Το ποσό των 350.000 ευρώ επιδίκασε το Διοικητικό Εφετείο Ιωαννίνων ως αποζημίωση στους γονείς της Λίας Τρικαλιώτη, ο θάνατος της οποίας είχε χαρακτηριστεί το 1997 ως αυτοκτονία, αλλά αποδείχτηκε πως επρόκειτο για δολοφονία με καθυστέρηση 22 ετών!
Η 27χρονη κοπέλα είχε βρεθεί νεκρή στην Κέρκυρα το Νοέμβριο του 1997. Η νεαρή καθηγήτρια μουσικής είχε εξαφανιστεί από το σπίτι της και τρεις ημέρες μετά βρήκαν το πτώμα της σε μία απότομη χαράδρα στη βόρεια Κέρκυρα, κάτω από το φρούριο του Αγγελόκαστρου.
Οι αστυνομικές αρχές και ο ιατροδικαστής που είχαν εξετάσει το πτώμα της άτυχης νέας, είχαν αποφανθεί πως η πιθανότερη αιτία θανάτου ήταν η αυτοκτονία, πέφτοντας από ύψος 250 μέτρων.
Όμως οι γονείς της υποστήριζαν πως η κόρη τους είχε δολοφονηθεί και στη συνέχεια οι δράστες είχαν τοποθετήσει το άψυχο σώμα της στο σημείο που βρέθηκε, ώστε να φανεί ως αυτοκτονία.
Για να λάμψει η αλήθεια οι γονείς της 27χρονης προσέφυγαν κατά του Ελληνικού Δημοσίου στα Διοικητικά Δικαστήρια, θεωρώντας ότι η Αστυνομία δεν προέβη στις αρμόζουσες ανακριτικές διαδικασίες που όφειλε να προβεί, για την διαπίστωση των αιτιών θανάτου της κόρης τους.
Κυριότερο επιχείρημά τους ήταν ότι το πτώμα της Λίας δεν έφερε σοβαρές εκδορές και κακώσεις, όπως ήταν φυσικό αν έπεφτε από το ύψος των 250 μέτρων σε μια κακοτράχαλη πλαγιά, όπως η έρευνα τότε των αρμόδιων αρχών υπεδείκνυε.
Το 1999, δύο χρόνια μετά τον θάνατό της, με τη σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα της Κέρκυρας, έγινε εκταφή του πτώματος της κοπέλας για να εξεταστεί από τους ιατροδικαστές κ.κ. Νόνα και Καρακούκη.
Παράλληλα έγινε αυτοψία στον χώρο του Αγγελοκάστρου, παρουσία αστυνομικών αρχών. Μάλιστα συνεργάτες των δύο ιατροδικαστών έριξαν από το σημείο που πιθανολογείται ότι έπεσε η Λία Τρικαλιώτη ένα κέρινο ομοίωμα, για να διαπιστώσουν ότι η άτυχη κοπέλα δεν έπεσε από το σημείο από το οποίο οι αστυνομικές αρχές είχαν συμπεράνει ότι έπεσε στο κενό από 250 μέτρα ύψος.
Έτσι η οικογένεια της Λίας Τρικαλιώτη, δικαιώθηκε 22 χρόνια μετά τη δολοφονία της κόρης τους, με το Διοικητικό Εφετείο Ιωαννίνων να τους επιδικάζει το ποσό των 350.000 ευρώ σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου.
