Για το πώς θα το λάβετε, διαβάστε τις οδηγίες χρήσης:
Η επιδημία ενός άγνωστου κατά πολλούς ιού, του 2019–nCoV, ήρθε και ανέτρεψε για άλλη μία φορά τα δεδομένα μας, ως ανθρωπότητας. Έχουμε συνηθίσει κι ίσως να είναι στοιχείο του «προγραμματισμού» μας, να βολευόμαστε σε καταστάσεις, στις οποίες ζούμε για ένα μακρύ διάστημα, θεωρώντας ότι έχουμε τον έλεγχό τους και ότι αυτές δεν θα αλλάξουν. Είναι μία «βεβαιότητα» μη βάσιμη, με βάση τα εμπειρικά και ιστορικά δεδομένα, που μοιάζει με αυτό, που οι παλιοί αποκαλούσαν «φρούδες ελπίδες».
Η πραγματικότητα είναι άλλη και αποκαλύπτεται όταν οι άνθρωποι ανακτούν ένα κύριο συστατικό της πνευματικότητάς τους, που ονομάζεται ΜΝΗΜΗ. Η μνήμη υπάρχει στις ανώτερες νοητικές λειτουργίες κάθε ανθρώπου και συνδέεται με την ύψιστη κατά Σωκράτη αρετή της Φρόνησης, αφού χωρίς πρακτική εμπειρία που ανακαλείται με τη μνήμη δεν ενεργοποιείται η φρόνηση, η γνώση δηλαδή του τί είναι καλό και τί κακό. Επίσης η μνήμη εμφανίζεται στο ίδιο μας τον βιολογικό οργανισμό ως μνήμη των εχθρικών ουσιών, που μας επιτίθενται κάθε στιγμή και για να τις αντιμετωπίσουμε παράγουμε τα αντιγόνα, στα οποία μέσω της βιολογικής μνήμης των κυττάρων και των διεργασιών του οργανισμού, βασίζεται όλη η λειτουργία του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Αλλά η μνήμη ενυπάρχει και στις συλλογικές εκφράσεις της κοινωνίας των ανθρώπων, κυρίως με τη μελέτη της Ιστορίας, μέσω της οποίας μπορούμε με βάση τη γνώση και εμπειρία του παρελθόντος να αποφασίσουμε τί είναι σωστό να πράξουμε στο παρόν και στο μέλλον. Με την πρόσφατη εμφάνιση της επιδημίας αυτό που διαπιστώνει κανείς, είναι η αδυναμία της ανθρωπότητας να διατηρήσει ενεργή τη μνήμη της μετά από αντίστοιχες πληγές του παρελθόντος, αγόμενη και φερόμενη από τα όσα συμβαίνουν, τα οποία όμως μόνον ως «τυχαία» δεν μπορούν να θεωρηθούν.
Ας θυμηθούμε τι μας έχει συμβεί μέχρι σήμερα και ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά των σχετικών κινδύνων. Ένας κορονοϊός ήταν υπεύθυνος για ένα ξέσπασμα οξέως σοβαρού αναπνευστικού συνδρόμου (SARS–CoV) το οποίο άρχισε το 2002 στη Κίνα και μεταδόθηκε από μοσχογαλές στους ανθρώπους, ενώ ένα άλλο είδος κορονοϊού ο MERS-CoV προκάλεσε το αναπνευστικό σύνδρομο της Μέσης Ανατολής το 2012 και μεταδόθηκε από καμήλες σε ανθρώπους στη Σαουδική Αραβία. Όσον αφορά τον 2019–nCoV το πιο πιθανό είναι ότι η μετάδοση στον άνθρωπο προήλθε από κάποιο ζώο σε αγορά ζωντανών ζώων στην Κίνα. Αν πάμε ακόμη πιο πίσω θα θυμηθούμε τη σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια των βοοειδών (BSE – Bovine Spongiform Encephalopathy) ή νόσο των τρελών αγελάδων και τη σχέση της με την εμφάνιση μιας μορφής της νόσου Creutzfeldt-Jakob στον άνθρωπο, πρόβλημα που προέκυψε το 1985 στη Bρετανία, όπου η κτηνοτροφία εξασκείται από τεράστιες μονάδες, οι οποίες κατέφευγαν σε ζωοτροφές ζωικής προέλευσης για να περιορίσουν το κόστος παραγωγής και για να συμπιέσουν το κόστος εκτροφής δεν τηρούσαν τους κανόνες αποστείρωσης στα κρεατάλευρα, που προέρχονταν από πρόβατα με σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια. Περαιτέρω θα θυμηθούμε διάφορους τύπους της γρίπης των χοίρων κι ιδίως των πτηνών, από στελέχη του ιού όπως είναι ο Η1Ν1, ο Η2Ν2 και ο Η3Ν2 , εκ των οποίων ο πλέον υψηλά μεταδοτικός τύπος είναι ο H5N1, εμφανίστηκε στην Κίνα το 1996, ως αποτέλεσμα της τεράστιας ζήτησης κρέατος πουλερικών και του τρόπου διατροφής και εκτροφής τους, αφού εκ του λόγου αυτού την δεκαετία του 1990, ο διεθνής πληθυσμός των πουλερικών αυξήθηκε κατά 76% στις αναπτυσσόμενες χώρες, και κατά 23% στις ανεπτυγμένες, κάτι που συνέβαλε στην διάδοση της γρίπης, ενώ η φερόμενη ως «πανδημία» του Η1Ν1 του 2010 στο Μεξικό ολοκλήρωσε τον κύκλο της σε λίγους μήνες και παρά το θόρυβο από τα ΜΜΕ και τις αποφάσεις του Π.Ο.Υ. για μαζικούς εμβολιασμούς, από εμβόλια που αίφνης παρασκευάστηκαν, τίποτε από αυτά δεν χρειάστηκε, αφού αλλού εδραζόταν το πρόβλημα.
Από τη μικρή αυτή ιστορική αναδρομή προκύπτει ότι κοινό χαρακτηριστικό της έντονης διάδοσης των ασθενειών στην εποχή μας συνδέεται με τις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων, την τεχνητή ανάγκη μεγαλύτερη κατανάλωσης κρέατος και την παράλογη και άγρια εκμετάλλευση του ζωικού βασιλείου για την εξυπηρέτηση της σκοπιμότητας αυτής.
Χαρακτηριστικό είναι ότι με βάση τις ανωτέρω αναφορές, κάθε δεκαετία μετά το 1980, εμφανίζεται μίας μορφής «επιδημία» ή «πανδημία», που συνδέεται με τα ανωτέρω. Αφού η ασθένεια συνταράσσει την ανθρωπότητα για λίγους μήνες, με βάση ανακοινώσεις του Π.Ο.Υ. και με στοίχιση όλων των μεγάλων και τρομολάγνων ΜΜΕ, αφήνει μερικές χιλιάδες θύματά της νεκρά, ενώ στη συνέχεια, τα παραγόμενα στους οργανισμούς των ανθρώπων αντισώματα, δημιουργούν το φαινόμενο της «ανοσίας της αγέλης» και έτσι κλείνει τον κύκλο της.
Με το κλείσιμο του κύκλου, κλείνουν όμως ξαφνικά και τα φώτα της δημοσιότητας, κλείνουν τα πνευματικά κυκλώματα της μνήμης και ουδείς φαίνεται να ασχολείται περαιτέρω με τα πραγματικά αίτια, που προκάλεσαν τις πανδημίες. Σταματά ξαφνικά ο Π.Ο.Υ. τις ανακοινώσεις, τα Μ.Μ.Ε. δεν ξαναασχολούνται με το ζήτημα, σαν να μην υπήρξε ποτέ κι οι Κυβερνήσεις επανέρχονται στο συνήθη ληθαρχικά ατομικιστικό ωφελιμισμό τους. Αναρωτιέμαι αν ως συνέπεια της συσσωρευμένης εμπειρίας, περιορίστηκε η ανάγκη για κατανάλωση κρέατος, αν άλλαξαν οι άγριες συνθήκες εκτροφής και το υλικό διατροφής των ζώων, αν βελτιώθηκαν οι συνθήκες υγιεινής και παιδείας των υποβαθμισμένων αλλά και των ανεπτυγμένων σχετικά χωρών! Προφανέστατα όχι! Το γιατί, αιωρείται, ιδιαίτερα σήμερα, που βιώνουμε μία ακόμη «πανδημία» σαν να ζούμε συνθήκες πολέμου!
Η επανάληψη εμφάνισης ανάλογης αιτιολογίας προβλημάτων παγκόσμιας πλέον έκτασης, άπαξ τουλάχιστον σε κάθε δεκαετία, αποδεικνύει ότι όχι μόνον δεν βάζουμε μυαλό, για ζητήματα ζωής και θανάτου, αλλά και ότι η όσμωση υψηλής κερδοφορίας συμφερόντων μεταξύ τους (βιομηχανίες τροφίμων, φαρμακοβιομηχανίες, ΜΜΕ, πολιτικές ηγεσίες κλπ), είτε συμβάλουν στην πρόκληση των προβλημάτων αυτών, είτε τα τροφοδοτούν όποτε εμφανιστούν ως κάτι ωφέλιμο, είτε δημιουργούν προσκόμματα στις λογικά αναμενόμενες δράσεις προς την εξάλειψη όχι των συμπτωμάτων, αλλά των πρωταρχικών αιτίων των πανδημιών.
Δεν θα ήταν σώφρον με βάση την εμπειρία του παρελθόντος να έχουν απαγορευτεί οι αφύσικες διατροφικές και εκτροφικές συνθήκες των ζώων, να έχει γίνει εκστρατεία ενημέρωσης για μείωση και όχι αύξηση στην κατανάλωση κρέατος και να υπάρχει αύξηση των συνθηκών υγιεινής παγκοσμίως; Η λογική απαντά ναι, αλλά η συνήθεια, το ανέλεγκτο θυμικό, ο μηχανικός καταναλωτισμός και τα πανταχού παρόντα συμφέροντα, επιβάλλουν το όχι!
Αντί να τρέχουμε λοιπόν ως άνθρωποι πίσω από τις εξελίξεις, με ημίμετρα και φάρμακα για τα συμπτώματα, όπως εμβόλια και άλλα με τα οποία θησαυρίζουν όσοι έχουν συμφέρον από τη διαρκή λήθη και αποβλάκωσή μας, που όμως αφήνουν ανέγγιχτα τα αίτια και μάλιστα διαιωνίζουν και καθιστούν πλέον πολύπλοκο το πρόβλημα μέσω των δυνατοτήτων μετάλλαξης των ιών, οφείλουμε να τις προλάβουμε και να τις διαμορφώσουμε εμείς, στο βαθμό, που αυτό εξαρτάται από λογικές και σύμφωνες προς τα συνολικά μας συμφέροντα αποφάσεις και πολιτικές.
Η ταχύτατη μετάδοση των ιών και των εν γένει προβλημάτων της ανθρωπότητας κι η ευκολία εμφάνισης πανδημιών ανά δεκαετία, αποδεικνύει ότι περάσαμε ανεπιστρεπτί στην εποχή μιας ενοποιημένης ανθρωπότητας σε επίπεδο κατ’ αρχάς ταχύτητας επικοινωνίας και μετακίνησης.
Η προβλεψιμότητα από την άλλη των πανδημιών, για να μην αναφερθώ σε λογικές υποψίες, που εκφράζονται παγκοσμίως αναφορικά με την προέλευση του ιού 2019–nCoV της Wuhan, ανοίγει ένα νέο παράθυρο στην ανθρώπινη νόηση και τις δυνατότητες αντιμετώπισης των δεινών μας. Αναφέρομαι στο καθόλου τυχαίο γεγονός του βιβλίου που εξέδωσε το 1981 ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Dean Koontz , με τίτλο «The Eyes of Darkness», στο οποίο αναφέρεται στην πανδημία κορονοϊού με την ονομασία Wuhan-400, την περιοχή όπου πρωτοεμφανίστηκε ο 2019–nCoV 40 χρόνια αργότερα. Επίσης αναφέρομαι στο καθόλου τυχαίο γεγονός της διοργάνωσης στις 18 Οκτωβρίου 2019, 6 εβδομάδες πριν από την πρώτη εμφάνιση της ασθένειας στην πόλη Wuhan της Κίνας, του Event 201, μιας άσκησης – προσομοίωσης για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας κορονοϊού υψηλού επιπέδου, που διοργανώθηκε από το Κέντρο Ασφάλειας Υγείας (Center for Health Security) του Johns Hopkins σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates. Το δυσάρεστο συμπέρασμα είναι ότι παρά την δυνατότητα πρόβλεψης, ούτε οι λαοί, ούτε οι κυβερνήσεις, ούτε οι υπερκυβερνητικοί οργανισμοί, έδειξαν να βρίσκονται σε ετοιμότητα δράσης και όλοι πιάστηκαν καθεύδοντες ή χειρότερα αδιαφορούντες!
Η μηχανικότητα έχει κυριαρχήσει παντού κι οφείλεται στην τάση επανάληψης των παγιωμένων ανθρώπινων κακών επιλογών, αλλά και σε μία διαφαινόμενη προσπάθεια διεθνούς χειραγώγησης των ανθρώπων και μέτρησης της δυνατότητάς τους για αντίδραση, ιδιαίτερα όταν εξαπολύονται υβριδικές ασθένειες και αντίστοιχες πολιτικές αντιμετώπισής τους, σαν να βιώνουμε έναν πρωτοφανή παγκόσμιο πόλεμο!
Πώς αλλάζουν αυτά και τι πρέπει να κάνουμε; Για όλα τα δεινά υπάρχει εξήγηση, λόγος και μέθοδος ίασης. Εν προκειμένω απαιτείται ο τάχιστος εμβολιασμός της ανθρωπότητας με το υπαρκτό εμβόλιο, που δυστυχώς κρύβεται έντεχνα και δεν προσφέρεται στους πολίτες, γιατί αν έκαναν χρήση του, θα άλλαζαν τα πάντα και πρώτα απ’ όλα τις κυρίαρχες ελίτ. Ονομάζεται «Μνήμη, Φρόνηση και Ενάρετος Βίος», είναι παμπάλαιο, κυκλοφορεί παντού σε αστείρευτες ποσότητες, ενώ μπορεί να ληφθεί από καθένα μας, όταν κάνει τα ακόλουθα:
1. Ενεργοποιεί το φυσικό μηχανισμό της μνήμης του, για να θυμάται τα καθήκοντα φυσικής αυτοσυντήρησης και συλλογικής υπευθυνότητας, με φυσικό τρόπο, ως η ιδέα της Οργανικότητας παριστά, όπως δηλαδή πράττει κάθε κύτταρο μέσα στον οργανισμό μας, όπου κάθε δράση του αποτελεί αναγκαία αγαθή συνεισφορά για την λειτουργία του ιδίου, ως ατόμου, αλλά και του συνόλου συλλογικού οργανισμού, χωρίς να νοείται καμμία σύγκρουση μεταξύ των δύο.
2. Διάγει βίο ενάρετο επιλέγοντας σοφά, δηλαδή με φρόνηση και αφού προηγηθεί απόκτηση γνώσης από τους ειδικούς και εσωτερικός ειλικρινής διάλογος, για το τι είναι καλό και τί κακό για τον ίδιο και τους συνανθρώπους του, για τους οποίους έχει και ο ίδιος μερίδιο ευθύνης.
3. Διάγει βίο ενάρετο ζώντας με ανδρεία, με τη φυσική ρώμη της ψυχής, ως προς την έμπρακτη αντιμετώπιση του φόβου, ενώπιον των δεινών και των θαρραλέων ενορμήσεών της, ιδίως μπροστά στο φάσμα του θανάτου, οπότε πέφτει κάθε προσωπείο ευγένειας και μένει γυμνός ο καθένας, όπως πραγματικά είναι.
4. Διάγει βίο ενάρετο ζώντας με σωφροσύνη, δηλαδή ελέγχοντας κάθε στιγμή τις σωματικές, ψυχικές και νοητικές παρορμήσεις, ένστικτα, πάθη και αδυναμίες του, ξεκαθαρίζοντας τα όρια του φυσικού και αρμονικού, από τον αφύσικο και ασθενή βίο, εντός του ιδίου του ατόμου, αλλά και εντός της συλλογικότητάς του, όπου υπάρχει και ζει.
5. Διάγει βίο ενάρετο ζώντας με δικαιοσύνη, εντός του και ως μέρος της συλλογικότητάς του, με σεβασμό, υπευθυνότητα, ελευθερία και αγάπη για το ειδικό έργο του ιδίου, αλλά και όλων των συνανθρώπων του, που αποτελούν κύτταρα του ιδίου οργανισμού, έστω και χωρίς ανεπτυγμένη συνείδηση προς την κατεύθυνση αυτή.
Όταν ο άνθρωπος ζει έτσι, βιώνει ένα συνειδησιακό και φυσικό άλμα, ενεργοποιεί φυσικά αντισώματα σε όλα τα επίπεδα, βελτιώνει την υπόστασή του και την επικοινωνία του με τους συνανθρώπους του, που παύει να είναι απειλητική και συγκρουσιακή και γίνεται μέσο χαράς, αλληλεγγύης και συμπάθειας και στην κατάσταση αυτή, οι ασθένειες απλά δεν τον αγγίζουν!
Ωστόσο ο ίδιος οφείλει να συνεχίσει να πράττει ό,τι οι ανεπτυγμένες αρετές του του επιβάλλουν, χάριν του καλού και όλων των υπολοίπων συνανθρώπων του. Έτσι ως προς το ζήτημα του ιού της Wuhan, ανεξαρτήτως πώς και γιατί αυτός παρουσιάστηκε και της ιδιαίτερης δράσης, που πρέπει να αναπτυχθεί για την ιαστική επίδραση στα αληθή αίτια, που πιο πάνω ακροθιγώς αναπτύχθηκαν, καθένας οφείλει να τηρεί τους κανόνες της φρόνησης, της σωφροσύνης, της ανδρείας και της δικαιοσύνης στο απόλυτα πρακτικό επίπεδο, πάντα με το νου στα ανώτερα πεδία, που φωτοδοτούν και δείχνουν το δρόμο!
