Στο τέλος της επόμενης εβδομάδας θα είναι έτοιμο το σχέδιο νόμου το οποίο, εκτός από τις φορολογικές ελαφρύνσεις, θα προβλέπει και κίνητρα μεταφοράς της φορολογικής κατοικίας στην Ελλάδα για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό. Ουσιαστικά η διάταξη στοχεύει σε επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα με πολύ μεγάλους λογαριασμούς και ως κίνητρο για να τους εντάξει στο ελληνικό φορολογικό σύστημα θα είναι η ευνοϊκή φορολογική μεταχείρισή τους.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών εξετάζουν διάφορα μοντέλα που εφαρμόζονται στη Μάλτα, στην Κύπρο και στην Πορτογαλία προκειμένου να συνθέσουν την ελληνική πρόταση που θα παρουσιασθεί και στους θεσμούς, μαζί με τα υπόλοιπα μέτρα που ανακοινώθηκαν από τον πρωθυπουργό από το βήμα της ΔΕΘ. Με στόχο λοιπόν την αύξηση των δημοσίων εσόδων αλλά και την τοποθέτηση κεφαλαίων μέσω επενδύσεων καταρτίζεται η σχετική διάταξη.
Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, το παγκόσμιο εισόδημα των φορολογουμένων φορολογείται στη χώρα όπου βρίσκεται η «έδρα τους». Συνήθως απαιτείται διαμονή 183 ημερών για να μπορέσει κάποιος να θεωρείται φορολογικός κάτοικος μιας χώρας. Στις σκέψεις της κυβέρνησης είναι να πάρει κάτι από τα μοντέλα της Μάλτας, της Κύπρου και της Πορταγαλίας.
Για παράδειγμα, εφόσον κάποιος μεταφέρει τη φορολογική του κατοικία στη Μάλτα φορολογείται με σταθερό συντελεστή 15%, με ελάχιστο φόρο 15.000 ευρώ ετησίως. Παραπλήσιο είναι και το πορτογαλικό μοντέλο, το οποίο προβλέπει σταθερό συντελεστή 20%. Αντίθετα, στην Κύπρο, με την τελευταία τροποποίηση της νομοθεσίας, άτομο το οποίο διαμένει για τουλάχιστον 60 ημέρες μπορεί να γίνει φορολογικός κάτοικος. Τα φορολογικά πλεονεκτήματα που έχει είναι:
– Φορολογική απαλλαγή από μερίσματα και τόκους.
– Φορολογική απαλλαγή από τα κέρδη που προκύπτουν από πωλήσεις μετοχών.
– Φόρος 5% από εισοδήματα εξωτερικού, ενώ δεν εφαρμόζεται οποιοσδήποτε φόρος κληρονομιάς ή πλούτου.
– Μειωμένοι κατά 50% φορολογικοί συντελεστές σε σχέση με ισχύοντες για εργαζομένους στην Κύπρο.
Ολα τα παραπάνω προνόμια αφορούν τους μη κατοίκους οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να μεταφέρουν τη φορολογική τους κατοικία σε μια νέα χώρα από αυτή στην οποία φορολογούνταν μέχρι πρότινος.
