Σε ανατροπή πρωτόδικης απόφασης με την οποία δόθηκαν αποζημιώσεις βάσει της αγοραίας αξίας ακινήτου στο Στρόβολο, για μέρος ακινήτου το οποίο κάλυπτε ουσιαστικά ρυμοτομία, προχώρησε το Ανώτατο Δικαστήριο. Την έφεση άσκησε η Δημοκρατία που ήταν η απαλλοτριούσα Αρχή. Η απαλλοτρίωση έγινε το 2004. Προηγήθηκε η χορήγηση πολεοδομικής άδειας και άδειας οικοδομής για την ανέγερση πλυντηρίου οχημάτων. Ένας από τους όρους χορήγησης των αδειών ήταν η διάθεση μέρους του ακινήτου για την αναγκαία ρυμοτομία. Πρωτόδικα κρίθηκε ότι ο ιδιοκτήτης του ακινήτου δικαιούνταν αποζημίωσης ύψους €761.400, με τόκο 9% ετησίως. Η αποζημίωση καθορίστηκε στη βάση της αγοραίας αξίας του ακινήτου.
Η θέση της Δημοκρατίας, ήταν ότι έπρεπε να δοθούν μόνο συμβολικές αποζημιώσεις και όχι να αποζημιωθεί η απολλοτριωθείσα γη, η οποία ουσιαστικά αφορούσε ρυμοτομία, στη βάση τιμής που αφορούσε την αγοραία αξία του συνόλου του ακινήτου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, εξετάζοντας την έφεση, ανέλυσε τις πρόνοιες του Συντάγματος που αφορούν το δικαίωμα ιδιοκτησίας, αλλά και τις πρόνοιες της νομοθεσίας περί Οδών και Οικοδομών σύμφωνα με τις οποίες η ρυμοτομία, η οποία προκύπτει κατόπιν αίτησης για άδεια οικοδομής, δεν είναι αποζημιώσιμη, εκτός των περιπτώσεων που διαπιστώνεται ότι ο ιδιοκτήτης του ακινήτου υπέστη βλάβη. Σε τέτοια περίπτωση, η αποζημίωση πρέπει να είναι εύλογη και καθορίζεται λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων της υπόθεσης.
Το βασικό ερώτημα το οποίο καλείτο να απαντήσει το Εφετείο ήταν κατά πόσο «ο ιδιοκτήτης έκτασης που παραχωρήθηκε στη ρυμοτομία στο παρελθόν και ακολούθως απαλλοτριώθηκε, δύναται να μην διεκδικήσει αποζημιώσεις για τη βλάβη δυνάμει του Νόμου περί Οδών και Οικοδομών, αλλά να προσφύγει στο Δικαστήριο, αδιακρίτως του χρόνου και των περιστάσεων, διεκδικώντας αποζημίωση με βάση την αγοραία αξία κατά τον χρόνο μεταγενέστερης απαλλοτρίωσης». Η απάντηση του Εφετείου ήταν ότι «δεν ήταν νοητή η διεκδίκηση αποζημιώσεων με βάση την αγοραία αξία κατά τον χρόνο της μεταγενέστερης απαλλοτρίωσης όπως αξίωσε ο Εφεσίβλητος–αιτητής. Το δικαίωμά του για αποζημίωση εξαντλείτο στην αξίωση για τυχόν βλάβη του εκ της ρυμοτομίας και μόνο, εφόσον βεβαίως ήθελε απαιτηθεί και αποδειχθεί τέτοια βλάβη, κάτι που δεν έλαβε χώραν. Καταληκτικά, η τελική κρίση περί παροχής από το πρωτόδικο Δικαστήριο αποζημίωσης με βάση την αγοραία αξία κατά τον χρόνο της απαλλοτρίωσης, ήταν εσφαλμένη και έκθετη σε απόρριψη».
Υπό αυτά τα δεδομένα, η αδρά αποζημίωση, η οποία δόθηκε πρωτόδικα, ακυρώθηκε.
https://www.philenews.com/koinonia/eidiseis/article/883095/koyrema-apozimiosis-ga-apallotriosi
