ΑΠ 368/2019 (Α2’πολ.): Παράνομες προμήθειες ύψους 54.900 ευρώ σε τραπεζικό δάνειο με την αιτιολογία “έξοδα φακέλου ή ημερολογιακή χρέωση εξόδων”- Δεν επιτρέπεται η είσπραξη οιασδήποτε προμήθειας στις πάσης φύσεως χορηγήσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων.“Κατά τη διάταξη του άρθρου 806 Α.Κ. “Με τη σύμβαση του δανείου ο ένας από τους συμβαλλομένους μεταβιβάζει στον άλλον κατά κυριότητα χρήματα ή άλλα αντικαταστατά πράγματα, και αυτός έχει υποχρέωση να αποδώσει άλλα πράγματα της ίδιας ποσότητας και ποιότητας”.Εξάλλου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1 της 1969/8-8-1991 ΠΔΤΕ, που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του ν. 1266/1982 (ΦΕΚ 131 Α`/29-8-1991), “απαγορεύεται η είσπραξη προμήθειας στα δάνεια, των οποίων το επιτόκιο ορίζεται ελεύθερα από τα πιστωτικά ιδρύματα”, ενώ κατά το κεφάλαιο ΣΤ εδ.α της 2501/31-10-2001 ΠΔΤΕ, που αντικατέστησε την ανωτέρω ΠΔΤΕ 1969/1991, δεν επιτρέπεται η είσπραξη οιασδήποτε προμήθειας στις πάσης φύσεως χορηγήσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων (ΑΠ 1331/2012).Κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται η είσπραξη ι) προμήθειας, οργάνωσης και διαχείρισης προκειμένου περί κοινοπρακτικών δανείων, ii) προμήθειας αδρανείας επί των μη αναληφθέντων ποσών πιστώσεων, ανεξάρτητα από τη μορφή χορήγησής τους. Στην έννοια των πάσης φύσεως προμηθειών του παρόντος κεφαλαίου δεν εμπίπτουν οι αμοιβές για τις παρεχόμενες τυχόν ειδικές υπηρεσίες, εφάπαξ δαπάνες και τα έξοδα υπέρ τρίτων (π.χ. συμβολαιογραφικά έξοδα εκτίμησης και ελέγχου τίτλων ακινήτου, εγγραφής υποθήκης κλπ).Στην προκείμενη περίπτωση, οι ανακόπτοντες – αναιρεσείοντες με τον όγδοο λόγο της ανακοπής τους ισχυρίστηκαν ότι η καθής – αναιρεσίβλητη τράπεζα τους επιβάρυνε, σύμφωνα με τον 5ο όρο της σύμβασης, με το ποσό των 54.900 ευρώ και με την αιτιολογία “έξοδα φακέλου ή ημερολογιακή χρέωση εξόδων”, πλην όμως στην πραγματικότητα χρεώθηκαν, υπό την ως άνω αιτιολογία, με παράνομες προμήθειες.Με αυτό το περιεχόμενο ο λόγος ανακοπής είναι νόμιμος στηριζόμενος στις πιο πάνω διατάξεις. Το Εφετείο, όμως, απέρριψε τον ανωτέρω λόγο ανακοπής ως μη νόμιμο, διότι υπό τα εκτιθέμενα στην ανακοπή το παραπάνω ποσό “δεν αποτελούσε παράνομες προμήθειες αλλά πραγματικά έξοδα διαχείρισης (φακέλου)”. Ωστόσο οι ανωτέρω αιτιολογίες δεν ανταποκρίνονται στο πραγματικό περιεχόμενο της ανακοπής, η εκτίμηση του περιεχομένου της οποίας, ως διαδικαστικού της δίκης εγγράφου, ελέγχεται από τον Άρειο Πάγο κατά το άρθρο 561 παρ. 2 ΚΠολΔ.Έτσι κρίνοντας το Εφετείο υπέπεσε στις πλημμέλειες του άρθρου 559 αρ.1, αρ.8 εδ. α και αρ.8 εδ. β Κ.Πολ.Δ. και ειδικότερα: α) παραβίασε τις ανωτέρω αναφερόμενες ουσιαστικού δικαίου διατάξεις, δεχόμενο ότι δεν έχουν εφαρμογή στην προκείμενη περίπτωση, β) παρά το νόμο έλαβε υπόψη πράγματα που δεν προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, ήτοι έλαβε υπόψη τον μη περιεχόμενο στην ανακοπή ισχυρισμό ότι οι ανακόπτοντες συνομολογούν ότι το πιο πάνω ποσό των 54.900 ευρώ αφορά πραγματικά έξοδα της αναιρεσίβλητης σχετικά με τη διαχείριση του οικείου φακέλου, και γ) παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, ήτοι δεν έλαβε υπόψη τον πράγματι περιεχόμενο στο συγκεκριμένο λόγο ανακοπής ισχυρισμό ότι το ανωτέρω ποσό αποτελούσε παράνομες προμήθειες. Επομένως, ο τέταρτος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο, κατά τη νοηματική εκτίμηση του περιεχομένου του, οι αναιρεσείοντες προβάλλουν τις ανωτέρω πλημμέλειες, είναι βάσιμος”.Ολόκληρη η απόφαση στο areiospagos.gr
