Αποφάσεις για ένα ευρύ φάσμα αντικειμένων, όπως διανοητική ιδιοκτησία, προστασία καταναλωτών και προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα
Θεματικό δελτίο στην ελληνική γλώσσα με μία συνολική επισκόπηση της νομολογίας του σχετικά με το ηλεκτρονικό εμπόριο εξέδωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ρύθμιση του ηλεκτρονικού εμπορίου βρίσκεται στο επίκεντρο της οδηγίας (ΕΚ) 2000/31/ΕΚ, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά, η οποία θεσπίζει τους κανόνες σχετικά με τις απαιτήσεις για την εγκατάσταση και πληροφόρηση των φορέων παροχής υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, καθώς και την ευθύνη των μεσαζόντων παροχής υπηρεσιών.
Ωστόσο, το ηλεκτρονικό εμπόριο άπτεται διαφόρων τομέων της οικονομικής ζωής οι οποίοι δεν υπόκεινται στις ρυθμίσεις της εν λόγω οδηγίας, όπως τα τυχηρά παίγνια, τα ζητήματα σχετικά με συμφωνίες ή πρακτικές διεπόμενες από τη νομοθεσία περί συμπράξεων καθώς και τη φορολογία (βλ. άρθρο 1, παράγραφος 5, της οδηγίας για το ηλεκτρονικό εμπόριο, το οποίο ορίζει τον σκοπό και το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω οδηγίας).
Ομοίως, τα δικαιώματα του δημιουργού και τα συγγενικά δικαιώματα, τα δικαιώματα επί εμπορικών σημάτων, η προστασία των καταναλωτών και η προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα εμπίπτουν στον τομέα του ηλεκτρονικού εμπορίου αλλά διέπονται από ένα σύνολο ειδικών οδηγιών και κανονισμών.
Το θεματικό δελτίο παρουσιάζει μια συνολική επισκόπηση της σχετικής νομολογίας.
Για τον σκοπό αυτό, κατατάσσει τις κύριες αποφάσεις που αφορούν αυτό το φάσμα τομέων σε δύο ενότητες, ήτοι, αφενός, στις σχετιζόμενες με τις συμβατικές υποχρεώσεις μεταξύ των μερών, και αφετέρου, στις σχετιζόμενες με τη διαμόρφωση του πλαισίου του ηλεκτρονικού εμπορίου.
Μεταξύ άλλων, η συλλογή περιλαμβάνει πρόσφατες σημαντικές αποφάσεις του ΔΕΕ, όπως:
Απόφαση Schrems
Ο Maximilian Schrems ήταν από το 2008 κάτοχος λογαριασμού στο μέσο κοινωνικής δικτυώσεως Facebook, το οποίο χρησιμοποιούσε για ιδιωτικούς σκοπούς.
Είχε αναπτύξει δημόσια δράση κατά της Facebook Ireland Limited. Επιπλέον, από το 2011, είχε ανοίξει σελίδα στο Facebook την οποία είχε καταχωρίσει και δημιουργήσει ο ίδιος, με σκοπό να ενημερώνει τους χρήστες του διαδικτύου για τη δράση του.
Είχε ιδρύσει μη κερδοσκοπικό σύλλογο για τον σεβασμό του θεμελιώδους δικαιώματος της προστασίας των δεδομένων και την οικονομική υποστήριξη πιλοτικών υποθέσεων. Στο πλαίσιο διαφοράς μεταξύ του M. Schrems και της Facebook Ireland Limited, με αντικείμενο την αναγνώριση προσβολής, την παύση της, την παροχή πληροφοριών και λογιστικών στοιχείων του Facebook, το Oberster Gerichtshof (Ανώτατο Δικαστήριο, Αυστρία) έθεσε το ερώτημα αν το άρθρο 15 του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 έχει την έννοια ότι ένας καταναλωτής παύει να έχει την ιδιότητα αυτή εάν, μετά από μακρόχρονη χρήση ιδιωτικού λογαριασμού στο Facebook, δημοσιεύει βιβλία, δίνει διαλέξεις επ’ αμοιβή ή εκμεταλλεύεται ιστότοπους.
Το αιτούν δικαστήριο έθεσε επίσης το ερώτημα αν το άρθρο 16 του εν λόγω κανονισμού έχει την έννοια ότι ένας καταναλωτής δύναται να προβάλει ως ενάγων, συγχρόνως με τις δικές του απαιτήσεις από σύμβαση καταναλωτή, και παρόμοιες απαιτήσεις άλλων καταναλωτών οι οποίοι έχουν την κατοικία τους είτε στο ίδιο κράτος μέλος είτε σε άλλο κράτος μέλος είτε σε τρίτο κράτος.
Απόφαση Uber France
Η γαλλική εταιρία Uber France, η οποία εκμεταλλευόταν μια υπηρεσία καλούμενη Uber Pop, μέσω της οποίας διευκόλυνε την επαφή μη επαγγελματιών οδηγών που χρησιμοποιούσαν το δικό τους όχημα και ατόμων που επιθυμούσαν να μετακινηθούν εντός πόλεως, μέσω εφαρμογής για έξυπνα τηλέφωνα, διώχθηκε ποινικώς επειδή οργάνωσε την υπηρεσία αυτή. Υποστήριζε ότι η γαλλική νομοθεσία βάσει της οποίας διωκόταν συνιστούσε τεχνικό κανόνα που αφορά υπηρεσία της κοινωνίας της πληροφορίας κατά την έννοια της οδηγίας περί τεχνικών προτύπων και προδιαγραφών . Η
οδηγία αυτή επιβάλλει στα κράτη μέλη να κοινοποιούν στην Επιτροπή κάθε σχέδιο νόμου ή ρυθμίσεως που θέτει τεχνικούς κανόνες σχετικά με τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της κοινωνίας της πληροφορίας. Εν προκειμένω όμως, οι γαλλικές αρχές δεν κοινοποίησαν στην Επιτροπή την επίμαχη ποινική νομοθεσία πριν από την ψήφισή της. Επιληφθέν της υποθέσεως, το tribunal de grande instance de Lille (πλημμελειοδικείο Λίλλης, Γαλλία) ζήτησε από το Δικαστήριο να διευκρινίσει αν οι γαλλικές αρχές ήταν υποχρεωμένες να κοινοποιήσουν προηγουμένως το σχέδιο νόμου στην Επιτροπή.
Δείτε αναλυτικά τη συλλογή νομολογίας του ΔΕΕ
