Αν και συνήθως τα δικαστήρια δικαιώνουν προσφεύγοντες που έχουν υποστεί τραυματισμό εν ώρα εργασίας το Μονομελές Εφετείο Πατρών ακολούθησε «διαφορετικό» δρόμο.
Με την υπ.αριθμόν 16/2019 απόφασή του απέρριψε αίτημα για χρηματική ικανοποίηση 500.000 ευρώ λόγω ηθικής βλάβης που όπως υποστήριξε υπέστη χειριστής πρέσας εξαιτίας του σοβαρού τραυματισμού του στα άνω άκρα μετά από αιφνίδια πτώση του μηχανήματος. Το δικαστήριο έκρινε ότι η εγκαλούμενη εταιρεία «είχε φροντίσει μέσω του πεπειραμένου στη χρήση της πρέσας άλλου εργαζόμενου… να δείξει στον ενάγοντα-εκκαλούντα τον τρόπο χειρισμού της πρέσας και να του επιστήσει την προσοχή όσον αφορά την επικινδυνότητα του μηχανήματος», συνεπώς «δεν υπάρχει υπαιτιότητα της εναγομένης-εφεσίβλητης στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος».
Ο τραυματισμός
Ο εγκαλών στην αγωγή του ανέφερε ότι «την 15-2-2007 προσλήφθηκε από την εναγόμενη-εφεσίβλητη εταιρία, η οποία έχει ως αντικείμενο την κατασκευή και εμπορία ειδών αλουμινίου και χαλκού, με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου για να παρέχει την εργασία του ως εργάτης. Την 23-11-2007, ενώ εργαζόταν στην πρέσα της επιχείρησης κατασκευάζοντας στηρίγματα υδρορροών, τραυματίσθηκε σοβαρά στα άνω άκρα λόγω αιφνίδιας πτώσης της πρέσας, με συνέπεια, παρά το ότι υποβλήθηκε σε χειρουργικές επεμβάσεις, να φέρει μόνιμη αναπηρία.». Κατά τον προσφεύγοντα «το ως άνω ατύχημα οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα της εναγομένης-εφεσίβλητης εταιρίας». Συνεπώς εξαιτίας του τραυματισμού του υπέστη ηθική βλάβη, για την χρηματική ικανοποίηση της οποίας η εναγόμενη πρέπει να υποχρεωθεί να του καταβάλει το ποσό των 500.000 ευρώ» αφού κατά το χρονικό διάστημα από την πρόσληψη του μέχρι την ημερομηνία του ατυχήματος «παρείχε σταθερά την εργασία του και την έκτη ημέρα της εβδομάδας επί έξι ώρες, για την οποία η εναγόμενη του οφείλει το συνολικό ποσό των 1503,24 ευρώ, ενώ παράλληλα παρείχε εργασία και ως οδηγός της επιχείρησης επί τρεις ημέρες την εβδομάδα και επί δύο ώρες την ημέρα, για την οποία του οφείλεται, κατόπιν μερικής παραίτησης του από το δικόγραφο, το συνολικό ποσό των 416,18-ευρώ, τα κονδύλια δε αυτά οφείλονται κύρια με τις διατάξεις περί σύμβασης εργασίας, επικουρικά με τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού, αφού η εναγόμενη-εφεσίβλητη κατέστη πλουσιότερη σε βάρος του εξοικονομώντας την αντίστοιχη δαπάνη που μετά βεβαιότητας θα κατέβαλε σε άλλον εργάτη, τον οποίο θα απασχολούσε με έγκυρη σύμβαση εργασίας. Ενόψει των ανωτέρω ζήτησε, όπως το αίτημα μετατράπηκε εν μέρει σε αναγνωριστικό, να αναγνωριστεί ότι η εναγομένη -εφεσίβλητη υποχρεούται να του καταβάλλει το ποσό των 1.919,42 ευρώ και να υποχρεωθεί η εναγομένη-εφεσίβλητη να του καταβάλλει το ποσό των 500.000 ευρώ».
Το σκεπτικό του Εφετείου
Το πρωτόδικο δικαστήριο έκανε εν μέρει δεκτή την παραπάνω αγωγή. Το Εφετείο όμως που προσέφυγε η εταιρεία είχε διαφορετική άποψη. Όπως αναφέρεται στο σκεπτικό «Ο ενάγων-εκκαλών προσλήφθηκε από την εναγόμενη-εφεσίβλητη, η οποία διατηρεί στην Πάτρα επιχείρηση κατασκευής και εμπορίας ειδών χαλκού και αλουμινίου, στις 15-2-2007, δυνάμει προφορικής σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, προκειμένου να παρέχει τις υπηρεσίες του ως εργάτης και συγκεκριμένα να συσκευάζει και να μεταφέρει τα εμπορεύματα της εναγόμενης-εφεσίβλητης. Επίσης, η εναγόμενη-εφεσίβλητη ανέθεσε διά του νομίμου εκπροσώπου της στον εργαζόμενο της… τον οποίο απασχολούσε ως τεχνίτη, να μάθει στον ενάγοντα-εκκαλούντα να χειρίζεται την πρέσα της επιχείρησης, η οποία χρησίμευε στην κατασκευή διαφόρων ειδών εμπορευμάτων της εναγομένης-εφεσίβλητης, ούτως ώστε περιστασιακά να απασχολείται και αυτός στη συγκεκριμένη εργασία, εφόσον παρίστατο ανάγκη. Επεδείχθη στον ενάγοντα-εκκαλούντα η λειτουργία της πρέσας, η οποία διέθετε χειρολαβές και μπορούσε να τεθεί σε κίνηση με το πάτημα ενός μοχλού για το πόδι, ενώ του επέστησε την προσοχή για τον κίνδυνο ατυχημάτων. Στις 23-11-2007 και περί ώρα 9.00 π.μ., ενώ ο ενάγων-εκκαλών χειριζόταν την πρέσα για την κατασκευή στηριγμάτων υδρορροών, ενεργοποιήθηκε το επάνω κινητό μέρος αυτής και έπεσε με δύναμη στους δείκτες των χεριών του ενάγοντος-εκκαλούντος, που εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν μέσα στο χώρο διαμόρφωσης των στηριγμάτων και δεν είχε προλάβει να τους απομακρύνει, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του και συγκεκριμένα τη συνθλιπτική κάκωση δεικτών άμφω (ιδίας βαρύτητας αριστερά). Η αιφνίδια πτώση του κινητού τμήματος της πρέσας, ενόσω τα δάκτυλα του ενάγοντος-εκκαλούντος βρίσκονταν ακόμα μέσα στο χώρο διαμόρφωσης των στηριγμάτων, οφείλεται σε κακό χειρισμό του μηχανήματος από τον ίδιο τον ενάγοντα-εκκαλούντα, ο οποίος δεν διέθετε πείρα και ελάχιστες φορές είχε εργασθεί στο παρελθόν στην πρέσα, και συγκεκριμένα στο ότι έκανε χρήση του μοχλού με το πόδι του, παρά το ότι δεν είχε απομακρύνει τα χέρια του από το σημείο πίεσης του υλικού κατασκευής, με αποτέλεσμα αυτή να τεθεί σε κίνηση και να του συνθλίψει τα δάκτυλα του. Ο ενάγων-εκκαλών ισχυρίζεται ότι το ένδικο ατύχημα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν η εναγόμενη-εφεσίβλητη τον είχε εφοδιάσει με τα απαιτούμενα μέσα ατομικής προστασίας και συγκεκριμένα με γάντια, πλην όμως ο τραυματισμός του ήταν αποτέλεσμα του εγκλωβισμού των δακτύλων του στην πρέσα και δεν θα είχε αποφευχθεί ακόμα και ο ενάγων-εφεσίβλητος φορούσε προστατευτικά γάντια, αφού αυτά αποτρέπουν, σύμφωνα και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, μόνο κακώσεις των μαλακών μορίων του σώματος, εκδορές κ.λπ., όχι όμως και βλάβες των οστών, όπως είναι τα συντριπτικά κατάγματα των οστών των δακτύλων που υπέστη ο ενάγων-εκκαλών. Επίσης, ισχυρίζεται ότι θα έπρεπε η εναγόμενη-εφεσίβλητη να έχει φροντίσει η μηχανή να λειτουργεί όχι με τον μοχλό ποδιού, αλλά με διακόπτη χειρός που να βρίσκεται στην εξωτερική πλευρά του μηχανήματος, ούτως ώστε αναγκαστικά για να τεθεί σε κίνηση τα χέρια του χειριστή να βρίσκονται έξω από το χώρο διαμόρφωσης του υλικού, και να έχει τοποθετηθεί προφυλακτήρας ασφαλείας. Πλην όμως αφενός δεν αποδεικνύεται ότι η συγκεκριμένα πρέσα μπορούσε τεχνικά να υποστεί με ασφάλεια τέτοια μετατροπή και να λειτουργεί με εξωτερικό διακόπτη, ούτε ότι μπορούσε να τοποθετηθεί εξωτερικά προφυλακτήρας ασφαλείας, αφετέρου λειτουργούσε επιτρεπτά με τη χρήση του μοχλού ποδιού, σύμφωνα με τις εργοστασιακές προδιαγραφές κατασκευής της,Με βάση τα ανωτέρω και εφόσον η εναγόμενη-εφεσίβλητη είχε φροντίσει μέσω του πεπειραμένου στη χρήση της πρέσας εργαζόμενου να δείξει στον ενάγοντα-εκκαλούντα τον τρόπο χειρισμού της πρέσας και να του επιστήσει την προσοχή όσον αφορά την επικινδυνότητα του μηχανήματος, δεν υπάρχει υπαιτιότητα της εναγομένης-εφεσίβλητης στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος….»
