Με γνώμονα το κράτος δικαίου που επιτάσσει να μην εγκαταλειφθεί ο πολίτης σε μία χωρίς διέξοδο και προοπτική κατάσταση, το Ειρηνοδικείο της Αθήνας, πέταξε… σωσίβιο σωτηρίας σε υπερχρεωμένο δανειολήπτη, ο οποίος βρισκόταν σε μόνιμη αδυναμία πληρωμών, απαγορεύοντας τη ρευστοποίηση της κύριας κατοικίας του, γλιτώνοντας έτσι από τα… νύχια της τράπεζας τα μοναδικά περιουσιακά του στοιχεία σπίτι και αυτοκίνητο.
Σύμφωνα με την απόφαση η δικαστής, εντάσσοντας τον οφειλέτη στις διατάξεις του επονομαζόμενου ως “νόμου Κατσέλη”, όρισε για μια τριετία μηδενικές καταβολές και στη συνέχεια τη μηναία καταβολή,ποσού 135, 09 ευρώ για 240 μήνες, για την αποπληρωμή της εναπομείνασας οφειλής.
Με ένα σπουδαίο σκεπτικό η ειρηνοδίκης Αικατερίνη Λούκου, έσκυψε πάνω από τον 35χρονο αιτούντα και την οικογένεια του, χορηγώντας του μια δεύτερη ευκαιρία για την επάνοδο του στην οικονομική και κοινωνική ζωή!
Η Ειρηνοδίκης τεκμηριώνοντας την απόφαση της και λαμβάνοντας υπόψη τους κανόνες λογικής και ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά και τα διδάγματα της κοινής πείρας, διέκρινε ότι ο 35χρονος δανειολήπτης παντρεμένος – έγγαμος και πατέρας ενός ανήλικου αγοριού, εργάζεται ως οδηγός σε νταλίκα, αποκομίζοντας από την εργασία του αυτή μηνιαίως το ποσό των 750,00 ευρώ κατά μέσον όρο, ενώ η σύζυγος του δεν εργάζεται. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι τα μοναδικά περιουσιακά στοιχεία του είναι ένα διαμέρισμα του ισογείου ορόφου πολυκατοικίας έτους κατασκευής 1980, του οποίου έχει την πλήρη κυριότητας του(100%), η δε αντικειμενική του αξία ανέρχεται στο ποσό των 40.527,00 ευρώ και το οποίο αποτελεί το μοναδικό ακίνητο του οφειλέτη το δε Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο του, μάρκας B.M.W., είναι 20ετίας και αξίας ανερχομένης σε 3.800 ευρώ. Για το τελευταίο περιουσιακό στοιχείο η απόφαση αναφέρει ότι “δεν είναι επιδεκτικό ρευστοποίησης, κατά τρόπο που να παρέχει την προσδοκία απολήψεως (σ.σ. η είσπραξη ενός μέρους απ’ το οφειλόμενο ποσό αναλόγου ανταλλάγματος), λόγω της παλαιότητας του και της μηδαμινής του αξίας, σε συνδυασμό με το μειωμένο αγοραστικό ενδιαφέρον εξαιτίας της σοβαρής οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα μας, που έχει ως αποτέλεσμα την δραματική συρρίκνωση των εισοδημάτων των πολιτών της, ήτοι δεν αξίζει να εκποιηθεί για τον παραπάνω σκοπό, καθόσον, λαμβανομένων υπόψη των διδαγμάτων της κοινής πείρας, δεν υπολογίζεται πως θα μπορέσει να επιτευχθεί τίμημα, που θα επιφέρει κάποια έστω και στοιχειωδώς σοβαρή βελτίωση της θέσης του πιστωτή του αιτούντος”.
Ειδικότερα, ο 35χρονος είχε ληξιπρόθεσμα, χρέη προς την Τράπεζα, οφειλές, που ανέρχονται, στο ποσό των 52.181,43 ευρώ, από στεγαστικό δάνειο, και για ένα καταναλωτικό δάνειο για το οποίο είχε προσημειωθεί η κύρια κατοικία του.
Συνδυασμός πραγμάτων
Μάλιστα η δικαστής αναφερόμενη στην δυσμενή οικονομική του κατάσταση, του 35χρονου, η οποία είχε φθίνουσα πορεία και εξαιτίας της ανεργίας της συζύγου του από το έτος 2011, “σε συνδυασμό και με την σοβαρή οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα μας και το υψηλό κόστος ζωής που επιβαρύνει τις ανάγκες διαβίωσης του, ιδίως μετά την γέννηση του τέκνου του, οικονομικά προβλήματα που ανατρέπουν οικονομικούς και οικογενειακούς προγραμματισμούς, αδυνατούσε, μετά από καταβολές τεσσάρων ετών, να αντεπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις του, με αποτέλεσμα να περιέλθει, από το έτος 2013, χωρίς δική του υπαιτιότητα σε μόνιμη και διαρκή αδυναμία πληρωμής αυτών”. Το δικαστήριο απέρριψε ως αβάσιμα τα περί δόλιας περιέλευσης του αιτούντος σε κατάσταση γενικής και μόνιμης αδυναμίας πληρωμής που προέβαλε η Τράπεζα.
Αποτροπή περιθωριοποίησης
Σε` ένα βαθιά ανθρώπινο σκεπτικό η δικαστής αναφέρει:`”Στην περίπτωση του Ν. 3869/2010, ο νομοθέτης εκκινεί, από την αφετηριακή βάση της προστασίας του οφειλέτη από τον κίνδυνο της κοινωνικής περιθωριοποιήσεώς του. Σε μακροοικονομικό επίπεδο, η περιθωριοποίηση ενός μεγάλου αριθμού υπερχρεωμένων οφειλετών επάγεται μείωση ή και εκμηδένιση της καταναλωτικής τους δυνάμεως με σημαντικές επιπτώσεις στην εύρυθμη λειτουργία μίας οικονομίας που (πλέον) στηρίζεται σε σημαντικό βαθμό στην κατανάλωση αγαθών. Επομένως, η μέριμνα για τη διευθέτηση του φαινομένου της υπερχρεώσεως επιτάσσεται τόσο για λόγους δημοσίου συμφέροντος όσο και από την υποχρέωση σεβασμού της αξίας του οφειλέτη ως ανθρώπου. Η τελευταία επιτάσσει τη χορήγηση στον υπερχρεωμένο οφειλέτη μίας δεύτερης ευκαιρίας για την επάνοδο του στην οικονομική και κοινωνική ζωή, ήτοι, στα πλαίσια του γενικότερου πνεύματος του Ν. 3869/2010, ο οποίος παρέχει τη δυνατότητα της ρύθμισης για το φυσικό πρόσωπο των χρεών του με απαλλαγή από αυτά, η οποία (ρύθμιση) βρίσκει νομιμοποίηση ευθέως στο ίδιο κράτος δικαίου που επιτάσσει να μην εγκαταλειφθεί ο πολίτης σε μία χωρίς διέξοδο και προοπτική κατάσταση, από την οποία, άλλωστε και οι πιστωτές δεν μπορούν να αντλήσουν κανένα κέρδος, απορριπτόμενης, επομένως, ως ουσιαστικά αβάσιμης της ένστασης περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος του αιτούντος”.
Έτσι στο δια ταύτα της απόφασης της υποχρεώνει τον αιτούντα να καταβάλει στην πιστώτρια τράπεζα , το ποσό των 32.421,60 ευρώ σε 240 μηνιαίες δόσεις των 135,09 ευρώ (έκαστη εξ αυτών), για την μερική αποπληρωμή της εκ της υπ’ αριθμ. … συμβάσεως στεγαστικού δανείου, απαίτησης της. Η αποπληρωμή θα ξεκινήσει από τον πρώτο μήνα μετά τη δημοσίευση της παρούσας αποφάσεως και θα γίνεται εντός του πρώτου τριημέρου εκάστου μηνός, εντόκως, χωρίς ανατοκισμό, με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με σταθερό επιτόκιο, που θα ισχύει, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος κατά τον τελευταίο μήνα για τον οποίο θα υφίσταται μέτρηση κατά τον χρόνο της καταβολής, αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
