Απόφαση του Αρείου Πάγου περί παύσης της ποινικής δίωξης για σωματικές βλάβες εξ αμελείας με βάση τον νέο Ποινικό Κώδικα
Με την υπ’ αριθμ. 1402/2019 απόφασή του ο Άρειος Πάγος (Τμήμα ΣΤ Ποινικό) έκρινε ότι η αξιόποινη πράξη της σωματικής βλάβης από αμέλεια, η οποία τελέσθηκε το 2011, εμπίπτει, μετά την ισχύουσα επιεικέστερη ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 314 παρ.1 εδ.α’ του νέου Ποινικού Κώδικα, στο εννοιολογικό πεδίο του άρθρου 8 Ν 4411/2016 περί παραγραφής και παύσης ποινικής δίωξης.
Η απόφαση εμφανίζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς το ανώτατο δικαστήριο της χώρας δέχεται ότι πράξεις, οι οποίες με βάση τον νέο ποινικό κώδικα (Ν. 4619/2019) τιμωρούνται πλέον με ποινή φυλάκισης έως δύο έτη, εμπίπτουν στις διάταξη του άρθρου 8 του Ν. 4411/2016, εφόσον τελέστηκαν έως 31 Μαρτίου 2016.
Διαβάστε επίσης: Παύση της ποινικής δίωξης για σωματικές βλάβες εξ αμελείας υπό τον νέο Ποινικό Κώδικα
Απόσπασμα της απόφασης
Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 314 παρ. 1 του ισχύοντα από 1η Ιουλίου 2019 [Ν.4619/2019] νέου Ποινικού Κώδικα [άρθρο 460 αυτού], όποιος από αμέλεια προκαλεί σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας άλλου, τιμωρείται με παροχή κοινωφελούς εργασίας ή χρηματική ποινή ή φυλάκιση έως δύο έτη.
Η ισχύουσα αυτή διάταξη είναι επιεικέστερη της αντίστοιχης προϊσχύσασας αφού το ανώτατο όριο της προβλεπόμενης σ’ αυτή στερητικής της ελευθερίας ποινής ήταν τρία έτη.
Περαιτέρω, κατά τις διατάξεις των άρθρων 2 § 1 ΠΚ και 511 εδάφιο τελευταίο ,ο Άρειος Πάγος αυτεπαγγέλτως εφαρμόζει τον επιεικέστερο νόμο που ισχύει μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης.
Στην προκειμένη περίπτωση από την παραδεκτή επισκόπηση του φακέλου της δικογραφίας, προκύπτει ότι ο αναιρεσείων με την προσβαλλόμενη, με αριθμό 544/2019 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου, που δεν έχει καταστεί αμετάκλητη, αφού εκκρεμεί στο παρόν δικαστήριο του Αρείου Πάγου η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης κατ’ αυτής, καταδικάστηκε για την αξιόποινη πράξη της σωματικής βλάβης από αμέλεια σε ποινή φυλάκισης δεκαοκτώ (18)μηνών, η εκτέλεση της οποίας ανεστάλη για μία τριετία.
Η ως άνω όμως πράξη, ως τελεσθείσα στις 21 και 22 Ιουλίου 2011, εμπίπτει, μετά την κατά τα ως άνω, ισχύουσα επιεικέστερη ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 314 παρ.1 εδ.α’ ΠΚ, στο εννοιολογικό πεδίο του άρθρου 8 Ν. 4411/2016.
Συνεπώς, αφού εμφανίστηκε ο αναιρεσείων και η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε παραδεκτά και εμπρόθεσμα, πρέπει κατ’εφαρμογή των παραπάνω διατάξεων, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και εφόσον δεν συντρέχει νόμιμη περίπτωση παραπομπής της υπόθεσης, πρέπει να παύσει υπό όρο, κατά τη πρόβλεψη του άρθρου 8 Ν 4411/2016, η κατά του αναιρεσείοντα ασκηθείσα ποινική δίωξη για το πλημμέλημα της σωματικής βλάβης από αμέλεια.
Δείτε αναλυτικά την απόφαση στο areiospagos.gr
