Αδικαιολόγητη δυσμενής διάκριση σε βάρος των ανδρών δικηγόρων (ΜονΔΠρΑθ 15908/2019)
Με την υπ’ αριθμ. 15908/2019 απόφασή του το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών έκανε δεκτή την προσφυγή-αγωγή δικηγόρου κατά του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων και ήδη Ενιαίου Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) αναφορικά με την άρνηση του χορηγηθεί επίδομα βρεφονηπιακού σταθμού.
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, η διάταξη του Κανονισμού Περίθαλψης του Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών, κατά το μέρος που προβλέπει τη χορήγηση του επιδόματος παραμονής ανήλικων τέκνων σε βρεφονηπιακούς σταθμούς μόνον στις ασφαλισμένες γυναίκες δικηγόρους και ασκούμενες δικηγόρους, είναι αντισυνταγματική, ως αντικείμενη στην αρχή της ισότητας των δύο φύλων.
Το δικαστήριο ακύρωσε τη σχετική απόφαση της Διοικούσας Επιτροπής Νομικών του ΕΤΑΑ και ανέπεμψε την υπόθεση στο Ταμείο (ήδη ΕΦΚΑ), προκειμένου το αρμόδιο όργανο να εξετάσει εάν συντρέχουν οι λοιπές νόμιμες προϋποθέσεις για τη χορήγηση του αιτούμενου επιδόματος στον προσφεύγοντα – ενάγοντα.
Απόσπασμα της απόφασης
Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και τις διατάξεις που προαναφέρθηκαν, όπως αυτές ερμηνεύτηκαν, η διάταξη του εδαφίου γ’ του άρθρου 15 του Κανονισμού Περίθαλψης του Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών, κατά το μέρος που προβλέπει τη χορήγηση του επιδόματος παραμονής ανήλικων τέκνων σε βρεφονηπιακούς σταθμούς μόνον στις ασφαλισμένες γυναίκες δικηγόρους και ασκούμενες δικηγόρους, είναι αντισυνταγματική, ως αντικείμενη στην αρχή της ισότητας των δύο φύλων.
Και τούτο διότι εισάγει δυσμενή διάκριση σε βάρος των ανδρών δικηγόρων ασφαλισμένων του Ταμείου, χωρίς η διαφοροποίηση αυτή να εδράζεται σε αντικειμενικούς παράγοντες ή να δικαιολογείται από άλλους αποχρώντες λόγους. Για την αποκατάσταση δε της επιβαλλόμενης ίσης μεταχείρισης των δύο φύλων, η πιο πάνω διάταξη πρέπει να τύχει εφαρμογής και για τους άνδρες δικηγόρους ασφαλισμένους του Ταμείου, χωρίς τούτο να συνιστά ανεπίτρεπτη επέμβαση του Δικαστηρίου στο έργο της νομοθετικής εξουσίας (πρβλ. ΣτΕ 3011/2010, 2435/1997 7μ).
Κατόπιν τούτων, μη νομίμως απορρίφθηκε το αίτημα του προσφεύγοντος – ενάγοντος με την αιτιολογία ότι δεν προβλέπεται η χορήγηση του επίμαχου επιδόματος στους άρρενες ασφαλισμένους και η προσβαλλόμενη πράξη πρέπει να ακυρωθεί, κατά παραδοχή του σχετικού ισχυρισμού της προσφυγής. Δοθέντος, όμως, ότι το Ταμείο απέρριψε το αίτημα του προσφεύγοντος – ενάγοντος, χωρίς να εξετάσει τη συνδρομή των υπόλοιπων προϋποθέσεων για την χορήγηση της παροχής του άρθρου 15 του Κανονισμού Περίθαλψης του Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στη σκέψη και 6, η υπόθεση πρέπει να αναπεμφθεί στο Ταμείο προς περαιτέρω νόμιμη κρίση, ενόψει του ότι το παρόν Δικαστήριο δεν έχει την εξουσία να προβεί το πρώτον στην έρευνα της συνδρομής των λοιπών νόμιμων προϋποθέσεων που δεν εξετάστηκαν (πρβλ. ΣτΕ 2/2006 7μ., 1006/2010, 794/2014).
Εξάλλου, το Δικαστήριο ούτε παρεμπιπτόντως δύναται να εξετάσει τη συνδρομή των λοιπών προϋποθέσεων του νόμου για τη χορήγηση της επίμαχης παροχής, στο πλαίσιο της σωρευθείσας αγωγής, καθόσον, αξιολογώντας πραγματικό διάφορο εκείνου στο οποίο στηρίχθηκε η Διοίκηση, τούτο θα συνιστούσε υποκατάσταση της αιτιολογίας της πράξης των ασφαλιστικών οργάνων (βλ. ΣτΕ 2923/2013, πρβλ. ΣτΕ 3376/2006, 3990/2005, 1503/2003).
Ενόψει δε του ότι το παρόν Δικαστήριο δεν έχει την εξουσία, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά, να αποφανθεί για το περιεχόμενο της διοικητικής πράξης επί του αιτήματος του προσφεύγοντος-ενάγοντος, υποκαθιστώντας τη Διοίκηση στην κρίση αυτή, δεν συντρέχουν οι κατά τα άρθρα 105-106 ΕισΝΑΚ προϋποθέσεις θεμελίωσης της ένδικης αξίωσης του ενάγοντος προς αποζημίωση για την αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας που επικαλείται και, ως εκ τούτου, η σωρευθείσα στο ίδιο δικόγραφο αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμη.
Δείτε αναλυτικά την απόφαση στην ΤΝΠ Ισοκράτης.
