ΚΥΠΡΟΣ : Γύρισε την πλάτη στο εκτός γάμου παιδί του

Η άρνηση του βιολογικού πατέρα ενός παιδιού να συμμορφωθεί με το δικαστικό διάταγμα εξέτασης DNA προκειμένου να διαφανεί, με τρόπο επιστημονικό, αν ήταν ή όχι όντως ο βιολογικός πατέρας του παιδιού, αποτέλεσε έναν από τους βασικούς παράγοντες που έλαβε υπόψη του το Οικογενειακό Δικαστήριο, στο πλαίσιο αίτησης αναγνώρισης τέκνου. Η άρνηση του πατέρα να αναγνωρίσει το παιδί του, που γεννήθηκε εκτός γάμου, έφτασε μέχρι το Εφετείο (Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο), το οποίο κλήθηκε να εξετάσει την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με την οποία αναγνωρίστηκε ως ο βιολογικός πατέρας του παιδιού το οποίο γεννήθηκε το 2010. Η θέση του, ήταν ότι ουδέποτε είχε ερωτική σχέση με τη μητέρα του παιδιού και ότι απλώς γνωρίζονταν επειδή για κάποιο χρονικό διάστημα η μητέρα εργαζόταν στην οικογενειακή του επιχείρηση. Αντίθετη ήταν η θέση της μητέρας του παιδιού και της μητέρας της, οι οποίες κατέθεσαν ενόρκως ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου, το οποίο έπεισαν για την αλήθεια της μαρτυρίας τους. Όπως αναφέρεται στην απόφαση του Εφετείου, «η εφεσίβλητη και η μητέρα της αναφέρθηκαν εκτενώς και με λεπτομέρεια στις περιστάσεις δημιουργίας της σχέσης της πρώτης με τον εφεσείοντα, ιδιαιτέρως, όμως, στις πολύ συχνές ερωτικές συνευρέσεις τους, κατά την περίοδο μεταξύ Οκτωβρίου 2008 και Ιουνίου 2009, στην οικία της μητέρας. Η εφεσίβλητη μίλησε για την πιο πάνω σχέση εξ ιδίας γνώσης, ενώ η μητέρα ισχυρίστηκε ότι γνώριζε για τη σχέση του ζευγαριού και για τις εν λόγω συνευρέσεις του, καθότι αυτές συνέβαιναν στην οικία της». Το Εφετείο έκρινε πως η πρωτόδικη απόφαση ήταν ορθή. Όπως ορθή ήταν και η διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι «…το μοναδικό, απόλυτο και εύλογο συμπέρασμα που μπορεί να εξαγάγει το Δικαστήριο από την άρνηση του Καθ’ ου η αίτηση (σ.σ. του πατέρα) να υποβληθεί σε γενετικές εξετάσεις, παρόλες τις οδηγίες που είχαν δοθεί από το Δικαστήριο, είναι ότι είναι ο βιολογικός πατέρας του ανήλικου τέκνου της Αιτήτριας. Το συμπέρασμα αυτό δεν είναι αυθαίρετο, αλλά η άρνησή του αποτελεί τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας που οδηγεί σ’ αυτό το συμπέρασμα». Υπό αυτά τα δεδομένα η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα 3.000 ευρώ εναντίον του πατέρα ο οποίος κίνησε τη δευτεροβάθμια διαδικασία.