόν μεσημέρι- ωσάν να ήταν αυτά ακατοίκητα.
Το τίμημα κατέβηκε στο ποσό των 325.000 ευρώ και η αγοραπωλησία έγινε.
Μετά την υπογραφή του συμβολαίου και την παραλαβή των κλειδιών έμειναν, όπως υποστηρίζουν, στο σπίτι, για πέντε μέρες και διαπίστωσαν ότι τις νυχτερινές ώρες η περιοχή δεν είχε άκρα ησυχία. Αντιθέτως, καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας ακούγονταν απ’ έξω διάφοροι θόρυβοι και δυνατές ομιλίες και υπήρχε αρκετή κίνηση στο δρόμο, από πεζούς και μηχανάκια.
Θεώρησαν, όπως ισχυρίζονται, ότι επρόκειτο για κάτι έκτακτο ή ότι είχε σχέση με το ό,τι ήταν το αποκορύφωμα της τουριστικής σαιζόν με τους χιλιάδες τουρίστες που κυκλοφορούν στην πόλη της Ρόδου.
Το Σεπτέμβριο του 2009 φίλοι τους, που είχαν φιλοξενήσει, τους είπαν, μετά την επιστροφή τους στη Γερμανία ότι το σπίτι είχε πολύ θόρυβο.
Επίσης, πολλές φορές είχαν ακούσει χτυπήματα στην πόρτα του σπιτιού μέσα στη νύκτα. Τις ίδιες αρνητικές εμπειρίες τους μετέφεραν την άνοιξη του 2010 και δυο ζευγάρια που είχαν μισθώσει μέσω διαδικτύου το σπίτι για διακοπές.
Οι Γερμανοί, ισχυρίστηκαν, ότι τον Μάιο του 2010 «ανακάλυψαν» ότι το σπίτι βρισκόταν στη μοναδική περιοχή, όπου στεγάζονταν οίκοι ανοχής, οι οποίοι λειτουργούν καθ’ όλη τη διάρκεια της νύκτας.
Ισχυρίζονται, ότι δεν είχαν δει τα κόκκινα φώτα και ότι οι οίκοι ανοχής δεν ήταν αντιληπτοί το πρωί και ότι τα σπίτια δεν ξεχωρίζουν σε τίποτε από τ’ άλλα, οι δε πόρτες τους είναι κλειστές.
Ο Ροδίτης επιχειρηματίας αντέδρασε, τονίζοντας ότι η έγκληση των Γερμανών είναι ψευδής και συκοφαντική από την αρχή μέχρι το τέλος και επινοήθηκε για να «στηρίξουν» αγωγή αποζημίωσης που άσκησαν εναντίον του, διεκδικώντας το συνολικό ποσό των 344.355 ευρώ.
Τονίζει αρχικώς ότι το τίμημα που δήλωσαν ήταν 115.000 ευρώ. Επεσήμανε ότι ο ίδιος περιορίστηκε στην υπόδειξη του ακινήτου και τονίζει ότι οι Γερμανοί γνώριζαν πολύ καλά την περιοχή, αφού διέμεναν και σε πανσιόν κοντά στο σπίτι που αγόρασαν.
Ως συνήγορος πολιτικής αγωγής παρέστη ο δικηγόρος κ. Μανώλης Κουτσούκος και ως συνήγορος υπεράσπισης η δικηγόρος κ. Μ. Μπαλάνου.
