Πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου ανοίγει το δρόμο σε διάφορες κατηγορίες εργαζομένων στον δημόσιο τομέα και στους Ο.Τ.Α. να διεκδικήσουν επίδομα ανθυγιεινής εργασίας όχι όμως για τους εργαζόμενους στην κοινωφελή εργασία του ΟΑΕΔ.
Κατόπιν πολλών ερωτημάτων στο Dikaiologitika News για το αν δικαιούνται οι εργαζόμενοι στην κοινωφελή εργασία ΟΑΕΔ επίδομα ανθυγιεινής εργασίας ύψους 150 ευρώ απευθύνθηκαμε στους αρμόδιους και μας είπαν ότι η απόφαση αυτή δεν αφορά τους ωφελούμενους στην Κοινωφελή εργασία.
Ειδικότερα οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας στον Δήμο Σύρου-Ερμούπολης μας απηύθυναν το ερώτημα:
“Μάθαμε ότι ο Αρειος Πάγος αποφάσισε (κατόπιν προσφυγής) ότι σε όσες Υπηρεσίες του ευρύτερου δημόσιου Τομέα (Δήμοι, Περιφέρειες,κλπ) οι μόνιμοι υπάλληλοι λαμβάνουν το Επίδομα Ανθυγιεινής εργασίας (150 ευρώ μικτά, ανεξαρτήτως ύψους μισθού), το δικαιούνται και οι απασχολούμενοι των κοινωφελών προγραμμάτων ΟΑΕΔ και οι προσλαμβανόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου εργασίας, στις ίδιες υπηρεσίες;”.
Η εν λόγω απόφαση του Αρείου Πάγου αφορά σε υπόθεση εργαζόμενων με σχέση ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου στο Υπουργείο Πολιτισμού, οι οποίοι είχαν αναλάβει ίδια φύσεως και βαρύτητας καθήκοντα με συναδέλφους τους, οι οποίοι απασχολούνταν ως μόνιμοι υπάλληλοι ή υπάλληλοι με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου. Παρ’ όλ’ αυτά, όμως, το ισχύον τότε νομικό καθεστώς (σημειώνεται ότι η αγωγή ασκήθηκε το έτος 2006) προέβλεπε την καταβολή επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας μόνο στους μόνιμους υπαλλήλους και τους υπαλλήλους με σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.
Η υπόθεση έφτασε ως τον Άρειο Πάγο, όπου κρίθηκε ότι, το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας δικαιούνται και οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου. Ειδικότερα, κρίθηκε ότι, σε περίπτωση που γίνει από το Νόμο ειδική ρύθμιση για ορισμένη κατηγορία προσώπων και αποκλεισθεί από την ρύθμιση αυτή κατ’ αδικαιολόγητη δυσμενή διάκριση άλλη κατηγορία προσώπων για την οποία, όμως, συντρέχει ο ίδιος λόγος που επιβάλλει την ειδική μεταχείριση, η διάταξη που εισάγει τη δυσμενή μεταχείριση είναι άκυρη ως αντισυνταγματική. Αυτό ισχύει και στις περιπτώσεις που η ειδική ρύθμιση αφορά σε μισθό, σύνταξη ή παροχή προς δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο. Στην περίπτωση, λοιπόν, που το Δικαστήριο διαπιστώσει την ύπαρξη τέτοιας δυσμενούς διάκρισης, θα πρέπει να επιδικάσει την παροχή και σε εκείνους οι οποίοι έχουν αποκλειστεί από το Νόμο.
Ειδικά αναφορικά με το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας και τα συναφή με αυτό επιδόματα, το Δικαστήριο έκρινε ότι, αυτό δεν έχει σχέση με την παροχή της ίδιας της εργασίας, αλλά με τις δυσμενείς συνθήκες κάτω από τις οποίες παρέχεται η εργασία. Κατά συνέπεια, κριτήριο για την παροχή του επιδόματος δεν μπορεί να είναι η κατηγορία στην οποία ανήκουν οι εργαζόμενοι (π.χ. μόνιμοι ΙΔΑΧ, ΙΔΟΧ, συμβασιούχοι έργου κ.λπ.), αλλά οι συνθήκες υπό τις οποίες αυτοί παρέχουν την εργασία τους.
Στην υπόθεση, επί της οποίας εκδόθηκε η υπό κρίση απόφαση, οι ενάγοντες ζητούσαν να επιδικασθεί υπέρ τους το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας διότι, καίτοι απασχολούνταν υπό ίδιες συνθήκες με άλλους συναδέλφους τους που ελάμβαναν το επίδομα, δεν μπορούσαν να πάρουν αυτό διότι απασχολούνταν με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου.
Εν τέλει το Δικαστήριο, κρίνοντας ότι, το κρίσιμο στοιχείο είναι η φύση της εργασίας και όχι η σχέση της απασχόλησης, επιδίκασε το επίδομα και υπέρ αυτών των εργαζομένων.
