ΔΠΑ 5716/2018, 2ο Τμήμα
Από τις διατάξεις του άρθρου 61 του ν. 3863/2010, όπως αυτό ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, μετά την αντικατάσταση των παραγράφων 2 και 3 με το άρθρο 43 του ν. 3996/2011, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 3 και 15 του από 20.11/4.12.1940 β.δ., 11 παρ. 11 του α.ν. 2326/1940, και 6 του π.δ. 258/1983, συνάγεται, μεταξύ άλλων, ότι δεν απονέμεται σύνταξη λόγω γήρατος σε ασφαλισμένο του Τομέα Σύνταξης Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων του Ε.Τ.Α.Α. (καθολικού διαδόχου, από την 1η.10.2008, του κλάδου κύριας σύνταξης του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε.) ο οποίος δεν έχει εξοφλήσει οφειλή του προς το εν λόγω Ταμείο που προέρχεται από ασφαλιστικές εισφορές και υπερβαίνει το ποσό των τριάντα μηνιαίων συντάξεων κατώτατων ορίων λόγω γήρατος ή, σε κάθε περίπτωση, το ποσό των 15.000 ευρώ.
Κατά την έννοια των ίδιων διατάξεων, ερμηνευομένων υπό το φως του άρθρου 22 παρ. 5 του Συντάγματος και της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας, ο ως άνω κανόνας δεν τυγχάνει εφαρμογής στην περίπτωση ασφαλισμένου του πιο πάνω Ταμείου ο οποίος οφείλει ασφαλιστικές εισφορές, το ποσό των οποίων υπερβαίνει κάποιο από τα ανωτέρω χρηματικά όρια και αιτείται την απονομή συντάξεως λόγω γήρατος, εφόσον αυτός, σωρευτικώς, έχει ήδη θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, κατέβαλλε ανελλιπώς το σύνολο των οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών μέχρι την ημερομηνία θεμελιώσεως του εν λόγω δικαιώματος και κατά τον χρόνο που έλαβε γνώση από το Ταμείο της, γεννηθείσας μετά την θεμελίωση του συνταξιοδοτικού του δικαιώματος, οφειλής του από ασφαλιστικές εισφορές τελούσε αποδεδειγμένα σε οικονομική αδυναμία εξόφλησής της.
Στην τελευταία περίπτωση, ο πιο πάνω ασφαλιστικός οργανισμός οφείλει να απονείμει στον ασφαλισμένο σύνταξη λόγω γήρατος, υπολογιζόμενη με βάση τον χρόνο ασφάλισης για τον οποίο έχουν καταβληθεί οι οφειλόμενες ασφαλιστικές εισφορές και με χρονικό σημείο έναρξης καταβολής τον χρόνο που ορίζεται στο ως άνω άρθρο 15 του από 20.11/4.12.1940 β.δ.· από το χρονικό αυτό σημείο, εξάλλου, άρχεται η συμψηφιστική απόσβεση του συνόλου της οφειλής, αρχικώς μέσω του συμψηφισμού ολόκληρου του ποσού της απονεμηθείσας μηνιαίας σύνταξης με το ποσό της, προερχόμενης από ασφαλιστικές εισφορές, οφειλής του ασφαλισμένου που υπερβαίνει τις 15.000 ευρώ, ή, άλλως, τις τριάντα μηνιαίες συντάξεις κατώτατων ορίων λόγω γήρατος και μέχρι την εξόφληση του ποσού αυτού, εν συνεχεία, δε, μέσω της παρακράτησης του υπολειπόμενου ποσού της οφειλής από το ποσό της σύνταξης σε ίσες μηνιαίες δόσεις, που δεν μπορεί να είναι περισσότερες από σαράντα, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 61 παρ. 3 του ν. 3863/2010.
Η ερμηνεία αυτή στοιχεί αφενός μεν προς την νομολογιακή παραδοχή ότι η αίτηση συνταξιοδοτήσεως δεν επιδρά στην θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, ήτοι δεν αποτελεί προϋπόθεση για την κτήση του δικαιώματος αυτού, αλλά όρο για την άσκησή του (ΣτΕ 420/2016), αφετέρου δε προς την συνταγματικώς επιβαλλόμενη αρχή της μη καταβολής ασφαλιστικής παροχής χωρίς την αντίστοιχη καταβολή της νόμιμης ασφαλιστικής εισφοράς (ΣτΕ 3014/2010 7μ.).
Πηγή: Taxheaven © Δείτε περισσότερα https://www.taxheaven.gr/news/news/view/id/45901
