ΑΡΙΘΜΟΣ 1050/2019
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
– Επικαρπία. Σε περίπτωση θανάτου του επικαρπωτή η εκκρεμής δίκη μεταξύ αυτού και τρίτου διακόπτεται και επαναλαμβάνεται από τον κύριο.
– Από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 1000, 1142, 1143 και 1167 σαφώς συνάγεται ότι η επικαρπία είναι το εμπράγματο δικαίωμα επί αλλοτρίου πράγματος, που περιορίζει την εξουσία του κυρίου ως προς τη χρησιμοποίηση και κάρπωση του πράγματος, οπότε ο τελευταίος έχει μόνο τη ψιλή κυριότητα, μετά δε την απόσβεση εκείνης με το θάνατο του επικαρπωτή, το περιεχόμενο της περιέρχεται αυτομάτως στον ψιλό κύριο του πράγματος ως απόρροια της βασικής αρχής της ελαστικότητας, η οποία ενυπάρχει στο εμπράγματο δικαίωμα της κυριότητας και προσδιορίζει αυτήν ώστε δεν νοείται ψιλή κυριότητα επί του πράγματος χωρίς να υπάρχει δικαίωμα επικαρπίας διαφόρου προσώπου επί τούτου (ΑΠ 1657/2001).
– Από τις διατάξεις των άρθρων 286 παρ. 1 στοιχ. α’ και 290 ΚΠολΔ, που εφαρμόζονται κατά το άρθρο 573 παρ. 1 του ιδίου Κώδικα και στην αναιρετική διαδικασία, συνδυαζόμενες και προς τις διατάξεις των άρθρων 1167 και 1168 ΑΚ, προκύπτει ότι η επικαρπία, εφόσον δεν έχει οριστεί διαφορετικά, αποσβήνεται με το θάνατο του επικαρπωτή και επιστρέφει στον ψιλό κύριο εξ ιδίου δικαίου και όχι ως κληρονόμο. Με την ένωση αυτή ο ψιλός κύριος καθίσταται πλήρης κύριος. Άρα σε περίπτωση θανάτου του επικαρπωτή η εκκρεμής δίκη μεταξύ αυτού και τρίτου διακόπτεται και επαναλαμβάνεται από τον κύριο (ΑΠ 501/2015, ΑΠ 1641/2006).
