Μείζον ζήτημα το οποίο χρήζει εξέτασης της εν λόγω Απόφασης αποτέλεσε το αίτημα αναβολής για κρείσσονες αποδείξεις , το ορισμένο αυτού και η αιτιολογία της απόφασεως επί αυτού.
Ειδικότερα σύμφωνα με τα άρθρα 352 και 353 Κ.Π.Δ, παρέχεται και στον κατηγορούμενο το δικαίωμα να ζητήσει αναβολή της δίκης για κρείσσονες αποδείξεις, εναπόκειται, όμως, στην κυριαρχική κρίση του δικαστηρίου να διατάξει την εν λόγω αναβολή, αν κρίνει ότι οι αποδείξεις αυτές είναι αναγκαίες για να μορφώσει την κατά το άρθρο 177 του ίδιου Κώδικα δικανική του πεποίθηση. Εξάλλου, η ειδική, κατά τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 Κ.Π.Δ, και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, από την έλλειψη της οποίας ιδρύεται λόγος αναιρέσεως κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ Κ.Π.Δ, απαιτείται όχι μόνο για την απόφαση περί της ενοχής, δηλαδή την καταδικαστική ή απαλλακτική για την κατηγορία απόφαση του δικαστηρίου, αλλά για όλες τις αποφάσεις, ανεξαρτήτως αν αυτές είναι οριστικές ή παρεμπίπτουσες ή αν η έκδοσή τους αφήνεται στη διακριτική, ελεύθερη ή ανέλεγκτη κρίση του δικαστή που τις εξέδωσε. Έτσι, η παρεμπίπτουσα απόφαση του δικαστηρίου, που απορρίπτει αίτηση του κατηγορουμένου περί αναβολής ή διακοπής της δίκης για λόγους ανώτερης βίας ή περί αναβολής, με σκοπό να προσκομισθούν νέες (κρείσσονες) αποδείξεις , κατά το άρθρο 352 παρ.3 του ΚΠΔ, πρέπει να είναι ιδιαίτερα αιτιολογημένη, έστω και αν η παραδοχή ή απόρριψη μιας τέτοιας αίτησης έχει αφεθεί στην ανέλεγκτη του δικαστηρίου κρίση υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι το αίτημα αυτό υποβλήθηκε κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, αλλιώς το δικαστήριο δεν έχει υποχρέωση να απαντήσει και μάλιστα με ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία στο αόριστο αυτό αίτημα. Διαφορετικά, ιδρύεται ο ανωτέρω λόγος αναιρέσεως, για ελλιπή αιτιολογία(ΑΠ119/2018).Στην προκείμενη περίπτωση ο κατηγορούμενος δια του συνηγόρου του, κατά την διάρκεια της κατάθεσης του μάρτυρα κατηγορίας ,υπέβαλε το αίτημα, κατά πιστή μεταφορά, “να κληθεί κατ’ άρθρο 352 ΚΠΔ ο μάρτυρας αστυνομικός.”. Το εν λόγω αίτημα, όπως διατυπώθηκε, ήταν αόριστο, διότι δεν έγινε επίκληση το λόγου για τον οποίο ήταν αναγκαία η κατάθεση αυτού, ούτε του θέματος επί του οποίου θα κατέθετε, ώστε να κριθεί εάν η κατάθεση αυτού ήταν αναγκαία για την ανακάλυψη της αληθείας. Παρά ταύτα, το Δικαστήριο της ουσίας, μετά το πέρας της αποδεικτικής διαδικασίας και έχοντας σχηματίσει πλήρη δικανική πεποίθηση για την κύρια επί της ενοχής του κατηγορουμένου κρίση, απέρριψε το άνω αίτημα δεχθώ “ότι δεν ήταν αναγκαία η κλήση του μάρτυρα αστυνομικού, η κατάθεση του οποίου αναγνώστηκε, όπως ζήτησε ο κατηγορούμενος, χωρίς περαιτέρω να εμμείνει στο αρχικό αίτημά του περί κλήσης αυτού”. Διαλαμβάνουσα την προσήκουσα ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, έτσι, ο συναφής από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ του Κ.Π.Δ. λόγος αναίρεσης, με τον οποίο αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρη που απέρριψε το αίτημα αναβολής, η πλημμέλεια της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί.Βάσει του ανωτέρου σκεπτικού το Ακυρωτικό Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αναίρεσης του αιτούντος .
Επιμέλεια: Ιωάννης Κοντούλης/Επιστημονικός Συνεργάτης e-Θέμις
