Ακόμα μια νομοθεσία η οποία θεσπίστηκε την περίοδο της οικονομικής κρίσης, και εν προκειμένω το 2013, που προφανή στόχο είχε την εξοικονόμηση χρημάτων από μέρους του κράτους, κρίθηκε ότι παραβιάζει το Σύνταγμα και δη το περιουσιακό δικαίωμα. Συγκεκριμένα, η νομοθεσία προνοεί την καταβολή έκτακτης αμυντικής εισφοράς ποσοστού ύψους 30% επί του καταβαλλόμενου τόκου, για απαλλοτριωθέν ακίνητο. Η περίπτωση που ήχθη ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου αφορούσε την παρακράτηση, από το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, ως έκτακτη αμυντική εισφορά, συγκεκριμένου ποσού σε ποσοστό 30% επί των τόκων που καθορίστηκαν σε δικαστικές αποφάσεις που αφορούσαν τον καθορισμό της αποζημίωσης για απαλλοτριωθέντα ακίνητα στην Πάφο. Παρά τις διαμαρτυρίες των ιδιοκτητών των απαλλοτριωθέντων ακινήτων, δεν υπήρξε διαφοροποίηση της απόφασης και το θέμα οδηγήθηκε ενώπιον της Δικαιοσύνης. Το Διοικητικό Δικαστήριο, παραπέμποντας σε σχετικές παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου υπέδειξε ότι «ο τόκος (σ.σ. το ύψος του οποίου καθορίζεται με νόμο) αποτελεί μέρος της αποζημίωσης για απαλλοτριωθέν ακίνητο».
Ειδικότερα επισημάνθηκε ότι «η πρόβλεψη για πληρωμή τόκου μέχρι την ημέρα καταβολής της αποζημίωσης, συνιστά δίκαιο μέτρο διατήρησης της αξίας των χρημάτων που θα έπαιρνε ο ιδιοκτήτης αν γινόταν αμέσως δεκτή η προσφορά ή αν τα μέρη κατέληγαν αμέσως σε συμφωνία αναφορικά με την αξία που είχε το κτήμα κατά τον ουσιώδη χρόνο της δημοσίευσης της γνωστοποίησης».
Με δεδομένη την πρόνοια του Συντάγματος η οποία απαιτεί, σε περίπτωση αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, την καταβολή δίκαιης και εύλογης αποζημίωσης, αποτιμώμενης σε χρήμα, ο Δικαστής του Διοικητικού Δικαστηρίου κ. Γ. Σεραφείμ, αποφάνθηκε ότι η επίμαχη πρόνοια του Νόμου, σε ό,τι αφορά, μόνο, τις περιπτώσεις απαλλοτριώσεων, είναι αντισυνταγματική. Ενδεικτικά, η κατάληξη του Δικαστηρίου ήταν ότι «αφού ο τόκος αποτελεί μέρος της αποζημίωσης για αναγκαστική απαλλοτρίωση, η οποία δεν επιτρέπεται να υπόκειται σε οποιοδήποτε φόρο, κράτηση ή τέλος (ως είναι, εκ της φύσεως της και η έκτακτη αμυντική εισφορά), το άρθρο του επίμαχου νόμου το οποίο προνοεί (και) την καταβολή έκτακτης αμυντικής εισφοράς ποσοστού ύψους 30% επί του καταβαλλόμενου τόκου για τέτοια αποζημίωση και κατ’ εφαρμογή του οποίου στην παρούσα περίπτωση επιβλήθηκε, με την επίδικη απόφαση, η καταβολή της εν λόγω έκτακτης αμυντικής εισφοράς, παραβιάζει πέραν κάθε λογικής αμφιβολίας, σε περιπτώσεις ως η εδώ επίδικη, τις πρόνοιες του συντάγματος, αφού με την επίδικη απόφαση (ή όμοιες αυτής) καθίσταται η αποζημίωση μη πλήρης και, άρα, μη δίκαιη, ως το Σύνταγμα ορίζει και απαιτεί».
