ΔΠΑ 15033/2019, 19ο Τμήμα
Οι Δήμοι, όταν παραχωρούν στη δημόσια χρήση χώρους προοριζόμενους για τη ψυχαγωγία νηπίων και παιδιών, οφείλουν να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα για την ασφάλεια των επισκεπτών τους (πρβλ. ΑΠ 1629/2010). Εξάλλου, με τις διατάξεις του άρθρου 75 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, αλλά και της 28492/11-5-2009 απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών «Καθορισμός των προϋποθέσεων και των τεχνικών προδιαγραφών για την κατασκευή και τη λειτουργία των παιδικών χαρών των Δήμων και των Κοινοτήτων, τα όργανα και η διαδικασία αδειοδότησης και ελέγχου τους, τη διαδικασία συντήρησης αυτών, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια» (Β΄ 931), η οποία εκδόθηκε δυνάμει της εξουσιοδοτικής διάταξης του άρθρου 21 παρ. 2 του ν. 3731/2008 (Α΄ 263), η μέριμνα για την ασφαλή λειτουργία και συντήρηση των παιδικών χαρών που βρίσκονται εντός της διοικητικής τους περιφέρειας έχει ανατεθεί στους Δήμους ως μέρος της δημόσιας αποστολής τους, ενώ τυχόν πλημμελείς πράξεις και παραλείψεις κατά την άσκηση της σχετικής αρμοδιότητας γεννά ευθύνη αυτών κατά τις διατάξεις των άρθρων 105 και 106 του ΕισΝΑΚ. Η σχετική υποχρέωση των Δήμων υφίσταται αυτοτελώς και ανεξάρτητα από τις ειδικότερες απαιτήσεις που θέτει η 28492/11-5-2009 υπουργική απόφαση, για τη συμμόρφωση προς τις οποίες είχε τεθεί προθεσμία μέχρι τις 31.12.2014.
Η ανάρτηση από υπαλλήλους του Δήμου στην παιδική χαρά, όπου συνέβη ο τραυματισμός, ανακοίνωσης με την οποία καλούνταν οι γονείς να ελέγχουν τα όργανα των παιδικών χαρών πριν τη χρήση τους από τα παιδιά και να ενημερώνουν άμεσα τον Δήμο για οποιαδήποτε φθορά από την οποία μπορεί να προκύψει κίνδυνος για την ασφάλειά τους δεν ασκεί καμία επιρροή όσον αφορά την ευθύνη του εναγόμενου Δήμου, καθώς, στο βαθμό που αυτός εξακολουθεί να διαθέτει την παιδική χαρά στη δημόσια χρήση, δεν δύναται να απεκδυθεί την ευθύνη του για λήψη των αναγκαίων μέτρων για την ασφάλεια των ανήλικων χρηστών της δια της απλής προειδοποίησης προς τους επισκέπτες της ότι την χρησιμοποιούν ιδία ευθύνη.
Επί αγωγής αποζημίωσης του εποπτευόμενου δεν μπορεί να αντιταχθεί κατά αυτού από τον εναγόμενο τρίτο τυχόν συντρέχον πταίσμα των ασκούντων την εποπτεία του, το οποίο ενδεχομένως συνέβαλε στην πρόκληση της ζημίας του (πρβλ. ΑΠ 48/2016, 532/2012, ΣτΕ 740/2001, σκέψη 9).
