Απόφαση 5451/2019 ΜΠρΑθ (αδημ.)
Δίκασε ως εφετείο την αιτίαση ότι κακώς απερρίφθη αίτηση Ν. 3869/2010 από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, Ειρηνοδικείο Αθηνών, για τον λόγο ότι δεν προσκομίστηκε στο τριήμερο της προσθήκης μετά τη συζήτηση έκθεση επίδοσης της αίτησης στην μόνη αντίδικο του αιτούντος που δεν παραστάθηκε, τράπεζα Πειραιώς.
Ακολουθεί απόσπασμα της αποφάσεως:
«Στην προκείμενη περίπτωση με την εκκαλούμενη απόφασή του το πρωτοβάθμιο δικαστήριο απέρριψε ως απαράδεκτη την από 31-12-2012 αίτηση της εκκαλούσας, με την οποία ζητούσε τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών της προς τις εφεσίβλητες, με την αιτιολογία ότι η αίτησή της δεν επιδόθηκε στην τρίτων των καθ’ ων, όπως επιτάσσει το άρθρο 5§ 1 Ν. 3869/2010.
Επισημαίνεται ότι – όσον αφορά στην τρίτη των καθ’ ων η αίτηση (Marfin Εγνατία Τράπεζα) η έφεση στρέφεται κατά της τρίτης εφεσίβλητης, Τράπεζας Πειραιώς, η οποία […] κατέστη ειδική διάδοχος των έννομων σχέσεων, περιουσιακών στοιχείων, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων της […] Marfin Εγνατία Τράπεζα […] και, άλλωστε, είχε καταθέσει στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου τις από 10-4-2013 παρατηρήσεις της επί του σχεδίου διευθέτησης των οφειλών της εκκαλούσας. Ωστόσο, από την ΧΧΧΧΧ/21-3-2013 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Πειραιά, ΧΧΧΧΧΧΧ, που προσκομίζει παραδεκτά η εκκαλούσα (άρθρο 765 ΚΠολΔ) και είχε προσκομισθεί στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου μετά την παρέλευση της προθεσμίας για την κατάθεση προσθήκης – αντίκρουσης, καθώς το σώμα της είχε απωλεσθεί λόγω του θανάτου του πληρεξούσιου δικηγόρου της εκκαλούσας, ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ, ο οποίος και είχε δώσει την παραγγελία προς επίδοση στον παραπάνω δικαστικό επιμελητή, αποδεικνύεται ότι η από 31-12-2012 αίτηση της εκκαλούσας είχε επιδοθεί στην τρίτη των καθ’ ων. Τούτο, άλλωστε, προέκυπτε και από το ότι η τρίτη των καθ’ ων είχε καταθέσει στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου παρατηρήσεις ως προς το υποβληθέν από την εκκαλούσα σχέδιο διευθέτησης των οφειλών της. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που απέρριψε για το λόγο αυτό την αίτηση ως απαράδεκτη, πέραν του ότι στην περίπτωση μη επίδοσης της αίτησης σε κάποιο πιστωτή, κατά το άρθρο 5§1 Ν. 3869/2010, θα έπρεπε να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση της υπόθεσης ως προς όλους τους πιστωτές, ώστε να κλητευτεί η τρίτη των καθ’ ων σε μεταγενέστερη δικάσιμό, και όχι να απορριφθεί η αίτηση ως απαράδεκτη, έσφαλε, όπως βάσιμα ισχυρίζεται με την έφεσή της η εκκαλούσα, και θα πρέπει η έφεση να γίνει δεκτή ως βάσιμη κατ’ ουσίαν, να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου της έφεσης στην εκκαλούσα (άρθρο 495§4 ΚΠολΔ), να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση και, αφού κρατηθεί η υπόθεση για ουσιαστική έρευνα από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 § 1 ΚΠολΔ), να ερευνηθεί περαιτέρω η αίτηση, που είναι ορισμένη, καθώς περιλαμβάνει όλα τα απαιτούμενα από τη διάταξη του άρθρου 4 Ν. 3869/2010 στοιχεία (κατάσταση της περιουσίας του οφειλέτη και των κάθε φύσης εισοδημάτων του ιδίου και της συζύγου του, κατάσταση των πιστωτών του και των απαιτήσεων τους κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα και σχέδιο διευθέτησης οφειλών) και συνοδευόταν από τα απαραίτητα για τη διευκόλυνση του προδικαστικού συμβιβασμού έγγραφα και την υπεύθυνη δήλωση του άρθρου 4§2 Ν. 3869/2010, αλλά και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1, 4, 8, 9 και 10, όπως αυτά ίσχυσαν μετά το Ν. 4161/2013 και πριν το άρθρο 1 ΥΠΟΠ. Α4 του Ν. 4336/2015, καθώς ο τελευταίος νόμος καταλαμβάνει αιτήσεις, που το πρώτον κατατίθενται μετά τις 14-8-2015, ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα».
