ΜονΕφΠατρών 153/2019
Ανακοπή για την ακύρωση διαταγής πληρωμής – Σύμβαση στεγαστικού δανείου – Εγγυητής -.
Απόρριψη ανακοπής για την ακύρωση διαταγής πληρωμής που εκδόθηκε κατά εγγυητή σε σύμβαση στεγαστικού δανείου. Δεν αποδείχθηκε ότι η πάθηση που επικαλείται ο ανακόπτων του στερεί κατά τρόπο διαρκή και μόνιμο τη δυνατότητα αντίληψης των πραττομένων, ούτε ότι αυτό συνέβη κατά το χρόνο υπογραφής των επίμαχων συμβάσεων, ούτε ότι αυτός έκανε υπερβολική χρήση αλκοόλ σε βαθμό που επηρέαζε τη συνείδηση των πραττομένων, ούτε ότι βρισκόταν σε κατάσταση μέθης κατά την ώρα υπογραφής των επίδικων συμβάσεων. Επίσης αποδείχθηκε ότι γνώριζε και αποδέχθηκε τους όρους που του επιβλήθηκαν κατά την κατάρτιση της συμβάσεως εγγυήσεως και ως εκ τούτου αυτοί δεν τυγχάνουν άκυροι ως καταχρηστικοί.
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
Αριθμός 153/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή, Ηλία Σταυρόπουλο, Εφέτη, τον οποίο όρισε η Πρόεδρος Εφετών και τη Γραμματέα Αφροδίτη Γεωργίου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 7.2.2019 για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του εκκαλούντος : ., κατοίκου Αρχαίας Ολυμπίας, τον οποίο εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος Γεώργιος Τσουκαλάς.
Της εφεσίβλητης : Ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία ALPHA BANK Α.Ε. ʼλφα Τράπεζα Α.Ε., με έδρα την Αθήνα, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, την οποία εκπροσώπησε με δήλωση ο πληρεξούσιος δικηγόρος Αναστάσιος Σπηλιόπουλος.
Ο ανακόπτων ζήτησε να γίνει δεκτή η από 17.2.2014 ανακοπή του και οι από 11.12.2014 πρόσθετοι λόγοι αυτής κατά της με αρ. 434/2013 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηλείας, που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηλείας.
Το Δικαστήριο εκδίκασε την ανακοπή και τους πρόσθετους αυτής λόγους και με την με αρ. 225/2015 απόφαση του απέρριψε αυτούς.
Την οριστική αυτή απόφαση προσέβαλε ο ανακόπτων με την με αρ. κατ. 60/2016 έφεση του προς το Δικαστήριο τούτο.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι αναφέρθηκαν στις προτάσεις που κατέθεσαν και ζήτησαν να γίνουν δεκτές.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση κατά της υπ’ αριθ. 225/2015 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηλείας ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, αφού τούτο δεν αμφισβητείται από την εφεσίβλητη ούτε και προκύπτει το αντίθετο από τα έγγραφα της δικογραφίας. Είναι, συνεπώς τυπικά δεκτή και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσία, μετά την καταβολή του σχετικού παραβόλου της έφεσης.
Με την υπό κρίση έφεση του ο εκκαλών, ζητεί την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, που απέρριψε την ανακοπή του και τους πρόσθετους αυτής λόγους κατά της υπ’ αρ. 434/2013 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηλείας, εκδοθείσας επί τη βάσει συμβάσεως στεγαστικού δανείου, εκ της οποίας ενέχεται ως εγγυητής, επί τω τέλει όπως αυτές γίνουν δεκτές και ακυρωθεί η διαταγή πληρωμής.
Με τους λόγους της ανακοπής του και τους πρόσθετους αυτής λόγους ο ανακόπτων ισχυρίστηκε ότι : Α) Η επίδικη δανειακή σύμβαση και οι πρόσθετες αυτής πράξεις ήταν άκυρες γιατί κατά το χρόνο που υπέγραψε την επίδικη σύμβαση βρισκόταν σε ψυχική και διανοητική διαταραχή καθόσον πάσχει από 15ετίας από συναισθηματική ψύχωση διπολικού τύπου, έχει δε νοσηλευτεί κατ’ επανάληψη, ενώ η μακρόχρονη λήψη φαρμακευτικής αγωγής έχει επιδράσει στην οξύτητα της αντίληψης του, που έχει μειωθεί στο ελάχιστο, παράλληλα έκανε και χρήση αλκοόλ, όλα δε τα ανωτέρω περιόριζαν αποφασιστικά τη λειτουργία της βούλησης του, με αποτέλεσμα να μην έχει συνείδηση των πράξεων του. Β) Την ως άνω περιορισμένη λειτουργία της βούλησης του, λόγω της ψυχικής και διανοητικής διαταραχής και της χρήσης αλκοόλ, που ήταν άμεσα εμφανής, εκμεταλλεύτηκε καταχρηστικά η καθ’ ης προκειμένου να καταστήσει τον ανακόπτοντα εγγυητή, δίχως αυτός να αντιληφθεί τις συνέπειες της πράξης του και Γ) Οι περιεχόμενοι στις παραγράφους 4-17 της δανειακής σύμβασης όροι είναι Γενικοί Όροι Συναλλαγών και είναι καταχρηστικοί, αφού αυτοί δεν ήταν αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης και συμφωνίας των διαδίκων μερών αλλά προδιατυπωμένοι από την καθ’ ης και στους οποίους αναγκάστηκε να συμφωνήσει ο ανακόπτων υπογράφοντας αυτούς.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρα που εξετάστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, όλων των εγγράφων που προσκομίζονται παραδεκτώς μετ’ επικλήσεως από τους διαδίκους, συνεκτιμωμένων και των μετ’ επικλήσεως προσκομιζομένων υπ’ αρ. ./2014 και ./2014 ενόρκων βεβαιώσεων ενώπιον του Ειρηνοδίκη Ολυμπίων και της συμβ/φου Ολυμπίων ., αντίστοιχα, κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης κλήτευσης της αντίδικης πλευράς, αποδεικνύονται τα ακόλουθα : Δυνάμει της υπ’ αρ. ./2013 διαταγής πληρωμής του Δικαστή αυτού του Δικαστηρίου, που εκδόθηκε με αίτηση της καθ’ ης και ήδη εφεσίβλητης ο ανακόπτων και ήδη εκκαλών διατάχθηκε να καταβόλει στην πρώτη το ποσό των 34.585,01 € πλέον τόκων και εξόδων, νομιμοτόκως από την 31.10.2012. Η διαταγή πληρωμής αυτή εκδόθηκε με βάση το χρεωστικό υπόλοιπο λογαριασμού της υπ’ αρ. ./15.11.2001 σύμβασης στεγαστικού δανείου, όπως αυτή υπεγράφη εκ νέου στις 28.3.2006 με αριθμό σύμβασης ., καθώς και τις από 15.11.2001, 2.12.2002, 28.3.2006 και 21.9. 2010 πρόσθετες πράξεις στην ως άνω σύμβαση, που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος και ενιαίο όλο μετ’ αυτής, και καταρτίστηκαν μεταξύ της καθ’ ης ως δανείστριας και του . ως πρωτοφειλέτη, αλλά και της . και του ανακόπτοντος ως εγγυητών, ενεχομένων εις ολόκληρον με τον πρωτοφειλέτη, την ευθύνη για την πλήρη, εμπρόθεσμη και ολοκληρωτική εξόφληση παντός χρεωστικού υπολοίπου του δανείου από κεφάλαιο, τόκους, τυχόν προμήθειες, τέλη και επιβαρύνσεις και κάθε σχετική δαπάνη και γενικά την εκπλήρωση από τον οφειλέτη όλων των υποχρεώσεων που απορρέουν από την ως άνω σύμβαση στεγαστικού δανείου, με την οποία χορηγήθηκε στον πρωτοφειλέτη το ποσό των€ 52.824,65. Ο ανακόπτων με την ως άνω ιδιότητα του υπέγραψε σε κάθε μία σελίδα της σύμβασης και των πρόσθετων αυτής πράξεων. Προέκυψε, επίσης ότι ο ανακόπτων κατ’ επανάληψη έχει συμβληθεί ως εγγυητής σε δανειακές συμβάσεις του ίδιου ως άνω πρωτοφειλέτη. Έτσι στις 3.10.2005 υπέγραψε ως εγγυητής στην υπ’ αριθ. . σύμβαση στεγαστικού δανείου και τη πρόσθετη πράξη αυτής με την οποία ελήφθη νέο δάνειο από τον ίδιο ως άνω πρωτοφειλέτη ύψους€ 80.000, ενώ στις 13.3.2007 υπέγραψε ξανά ως εγγυητής την υπ’ αριθ. . σύμβαση στεγαστικού δανείου υπέρ του ίδιου ως άνω πρωτοφειλέτη ύψους € 30.000. Ο ανακόπτων συμμετέχει σε οικογενειακή επιχείρηση (Αφοί Γ. ο.ε.) στην Αρχαία Ολυμπία, ως εταίρος, με αντικείμενο την πώληση κοσμημάτων, όπου και εργάζεται συναλλασσόμενος με το κοινό, ενώ έχει ενεργήσει και άλλες συναλλαγές με τραπεζικά ιδρύματα, καθόσον, είχε λάβει και στο παρελθόν έτερο δάνειο για τις ανάγκες της επιχείρησης του. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο ανακόπτων ήδη από την 20.4.1999 έως την 30.4.1999 νοσηλεύθηκε στη νευρολογική και ψυχιατρική κλινική … καθόσον έπασχε από κατάθλιψη. Κατά το έτος 2006, και δη κατά το χρονικό διάστημα από 8.5.2006 έως 10.5.2006 νοσηλεύθηκε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Τριπόλεως οπότε διαγνώσθηκε ότι πάσχει από διπολική διαταραχή, ενώ και στις 12.2.2009 διαπιστώθηκε ότι έπασχε από συναισθηματικές διαταραχές και δη από μανιοκατάθλιψη με παράλληλη κατάχρηση αλκοόλ, και για το λόγο αυτό νοσηλεύθηκε εκ νέου στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Τριπόλεως για ιατρική παρακολούθηση και λήψη φαρμακευτικής αγωγής μέχρι την 18.3.2009, ενώ από τις 27.1.2012 έως τις 9.5.2012 νοσηλεύθηκε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής με τη διάγνωση της διπολικής συναισθηματικής διαταραχής. Ωστόσο, από τα προαναφερόμενα περιστατικά που έλαβαν χώρα σε χρονικά διαστήματα, που δεν συμπίπτουν με το χρόνο υπογραφής μιας εκάστης των επίδικων συμβάσεων, ουδόλως αποδείχθηκε ότι κατά τη στιγμή της υπογραφής τους ο ανακόπτων τελούσε υπό την επίδραση της ανωτέρω ασθένειας αλλά ούτε αποδείχθηκε ότι αυτή ήταν μόνιμη και συνεχιζόμενη, καλύπτουσα ολόκληρο το χρονικό διάστημα των ετών 2001 έως 2010. Η πάθηση του δεν του στερεί κατά τρόπο διαρκή και μόνιμο τη δυνατότητα αντίληψης των πραττομένων και σίγουρα αυτό (δηλαδή η μη αντίληψη των πραττομένων) δεν συνέβαινε κατά το χρόνο υπογραφής των ως άνω συμβάσεων. Η εν λόγω πάθηση του αντιμετωπίζεται με τη λήψη κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής, την οποία και λαμβάνει. Καθ ο χρόνο δεν νοσηλευόταν, συναλλασσόταν κανονικά, στην ατομική, κοινωνική, οικογενειακή του ζωή, όπως και με τα τραπεζικά ιδρύματα. Μπορούσε να διαχειρίζεται την περιουσία του και τις τρέχουσες οικονομικές του συναλλαγές. Ενισχυτικό αυτού του συμπεράσματος είναι και το ότι ο ανακόπτων ουδέποτε τέθηκε σε δικαστική συμπαράσταση, ενώ αν πράγματι ήταν σε μόνιμη κατάσταση μη αντίληψης των πραττομένων λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής εξαιτίας της ως άνω πάθησης του, θα είχε τεθεί σε δικαστική συμπαράσταση από τους οικείους του μετά βεβαιότητας. Επιπλέον δεν προέκυψε ότι ο ανακόπτων έκανε υπερβολική χρήση αλκοόλ σε τέτοιο βαθμό που επηρέαζε τη συνείδηση των πραττομένων, ούτε ότι βρισκόταν σε κατάσταση μέθης κατά την ώρα υπογραφής των ως άνω επίδικων συμβάσεων. Συνεπώς με βάση τα ανωτέρω δεν αποδείχθηκε ότι ο ανακόπτων κατά το επίμαχο χρόνο υπογραφής των ως άνω συμβάσεων είχε περιορισμένη λειτουργία της βούλησης του, λόγω ψυχικής και διανοητικής διαταραχής και της χρήσης αλκοόλ και ότι δεν είχε επίγνωση του ακριβούς περιεχομένου της ουσίας της επιχειρούμενης δικαιοπραξίας και κατ’ επέκταση δεν είχε την ικανότητα για διαμόρφωση ελεύθερης βούλησης για το λόγο δε αυτό ο υπό στ. Α λόγος ανακοπής τυγχάνει απορριπτέος ως ουσιαστικά αβάσιμος. Τα ίδια δεχόμενο το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων. Περαιτέρω σχετικά με τον υπό στ. Β πρόσθετο λόγο ανακοπής αυτός ήταν μη νόμιμος αφού αληθή υποτιθέμενα τα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν αυτόν, ήτοι της περιορισμένης λειτουργίας της βούλησης του ανακόπτοντος, λόγω της ψυχικής και διανοητικής διαταραχής και της χρήσης αλκοόλ, δεν υφίστατο έγκυρη σύμβαση και υπαρκτό δικαίωμα της καθ’ ης αντισυμβαλλόμενης τράπεζας απορρέοντος απ’ αυτήν, ώστε να μη συντρέχει περίπτωση κατάχρησης δικαιώματος, αφού η καταχρηστική άσκηση αναφέρεται πάντοτε σε υπαρκτό δικαίωμα. Σχετικά δε με τον υπό στοιχ. Γ πρόσθετο λόγο ανακοπής, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα προέκυψε ότι οι υπάλληλοι της καθ’ ης τράπεζας εξήγησαν στον ανακόπτοντα πλήρως τους όρους που περιλαμβάνονται στην παράγραφο 4-17 της επίδικης σύμβασης και εκείνος συμφώνησε σ’ αυτούς και υπέγραψε. ʼλλωστε ήταν σ’ αυτόν γνωστή η τραπεζική πρακτική, κατά την χορήγηση δανείων των Τραπεζών και για τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την εξασφάλιση των τραπεζών δια μέσου παροχής εγγυήσεων προς αυτών από τους εγγυητές που συμβάλλονται κατά την χορήγηση των δανείων, από τις ως άνω αναφερόμενες προηγούμενες δανειακές συμβάσεις που είχε υπογράψει ως εγγυητής. Έτσι και στην επίδικη σύμβαση του επεξηγήθηκαν οι όροι της εγγυήσεως και τους γνώριζε εκ προοιμίου ότι θα του ετίθεντο κατά την κατάρτιση της συμβάσεως εγγυήσεως ως αποτελούντες αναπόσπαστο και αναγκαίο μέρος της τραπεζικής πρακτικής. Συνεπώς οι όροι που του επιβλήθηκαν, κατά την κατάρτιση της συμβάσεως εγγυήσεως τους γνώριζε και τους αποδέχθηκε και, επομένως δεν τυγχάνουν αυτοί καταχρηστικοί και άκυροι. Επομένως ο σχετικός λόγος ανακοπής έπρεπε να απορριφθεί ως αβάσιμος κατ’ ουσίαν. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο απέρριψε και του δύο λόγους (Β και Γ) ως απαράδεκτους λόγω αοριστίας. Σύμφωνα όμως με τα ανωτέρω έπρεπε να απορριφθούν ο υπό στ. Β ως νόμω αβάσιμος και ο υπό στ. Γ ως ουσία αβάσιμος. Επειδή όμως το Δικαστήριο δεν μπορεί να καταστήσει τη θέση του εκκαλούντος χειρότερη, γι’ αυτό και δεν θα εξαφανίσει την εκκαλουμένη και δεν θα απορρίψει τους σχετικούς λόγους με την ως άνω αιτιολογία, αφού αυτό θα ήταν προς βλάβη του. Μετά ταύτα πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση έφεση, ως προς όλους τους λόγους της και να καταδικαστεί ο εκκαλών στη δικαστική δαπάνη της καθ’ ης αυτού του βαθμού δικαιοδοσίας ενώ πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης στο δημόσιο ταμείο.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την έφεση.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης στο δημόσιο ταμείο.
Επιβάλλει τη δικαστική δαπάνη της καθ’ ης αυτού του βαθμού δικαιοδοσίας σε βάρος του εκκαλούντος.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια στο ακροατήριο του συνεδρίαση, στην Πάτρα, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους στις 18 Μαρτίου 2019.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomologia/monefpatr153_2019.htm
