Καλημέρα και χρόνια καλά σε όλους τους αγωνιζόμενους συνανθρώπους μας, που μοιράζονται το κοινό όραμα της οικοδόμησης ενός Κόσμου με τα χαρακτηριστικά του κατ’ εικόνα Θείου Κοσμήματος της Δημιουργίας… Αρμονία, Μέτρο, Ενότης, Κάλος, Αγαθότης!
Μέρος του Όλου αυτού Κόσμου κι ο Άνθρωπος, καθένας από εμάς, που υπερβαίνοντας την άτονη μηχανικότητα των προηγουμένων βασιλείων, ορυκτού, φυτικού και ζωικού, υψώνεται στα δύο του πόδια, την Καρδιά – Αγάπη και το Νου – Σοφία και “θρώσκει” τα Άνω, “αναθρώντας” , ενδοσκοπώντας κι αναλογιζόμενος “α εώρακεν”, όσα υπέπεσαν δηλαδή στην αντίληψή του, όπως ο πατέρας μας Σωκράτης μας ψιθύρισε από το μακρινό παρελθόν .
Η κάθε στιγμή των ανθρώπων αυτών διανύεται εναγώνια ως μία διαρκής πάλη διαύγασης κι επιβεβαίωσης της αληθούς φύσης τους, καθώς ανακαλύπτουν τη λειτουργία των κοσμικών νόμων και το πώς η απόλυτη Ελευθερία Βούλησης, συνοδεύεται από την απόλυτη Ευθύνη και πνευματική Λογοδοσία!
Η γιορτή της Ελληνικής Παλιγγενεσίας του 1821, υπήρξε μία ακόμη τραγική πράξη των Ελλήνων για να ανακτήσουν τη συνθήκη της Ελευθερίας τους, χωρίς όμως συνείδηση, από τους περισσότερους, των ευθυνών, που η ανώτερη αυτή κατάσταση κομίζει στους εκλεκτούς της.
Η σύγχιση αυτή της συνείδησης, έφερε τα γνωστά αποτελέσματα της ατελούς λευτεριάς, του ανολοκλήρωτου αγώνα, των εμφυλίων διαμαχών, της δίωξης των αγνών αγωνιστών κσι της δολοφονίας του πρώτου Κυβερνήτη, της κατασπατάλησης των πόρων και δυναμικού, της λυσσαλέας σύγκρουσης πλήθους ασυνείδητων μικρών “εγώ”, που είδαν τον αγώνα ως ευκαιρία πλιάτσικου, εξουσίας, δόξας και ατομικών τους ανούσιων σκοπιμοτήτων! Αμέσως δε με τον αγώνα απελευθέρωσης, εκδηλώθηκε κι η σχιζοειδής διάθεση της επανυποδούλωσης, πριν καν ανατείλει η λευτεριά και με όρους χειρότερους, αφού οι κομματισμοί, οι έξωθεν βασιλείες, οι επιτροπείες, οι κηδεμονίες και, πτωχεύσεις, οικονομικές, αλλά πρώτιστα πνευματικές, έφεραν τραγικά τη σφραγίδα της οικειοθελούς παραίτησης από τα πνευματικά “πρωτοτόκια” και της εθελουσίας πλέον, ανεπίγνωστης για πολλούς, ενσυνείδητης για τα λίγα πάντα μέλη των εθελόδουλων ελίτ, σκλαβιάς.
Μία συνθήκη που εξακολουθούμε να βιώνουμε σε μεγάλα πλέον ιστορικά μήκη κύματος έως και σήμερα, με νέες κάθε τόσο πτωχεύσεις, κομματισμούς, εμφυλίους, διώξεις των εναρέτων από τους διεφθαρμένους νομείς της εξουσίας, μνημόνια και διαιωνιζόμενες κηδεμονίες, αδυνατώντας και αρνούμενοι να εννοήσουμε, πού οφείλονται τα αίτια του ατελέσφορου αγώνα.
Έτσι αυτό που εορτάζουμε ως έναρξη ενός ακόμη αγώνα για την Ελευθερία, επειδή ακριβώς δεν συμβαδίζει με ένα διαρκή πνευματικό αγώνα αυτογνωσίας και αρετής, ισοδυναμεί με την ανοικοδόμηση στην άμμο. Μπορεί τα άτομα μονάδες να προσθέτουν εκλεκτά δομικά υλικά. , μοναδικά, απόλυτα σε αρμονία με το όλον, στην κατάλληλη θέση και χρόνο, αλλά όταν η κοινωνική βάση είναι σαθρή, το όλο οικοδόμημα κινδυνεύει.
Η σαθρότης υπάρχει φίλοι μου κι οι πολλαπλές πτωχεύσεις, ο διαρκής ξένος στα ήθη μας κομματισμός, η ανάδειξη δημαγωγών κι όχι ηθικών ηγετών, η κυριαρχία της διαφθοράς, των εγκληματιών με τα λευκά κολάρα, της ποσότητας, της ύλης και της δόλιας ισχύος, με κάθε ανήθικο τρόπο, η επιβολή της χειραγώγησης ως μέσου παιδείας και ελέγχου κι η κατάρρευση προτύπων κι αρχετύπων, βοούν για την Επανάσταση, που δεν ολοκληρώθηκε.
Η ελευθερία δεν αρκεί μόνη της να φτιάξει Πολιτεία κι Άνθρωπο. Χρειάζεται κι άλλα συστατικά στο οικοδόμημα, στα θεμέλια και στη συνδετική λάσπη, που προσθέτει ο κάθε χτίστης. Τα συστατικά της Αρετής, η Φρόνηση κι η Σωφροσύνη, η Ανδρεία κι η Δικαιοσύνη .
Χωρίς αυτά τα συστατικά του ΑΓΑΘΟΥ, μπορεί να ποτίστηκε το δένδρο της Ελευθερίας με αίμα, αλλά μετά από λίγο κινδυνεύει να ξεραθεί, από την έλλειψη των ζωογόνων συστατικών του.
Έτσι κι η Ελευθερία σταδιακά εκπίπτει στις ακραίες της εκδοχές, σαν να ρυθμίζεται από ένα αέναο εκκρεμές. Μια ζούμε την απόλυτη σκλαβιά και στέρηση ελεύθερης βούλησης, υπό συνθήκες σκραίας χειραγώγησης και μιά αποθεώνεται η ελευθερία κι από άγνοια της φύσης της, μεταπίπτει σε ασυδοσία, επιβολή της ανέλεγκτης υποκειμενικότητας, ανευθυνότητα, άκρατο ατομικισμό και βάναυσο ωφελιμισμό. Δύο ακραίες συνθήκες, που υποβιβάζουν το ον στο προηγούμενο αυτού βασίλειο, στο ζωικό, που προφανώς φαίνεται οικείο στον άνθρωπο, αφού πέρασε από εκεί, ακόμη και συμβολικά, για να σηκωθεί όρθιος και να ενατενίσει, νοερά, το άκτιστο Φως μέσα από την απερίγραπτη λάμψη Του!
Ας βαδίσουμε τις δύσκολες αυτές ατραπούς φίλοι μου, που οδηγούν στην αποτίναξη των εσωτερικών κι εξωτερικών μας τυράννων, καθοδηγούμενοι κατά τρόπο ασφαλή από την πλούσια πνευματική παράδοση του Ελληνισμού, που γνώριζε στην αναλαμπή του, να ενατενίζει την ανάγκη του να αγωνιστεί για τη λευτεριά του και να βρει το δρόμο προς την ευδαιμονία, μέσα από το ελπιδοφόρο μήνυμα του Ευαγγελισμού, καθώς το καλό αυτό μήνυμα που όλοι μας πλέον γνωρίζουμε, είναι ότι ο Κύριος είναι η Οδός και η Αλήθεια και δι’ αυτού επιτυγχάνεται η Ελευθερία κι η Αρετή στα άτομα και στις κοινωνίες τους!
Κυριάκος Κόκκινος – Δικηγόρος Ποινικολόγος Διαπραγμάτευσης – Coach
Πρόεδρος Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
