Αποζημιώσεις περίπου €10.000 καλείται να πληρώσει ιδιοκτήτης αυτοκινήτου στην ασφαλιστική εταιρεία, στην οποία είχε ασφαλισμένο το όχημά του. Αυτό αποφάσισε το Ανώτατο Δικαστήριο, ανατρέποντας πρωτόδικη απόφαση, με την οποία η αγωγή της ασφαλιστικής εταιρείας απορρίφθηκε. Σύμφωνα με τα γεγονότα, τα οποία ήταν παραδεκτά ενώπιον του Δικαστηρίου, το αυτοκίνητο του εναγομένου ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα για το οποίο ευθυνόταν ο αδελφότεκνος του εναγομένου, ο οποίος οδηγούσε το όχημα του θείου του, χωρίς να καλύπτεται από την ασφάλεια. Η ασφαλιστική εταιρεία αποζημίωσε, εξωδικαστικά, τον ιδιοκτήτη του οχήματος το οποίο υπέστη ζημιές και κάλεσε τον πελάτη της να καλύψει το κόστος της αποζημίωσης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως ο ασφαλιζόμενος οδηγός δεν είχε ευθύνη για τις πράξεις του αδελφότεκνού του και απέρριψε την αγωγή. Το Εφετείο είχε διαφορετική άποψη. Κατ’ αρχάς, παρέπεμψε στις πρόνοιες της πρότασης ασφάλισης, σύμφωνα με τις οποίες, «σε περίπτωση που το όχημα οδηγείται από μη εξουσιοδοτημένο οδηγό ή υπό την επήρεια οινοπνεύματος ή φαρμάκων ή ναρκωτικών, είσαστε προσωπικά υπεύθυνος για οποιαδήποτε απαίτηση που θα εγερθεί». Σχολιάζοντας την εν λόγω πρόνοια, το Εφετείο σημείωσε ότι «είναι σαφές ότι ο ασφαλισμένος θα είναι προσωπικά υπεύθυνος για οποιαδήποτε απαίτηση ήθελε εγερθεί στην περίπτωση που το αυτοκίνητό του οδηγηθεί από μη εξουσιοδοτημένο οδηγό είτε με ή χωρίς τη συγκατάθεσή του. Αυτό συνάδει και με τη γενικότερη πολιτική που επιβάλλουν οι ασφαλιστικές εταιρείες να καλύπτουν τις ζημιές ανυποψίαστων τρίτων …».
Αναλύοντας τα δεδομένα της υπόθεσης, το Ανώτατο Δικαστήριο υπέδειξε ότι «το γεγονός και μόνο ότι το όχημα βρέθηκε στην κατοχή ενός μη εξουσιοδοτημένου οδηγού, σημαίνει ότι ο ασφαλισμένος υπέχει προσωπική ευθύνη για τις ζημιές που προκλήθηκαν. Εκ του γεγονότος ότι το όχημα βρέθηκε σε τρίτο άτομο, όχι τυχαίο μάλιστα αλλά στον υιό της αδελφής του, παραβίασε τους όρους του συμβολαίου. Η ασφαλιστική εταιρεία, κατά την ορθή ερμηνευτική άσκηση των όρων του συμβολαίου, δεν απαλλάσσεται της ευθύνης της ως παρέχουσας ασφαλιστική κάλυψη για τις ζημιές τρίτου».
Ανατρέποντας την πρωτόδικη απόφαση, το Εφετείο κατέληξε ότι «η ασφαλιστική εταιρεία, έχοντας προβεί πρώτα σε διακανονισμό της απαίτησης και στη συνέχεια σε πληρωμή του συμφωνηθέντος ποσού μπορούσε να απαιτήσει την πληρωμή του από τον ασφαλιζόμενο πελάτη της στη βάση του όρου στην Πρόταση Ασφάλισης περί προσωπικής του ευθύνης….». Πέρα από την αποζημίωση, ο εναγόμενος καλείται να καταβάλει στην ασφαλιστική εταιρεία τα δικαστικά έξοδα τόσο πρωτόδικα όσο και της έφεσης.
Γιάννης Νεάρχου
